Άθυρμα

Γράφει η Γεωργία Καραγκούνη

Θα μπορούσε να ήταν το παιδί μου, το παιδί σου! Δεν είναι όμως… Είναι το παιδί Εκείνου, Εκείνης που θα «ζουν» πλέον ζωντανοί -νεκροί . Εγώ, εσύ  είμαστε οργισμένοι, θλιμμένοι, θα ξεχάσουμε όμως, όπως κι άλλοτε…

«Θα αποδοθούν ευθύνες, θα χυθεί άπλετο φως», ενοχλητικές κοινοτοπίες, λόγια κούφια, χιλιοειπωμένα. Πρέπει όμως  να ειπωθούν, όπως και άλλοτε…

«Θυσία», «ήρωες», «εθνική τραγωδία»…Αλήθεια, τι εκπροσωπεί αυτή η θυσία; Τον προάγγελο απλώς της επόμενης, όταν θα λέμε πάλι τα ίδια;

Κάποιοι δημοσιογράφοι έπιασαν δουλειά, αναπαράγουν μικροπολιτικές σκοπιμότητες, καταγράφουν εικόνες σε κηδείες…

Μηχανοδηγοί, πρώην και νυν σταθμάρχες έπιασαν στασίδι στα δελτία ειδήσεων, όπως πρόσφατα  ιατροδικαστές, εμβολιαστές, αντιεμβολιαστές, δικηγόροι…ένα απίστευτο γαϊτανάκι δηλώσεων, αποκαλύψεων, τηλεδικών, όπως κι άλλοτε…

Μισό εκατομμύριο νέοι στο εξωτερικό.  «Brain Drain» το ονομάζουμε, ενώ θα έπρεπε απλά να λέμε: «Πεθαίνω σαν  χώρα»! Φεύγουν οι νέοι λοιπόν κι όσοι μένουν παλεύουν για μια θέση- χθες ο πολυδιαφημισμένος διαγωνισμός του ΑΣΕΠ- παλεύουν οι γονείς να σπουδάσουν τα παιδιά τους, να μαζέψουν μόρια, εφόδια για το μέλλον, παλεύουν, ώσπου έρχεται ένα τρένο μες την κοιλάδα των Τεμπών …  
Πώς να μη φύγουν, να κάνουν τι; Όταν ξέρουν ότι ο γιος του σταθμάρχη, του όποιου σταθμάρχη,  πολύ πιθανόν να διοριστεί κι αυτός με συνοπτικές διαδικασίες, όπως ο πατέρας του…αρκεί να έχει τις κατάλληλες «άκρες».  Πάντα θα υπάρχουν αυτά…

Στο «κισμέτ» απέδωσε την δική του τραγωδία ο γείτονας -αιώνιος εχθρός μας, «ειμαρμένη»  θα το πουν οι δικοί μας,  «ανθρώπινο λάθος». Μόνο που σε αυτή τη χώρα περισσεύουν τα λάθη και, για να θυμηθούμε τους αρχαίους μας προγόνους, ιερό καθήκον ήταν ο συγγενής να παραλάβει το νεκρό του, άγραφος νόμος αυτός! Υπάρχουν κι αυτοί οι νόμοι, ξέρετε, για να μας θυμίζουν τους άλλους, τους γραπτούς,  που ως «Ελληνάρες» κάποιοι καθημερινά καταπατούμε.  Τι να λέμε τώρα; Οι νεκροί στις μέρες μας απλά  εξαϋλώνονται!

Είμαι αφοριστική; Ίσως! Έχω δικά μου παιδιά, έχω μαθητές και βλέπω τη θλίψη που διαχέεται, ένα πελώριο «γιατί;». Οι νέοι μας είναι πρόωρα γερασμένοι!

Και μια και έγινε προφητικά επίκαιρος ο στίχος του Θανάση Παπακωνσταντίνου: «Μες την κοιλάδα των Τεμπών», ας θυμηθούμε κι έναν άλλο δικό του πάλι στίχο- προτροπή:  «ΑΓΕΡΑ να είσαι ΤΙΜΩΡΟΣ»

Πάρε λοιπόν όλες τις χρόνιες παθογένειες και μην αφήσεις άλλο παιδί «άθυρμα» της μοίρας, της κακιάς στιγμής, γιατί απλά δεν το αξίζει, γιατί απλά εμείς φτιάχνουμε τις κακές στιγμές!

Άθυρμα: το παιχνίδι στα αρχαία  ελληνικά
«Πεθαίνω σαν χώρα»: βιβλίο του Δημήτρη Δημητριάδη(2003)