Το νομοσχέδιο για την Παιδεία μέσα από τα μάτια των αναπληρωτών εκπαιδευτικών

Γράφει ο Ανδρέας Ξυπτεράς
Αναπληρωτής Βιολόγος, M.Ed., Υποψήφιος διδάκτωρ
Πρόεδρος της ΕΛΜΕ Λήμνου και Αγίου Ευστράτιου

Την προηγούμενη εβδομάδα παρουσιάστηκε από την ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας και τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση το νομοσχέδιο για την αναβάθμιση του σχολείου και άλλες διατάξεις. Εν μέσω της πανδημίας του κορωνοϊού, με τα σχολεία κλειστά και τους εκπαιδευτικούς αβοήθητους να προσπαθούν με όλους τους τρόπους να υποστηρίξουν τους μαθητές τους, η κυβέρνηση επιβεβαιώνει με τις ενέργειές της ότι το “μυαλό” της βρίσκεται σταθερά στην επόμενη μέρα.

Η ΝΔ δείχνει την πόρτα της εξόδου για χιλιάδες αναπληρωτές!

Με τις αλλαγές που προωθεί στα ωρολόγια προγράμματα του Λυκείου, την αύξηση των μαθητών ανά τάξη στο δημοτικό και τη δυνατότητα καθορισμού του μέγιστου αριθμού μαθητών ανά τμήμα με υπουργική απόφαση (άρθρο 49 παρ. 7) ενάντια σε κάθε παιδαγωγική λογική και σε κάθε κανόνα υγιεινής οδηγεί μαθηματικά σε μείωση των εκπαιδευτικών αναγκών. Μειωμένες εκπαιδευτικές ανάγκες όμως σημαίνει λιγότεροι εκπαιδευτικοί στα σχολεία. Το πιο ευάλωτο εργασιακά κομμάτι εκπαιδευτικών, οι αναπληρωτές και οι ωρομίσθιοι, θα βρεθούν για άλλη μια φορά στο στόχαστρο της κυβέρνησης. Αυτό επιβεβαιώνεται και από το άρθρο 46 του παρόντος νομοσχέδιου που προβλέπει μείωση των δαπανών για την πληρωμή αναπληρωτών και ωρομισθίων από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων για το 2021 κατά 22.860.000 ευρώ σε σχέση με το 2020. Το γεγονός αυτό θα φέρει αντιμέτωπους χιλιάδες αναπληρωτές με το φάσμα της ανεργίας.

Η κυβέρνηση σχεδιάζει την επόμενη μέρα έχοντας τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις στην ημερήσια διάταξη της σχολικής πραγματικότητας!

Σύμφωνα με το νομοσχέδιο προβλέπεται η κατά προτεραιότητα κάλυψη των πανελλαδικώς εξεταζόμενων μαθημάτων με αναπληρωτές εκπαιδευτικούς (άρθρο 44 παρ. 1). Το Υπουργείο Παιδείας με αυτό τον τρόπο ομολογεί με τον πιο επίσημο τρόπο ότι από τη στιγμή που θα δίνεται προτεραιότητα στην κάλυψη των κενών στα πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα τα υπόλοιπα θα περνούν σε δεύτερη μοίρα και θα συνεχίζουν να υπάρχουν χιλιάδες ακάλυπτα κενά στις υπόλοιπες τάξεις και ειδικότητες. Γίνεται λοιπόν φανερό ότι οι μόνιμοι διορισμοί εκπαιδευτικών δε βρίσκονται στους σχεδιασμούς της κυβέρνησης παρά τις περί του αντιθέτου διακηρύξεις.

Επειδή ακριβώς θα συνεχίζουν να υπάρχουν κενά, το Υπουργείο Παιδείας και η κυβέρνηση τιμωρεί τους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς με διετή ή τριετή αποκλεισμό από τους πίνακες στην περίπτωση μη ανάληψης υπηρεσίας (άρθρο 45 παρ. 1 και παρ. 4). Χρησιμοποιεί τον μπαμπούλα της ανεργίας για να τρομοκρατήσει αυτούς που έχουν πάρει στις πλάτες τους τη λειτουργία των δημόσιων σχολείων τα τελευταία 15 και πλέον χρόνια.

