ΑΝ. ΥΠΟΥΡΓΟΣ:Δεν καταργήσαμε εμείς το θεσμό των Συμβουλίων ούτε τον υπονομεύσαμε

Tο μοντέλο με Συμβούλια AEI , βεβαίως, το έχουν πολλά Πανεπιστήμια του εξωτερικού με άλλους ρόλους, όπως γνωμοδοτικό ρόλο ή με οτιδήποτε τέτοιο, είπε σήμερα στη Βουλή η Αν. υπουργός Παιδείας Σ. Αναγνωστοπούλου, απαντώντας σε σχετική ερώτηση του Ε Αντιπροέδρου της Βουλής Δ. Κρεμαστινού και τόνισε τα εξής:

Α. Όμως, στη δική μας περίπτωση, όπως και σε άλλες περιπτώσεις, παίρνει κανείς υπ’ όψιν του τι όργανα έχει. Λειτούργησαν αυτά τα όργανα; Αν δεν λειτούργησαν αυτά τα όργανα, να το δούμε. Όμως, αν λειτούργησαν, να μπορέσουμε να αναστείλουμε τις παθογένειες που δημιουργήθηκαν όχι από πάνω και χωρίς ένα αίτημα από κάτω από την ακαδημαϊκή κοινότητα, να φορέσουμε κάτι άλλο.

Β. Να πω κατ’ αρχάς ότι δεν καταργήσαμε εμείς αυτόν τον θεσμό ή τον υπονομεύσαμε. Εισήχθη ένας θεσμός στο πανεπιστήμιο -και θα έλεγα από πάνω- ο οποίος ήταν ερήμην της πανεπιστημιακής κοινότητας και εισήγαγε την ετεροδιοίκηση στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα. Δεν υπάρχει μέχρι σήμερα κανένα αποτύπωμα δημιουργικής προσφοράς στη λειτουργία αυτών των Συμβουλίων των Ιδρυμάτων -για να ξεκινήσουμε λοιπόν από τα αυτονόητα.
Είναι σημαντικό, λοιπόν, να αποσαφηνιστεί ότι δεν απέτυχαν τα Συμβούλια επειδή τα υπονομεύσαμε εμείς. Απέτυχαν τα Συμβούλια, γιατί ο ίδιος ο νόμος, ο 4009/2011, δεν περιέγραψε με σαφήνεια τις αρμοδιότητες αυτών των Συμβουλίων Ιδρύματος.

Γ.Αυτό που έκανε με σαφήνεια ήταν να δώσει αρμοδιότητα στα Συμβούλια Ιδρύματος να προεπιλέγουν τους υποψήφιους πρυτάνεις και κοσμήτορες. Εμείς, βέβαια, καταργήσαμε αυτήν την αρμοδιότητα των Συμβουλίων Ιδρυμάτων. Και δεν ήμασταν εμείς που το κάναμε ως δική μας έμπνευση, αλλά μέσα σε δέκα μήνες, τρεις αποφάσεις του 3ου Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας ακύρωσαν πρυτανικές εκλογές γι’ αυτό τον λόγο.
Ετίθετο ένα μείζον θέμα, κύριε Κρεμαστινέ: Οι εκπροσωπούμενοι δεν εκπροσωπούνταν. Όταν προεπιλέγονταν οι υποψήφιοι για συλλογικά όργανα με εκλογές δημοκρατικές, εκεί λοιπόν τα Συμβούλια Ιδρύματος υπονομεύτηκαν ευθύς εξαρχής.

Δ. Κι εδώ, κύριε Κρεμαστινέ, επειδή κατηγορούμαστε πολλές φορές ότι δεν παίρνουμε υπ’ όψιν μας την πανεπιστημιακή κοινότητα, θα σας πω ότι κάνουμε σιγά-σιγά βήματα, προκειμένου να έχουμε την άποψη της πανεπιστημιακής κοινότητας για ό,τι κάνουμε. Η ίδρυση των Συμβουλίων Ιδρύματος δεν ενέπεσε καθόλου σε αυτήν την πρακτική. Δηλαδή μπαίνει ένα όργανο από πάνω, χωρίς να έχει ούτε το νομοθετικό πλαίσιο, εισάγει ετεροδικία και υπονομεύει την αντιπροσωπευτικότητα μέσα στα πανεπιστήμια, στα Ιδρύματα.

Ε. Θέλω να πω αυτό γι’ αυτό που γράφετε στην ερώτησή σας, για τη λεγόμενη παράταση της θητείας των Συμβουλίων. Να θυμίσω πολύ σύντομα το ιστορικό της παράτασης.

Ζ. Εμείς δεν δώσαμε παράταση. Ερμηνεύουμε με πραγματικό και αληθινό τρόπο την απόφαση που παρατείνει τη θητεία του οργάνου και την οποία δεν είχαμε κάνει εμείς. Ο ν. 4115/2013 λέει η θητεία των Συμβουλίων Ιδρύματος λήγει στις 31 Αυγούστου του αντίστοιχου έτους ολοκλήρωσης της θητείας τους, όπως ξέρετε από το πανεπιστήμιο, ώστε να μην γίνονται εκλογές εν μέσω ακαδημαϊκού έτους.

Η. Ενώ, λοιπόν, αυτός ο νόμος, αυτή η διάταξη είναι του έτους 2013 και πρέπει η θητεία των Συμβουλίων Ιδρυμάτων να λήγει τον Αύγουστο του 2017, τεχνηέντως με διόρθωση στο ΦΕΚ ο κ. Αρβανιτόπουλος έκανε τη θητεία από το 2017 στο 2016, ενώ η θητεία κάποιων Συμβουλίων έπρεπε να λήγει το 2018. Άρα, εμείς κάνουμε ορθή ερμηνεία αυτής της παράτασης.

Θ. Θα έρθω σε ένα τελευταίο θέμα και θα επανέλθω στη δευτερολογία μου. Λέτε συνέχεια, η Αντιπολίτευση, ότι αυτός ο νόμος, ο νόμος-πλαίσιο, όπως είπατε, του 2011, ψηφίστηκε από μεγάλη πλειοψηφία της Ολομέλειας της Βουλής κλπ, κάτι που είναι πάρα πολύ σωστό. Θα πω όμως ότι αμέσως μετά, έναν χρόνο μετά, ο επόμενος Υπουργός Παιδείας, ο κ. Αρβανιτόπουλος, επέφερε, όπως λέει πάλι η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας του 2015, σειρά σημαντικών τροποποιήσεων στις αρχικές ρυθμίσεις του ν. 4009 από τις οποίες προκύπτει σαφής περιορισμός, αν όχι υποβάθμιση, της συμμετοχής των Συμβουλίων στην άσκηση της διοίκησης των Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων. Δεν ήμασταν εμείς, λοιπόν. Ευθύς εξαρχής αυτός ο νόμος έπασχε. Αν θέλουμε να κάνουμε μια πραγματική, ουσιαστική συζήτηση, πρέπει να δούμε γιατί έπασχε ο νόμος και γιατί αυτό το όργανο δεν μπόρεσε να λειτουργήσει.