Μετά από μία συνεδρίαση επτά ωρών, η Σύγκλητος του ΕΜΠ διατύπωσε σε απόφαση τις θέσεις της επί του Σχεδίου Νόμου «Εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, Προστασία της Ακαδημαϊκής Ελευθερίας, Αναβάθμιση του Ακαδημαϊκού Περιβάλλοντος και άλλες διατάξεις».
Η Σύγκλητος:
Θεωρεί ότι προκύπτει ανάγκη σοβαρής αναθεώρησης του υπό κατάθεση Σχεδίου Νόμου, και,
Σε αυτή την κατεύθυνση προτείνει να δοθεί περισσότερος χρόνος διαβούλευσης με τα πανεπιστήμια.
Επίσης διαπιστώνει, πέραν των άλλων, σοβαρά προβλήματα εφαρμοσιμότητας
Ως προς τις διατάξεις του Σχεδίου Νόμου η Σύγκλητος του ΕΜΠ, διατύπωσε τις ακόλουθες θέσεις:
Πανεπιστημιακή Αστυνομία
Η ελευθερία του λόγου, η πρωτοπορία των ιδεών, η καινοτομία στην έρευνα και η δημιουργική αμφισβήτηση είναι τα θεμέλια του σύγχρονου πανεπιστημίου όπως αναδείχθηκε μέσα από τις αντιπαραθέσεις των νεωτέρων χρόνων. Η αναγνωρισμένη αυτονομία του στηρίζεται στον αμοιβαίο σεβασμό και την απροϋπόθετη προστασία όλων των παραπάνω αξιών από όλα τα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας. Το ιδεολογικό αυτό πλαίσιο αρνείται κάθε εσωτερική ή εξωτερική απειλή και άσκηση βίας όταν αποβλέπει στον περιορισμό των παραπάνω αρχών για οποιοδήποτε λόγο.
Η προστασία του απροϋπόθετου πανεπιστημίου είναι ρητή υποχρέωση όλων των μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας. Για την περαιτέρω φύλαξη του πανεπιστημίου, τόσο του ανθρώπινου δυναμικού όσο και όλων των υποδομών του, που αποτελούν δημόσιο κτήμα, είναι αναγκαία η αδιάλειπτη φύλαξη από εντεταλμένους φύλακες κατάλληλων προσόντων που αναφέρονται στις πανεπιστημιακές αρχές και η χρήση των απαραίτητων τεχνικών μέσων. Η φύλαξη αυτή έχει υποβαθμιστεί προκλητικά τα τελευταία χρόνια με ευθύνη της Πολιτείας, για λόγους οικονομίας, με φανερές συνέπειες για την προστασία του ακαδημαϊκού χώρου που, ομολογουμένως, εκτίθεται σε πράξεις βίας και παραβατικότητας, ενίοτε ακραίες.
Καλούμε την Πολιτεία να ενισχύσει τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά τη φύλαξη των πανεπιστημίων, αποδίδοντας σε αυτά τους αναγκαίους πόρους και τη διαχειριστική αυτονομία, σύμφωνα με τις διεθνείς καλές πρακτικές.
Κάθε άλλη εξωγενής προστασία των πανεπιστημίων, που δεν θα εξαρτάται από τις δικές τους αρχές, εν προκειμένω η Ο.Π.Π.Ι., θέτει σε αμφισβήτηση τις βασικές ελευθερίες του ακαδημαϊκού χώρου. Η επιβεβλημένη από τον νόμο προστασία κάθε χώρου της Ελληνικής επικράτειας όταν συντελούνται ποινικά αδικήματα δεν πρέπει να συγχέεται με την αποτελεσματική φύλαξη των πανεπιστημίων που θα αποτρέπει ή θα ελαχιστοποιεί τα φαινόμενα αυτά που κατάφωρα προσβάλλουν και δυσφημούν τα Ελληνικά πανεπιστήμια.
Ανώτατο όριο φοίτησης
Τα χρονικά όρια φοίτησης, που συνδέονται με το «ν+2» ή «ν+3», δεν αντιμετωπίζουν την ουσία του προβλήματος της παρατεταμένης φοίτησης. Η ουσιαστική αντιμετώπιση του προβλήματος απαιτεί σοβαρή προσπάθεια εκ μέρους των πανεπιστημίων για αναμόρφωση και εξορθολογισμό των προγραμμάτων σπουδών, που άλλωστε υποδεικνύεται και από τις εξωτερικές αξιολογήσεις των σχολών, για καλύτερο σχεδιασμό της εκπαιδευτικής διαδικασίας και για συστηματική εκπαιδευτική υποστήριξη όσων φοιτητών την έχουν ανάγκη προκειμένου να απαγκιστρωθούν από τη χρονική καθυστέρηση στη ροή των σπουδών τους. Από πλευράς Πολιτείας απαιτείται να δώσει κίνητρα και να στηρίξει έμπρακτα όσους φοιτητές έχουν καθυστερήσει αλλά αποδεδειγμένα ενδιαφέρονται να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους. Επίσης, η Πολιτεία οφείλει να κατανοήσει την υπαιτιότητά της για αναπόφευκτα ατελεύτητες σπουδές όταν, μέσω μετεγγραφών, μετακινεί φοιτητές από σχολές όπου η βάση εισαγωγής είναι χαμηλή
σε σχολές με υψηλή ζήτηση επιβαρύνοντας τις σχολές, ειδικά του ΕΜΠ, με υπεράριθμους φοιτητές.
Πειθαρχικό
Τα θέματα πειθαρχικού κανονιστικού πλαισίου οφείλουν να αφορούν σε όλα τα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας και να αντιμετωπίζονται στον Εσωτερικό Κανονισμό των πανεπιστημίων, ο οποίος αποτελεί αποκλειστική ευθύνη τους.
Με τη λειτουργία 5 Περιφερειακών ΑΕΙ σε 15 πόλεις εκτός των μεγάλων αστικών κέντρων διασφαλίζεται η ομαλή ανάπτυξη της Ανώτατης Τριτοβάθμιας.
Ούτε χρειάζεται να συγκεντρωθούν όλες οι σχολές σε Αττική, Θεσσαλονίκη και Πάτρα επειδή αυτό βολεύει τα μέλη ΔΕΠ, αλλά ούτε πρέπει να λειτουργούν 500 τμήματα διάσπαρτα σε όλη την Ελλάδα, χωρίς προσωπικό, υποδομές και τελικά χωρίς φοιτητές. Από το ένα άκρο στο άλλο υπάρχει και η ορθολογική οδός που εξασφαλίζει την ανάπτυξη των περιφερειακών ΑΕΙ.