Την ίδια στιγμή το Υπουργείο Παιδείας δεν παίρνει ουσιαστικά μέτρα στήριξης των αναπληρωτών που ζουν όλα αυτά τα χρόνια μακριά από τον τόπο μόνιμης κατοικίας τους. Η παροχή κινήτρων όπως το δωρεάν κατάλυμα (ν. 4512/2018 άρθρο 349) αποδείχθηκε άδειο πουκάμισο αφού ο ίδιος ο νόμος αναιρεί τον εαυτό του, εξευτέλισε τους αναπληρωτές και τους μετέτρεψε σε μπαλάκι ανάμεσα στην κεντρική εξουσία και τους δήμους.

Οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί συνεχίζουν να μην μπορούν να αρρωστήσουν. Δεν έχουν δικαίωμα σε αναρρωτική άδεια με πλήρεις αποδοχές, αποτελώντας εκπαιδευτικούς δεύτερης κατηγορίας. Το δικαίωμα στη μητρότητα έχει γίνει για τις αναπληρώτριες πολυτέλεια εξαιτίας του καθεστώτος των ελαστικών εργασιακών σχέσεων που δυσκολεύει αυτή την προοπτική. Παράλληλα, το δικαίωμα για τη λήψη άδειας ανατροφής από αναπληρωτές-πατέρες δεν είναι κατοχυρωμένο. Τα αιτήματα για εξίσωση των δικαιωμάτων μονίμων-αναπληρωτών και οι 12μηνες συμβάσεις, για να μπορούν να επιβιώνουν αξιοπρεπώς τους μήνες που τα σχολεία είναι κλειστά, συνεχίζουν να είναι ζητούμενα.

Τέλος, με το άρθρο 42, απαξιώνεται ουσιαστικά η υπηρεσία που έχουν προσφέρει τα τελευταία 15 χρόνια οι αναπληρωτές στα δυσπρόσιτα σχολεία αφού προσμετράται διπλή από το 2021 και μετά. Αυτή η πρακτική μόνο ως εμπαιγμός μπορεί να χαρακτηριστεί γι’ αυτούς που αδιαλείπτως αποτελούν τους στυλοβάτες των σχολείων της παραμεθορίου.

Αντί λοιπόν να προχωρήσει στη μονιμοποίηση των αναπληρωτών που καλύπτουν εδώ και δεκαετίες τις πάγιες ανάγκες του εκπαιδευτικού συστήματος, η κυβέρνηση διαιωνίζει το καθεστώς ανασφάλειάς τους υποβαθμίζοντας την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης.

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας εφαρμόζει λοιπόν τον νόμο Γαβρόγλου (4589/2019) με  τις απαραίτητες “βελτιώσεις” και προωθεί την αυτονομία της σχολικής μονάδας που βρίσκεται στον πυρήνα του νόμου 4547/18 (Αναδιοργάνωση των δομών υποστήριξης της Πρωτοβάθμιας και  Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και άλλες διατάξεις) του ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύοντας ότι το κράτος έχει συνέχεια.
Στο σχολείο που οραματίζονται οι κυβερνώντες χωράνε εκπαιδευτικοί σκυφτοί, με μισή ζωή χωρίς δικαιώματα ανίκανοι να εμπνεύσουν τη νέα γενιά. Στο σχολείο που ονειρευόμαστε εμείς, όπως έλεγε ο Γληνός, ο εκπαιδευτικός “βλέπει στις νέες ψυχές τη δυνατότητα μιας καλύτερης ανθρωπότητας και θέτει ολόκληρο τον εαυτό του υπηρέτη της δημιουργίας της, βρίσκοντας σ’ αυτή του την ενέργεια τη βαθύτατη ικανοποίηση του είναι του”. Θα το διεκδικήσουμε.