«Ριπές» και « φαντάσματα» στην ελληνική εκπαίδευση

Του Ηρακλή Τσιάμαλου

Ποια τύχη θα είχε αλήθεια μια πρόταση για ενίσχυσης της πολεμικής μας αεροπορίας με μια μαζική αγορά  μεταχειρισμένων  F4-Phantom; Τα αεροσκάφη αυτά πέταξαν για πρώτη φορά το 1963 και συνολικά κατασκευάστηκαν 5195 μέχρι το 1981 που σταμάτησε η παραγωγή τους.  Με τα χρήματα που κοστίζει ένα αεροσκάφος τύπου rafale, λέει η υποθετική πρόταση, θα μπορούσαμε να αγοράσουμε ολόκληρη μοίρα από τα συγκεκριμένα αεροσκάφη αφού η τιμή αγοράς τους είναι πλέον κάτω από 3 εκατομμύρια το ένα.

Δεν είναι σύγχρονα, δεν είναι ανταγωνιστικά, θα ήταν η γρήγορη και αποστομωτική απάντηση. Στον τομέα της δημόσιας παιδείας,  πόσο  σύγχρονες και ανταγωνιστικές  είναι  οι 112.121 σχολικές αίθουσες όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης; . Σε πόσες από αυτές έχουν οι εκπαιδευτικοί τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσουν διδακτικές τεχνικές που υποστηρίζονται από τις νέες τεχνολογίες; Περίπου οι μισές δε διαθέτουν καν τη δυνατότητα σύνδεσης με διαδίκτυο!   Πολλές σχολικές αίθουσες δυστυχώς  βρίσκονται ακόμα στην εποχή προ διαδικτύου με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις διαθέσιμες επιλογές των εκπαιδευτικών.  

Είναι μια πικρή αλήθεια: Περιμένουμε να εκπαιδευτεί η γενιά της εικόνας , του διαδικτύου και των πολυμέσων, σε κτήρια όπου  συχνά οι μόνες εικόνες που βοηθάνε τη διδασκαλία, βρίσκονται  στα σχολικά βιβλία . Πως εκλαμβάνουν  το  μάθημα, χωρίς εικόνα και ήχο, οι μαθητές ; Πολλές φορές είναι για αυτούς  ένα βαρετό μπλα-μπλα.  Αν προσθέσουμε σε αυτό  το  μελαγχολικό  τοπίο  το γεγονός ότι ποτέ και καμία κυβέρνηση δεν καθιέρωσε   τακτική  και υποχρεωτική για όλους επιμόρφωση των εκπαιδευτικών , μπορούμε να αντιληφθούμε ίσως  τα αδιέξοδα που υψώνονται μπροστά μας.

Μέσα  σε μια δύσκολη εποχή,  τόσο για την ελληνική κοινωνία όσο και για το εκπαιδευτικό σύστημα μας , ξαφνικά μαθαίνουμε ότι θα διατεθούν 129.930.000 ευρώ  για voucher  μαθητών και φοιτητών προκειμένου να αγοραστούν υπολογιστές και τάμπλετ. Η διεθνής πρακτική λέει ότι αυτά τα μηχανήματα είναι χρήσιμα όταν λειτουργούν  σε ένα δίκτυο και συντελούν στην δημιουργία  ψηφιακών κοινοτήτων μάθησης,   όπου το σχολείο και οι εκπαιδευτικοί  έχουν το συντονισμό. Όσο το σχολείο τεχνολογικά είναι γυμνό,  η προμήθεια υπολογιστών στους μαθητές   ισοδυναμεί με «ζέψιμο των βοδιών πίσω από την άμαξα» που έλεγαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι. Είναι κρίμα. Με  αυτά τα λεφτά θα μπορούσαν να εξοπλιστούν όλες οι αίθουσες, όλων των τύπων εκπαίδευσης με μέσα τελευταίας τεχνολογίας, δηλαδή υπολογιστές και προβολικά συστήματα ή  « έξυπνες» τηλεοράσεις με μεγάλη οθόνη. Με δαπάνη χιλίων  ευρώ ανά σχολική αίθουσα θα μπορούσαμε να αποκτήσουμε αξιοπρεπές  ψηφιακό περιβάλλον μάθησης.

Το επόμενο βήμα θα ήταν μια πραγματική και  υποχρεωτική εκπαίδευση όλων των εκπαιδευτικών στα πολυμέσα και στις σύγχρονες διδακτικές τεχνικές.  

Τρίτο και τελευταίο στάδιο θα αποτελούσε  η αξιολόγηση ,  όλων των εκπαιδευτικών σε ένα καινούριο τοπίο με εντελώς διαφορετικά δεδομένα . Κανένα άλλοθι δεν θα υπήρχε για την ελάχιστη μειοψηφία των εκπαιδευτικών που αγωνίζονται  να μην αλλάξει τίποτα  κρύβοντας την επιθυμία τους για  αδράνεια πίσω από  επαναλαμβανόμενα  «όχι» και «ναι μεν, αλλά» .

Η ελληνική κοινωνία δείχνει ότι αποδέχεται την  αναγκαιότητα της   αγοράς  σύγχρονων αεροπλάνων Rafale και μελλοντικά  F35 κόστους περίπου 100 εκατομμύριών το ένα.

Οι νέες φρεγάτες που είναι υπό παραγγελία, συμπληρώνουν ένα πακέτο πολλών δις ευρώ. Ποια εκπαίδευση   θα δώσουμε τα επόμενα χρόνια στη νέα γενιά από την οποία περιμένουμε να δουλέψει για να αποπληρώσει τα χρέη που θα δημιουργήσουν οι καινούργιοι  υπέρογκοι εξοπλισμοί;  Τα «φαντάσματα» F4 δεν μπορούν να συναγωνιστούν πλέον  τις  γαλλικές «ριπές» και τα αμερικανικά F35 . Για τα F4  η συζήτηση έχει τελειώσει. Για τις αίθουσες που διαθέτουν μόνο ένα πίνακα,  δυστυχώς,  ο διάλογος δεν έχει καν αρχίσει.

Ο Ηρακλής Τσιάμαλος είναι φιλόλογος