Πως είδε το "μάτι" του πρωθυπουργού τις αλλαγές στον ακαδημαϊκό χάρτη των ΑΕΙ

Αναδιάρθρωση (στις δουλειές του σπιτιού) μου είχε πει και η κυρά όταν παντρευτήκαμε. Δεν το έκανα μια ΟΛΟΚΛΗΡΗ 4ετία.... και πιστεύει κανείς ότι θ' αρχίσω να πλένω, να σιδερώνω, να σφουγγαρίζω και να μαγειρεύω στην επόμενη? Αν τώρα θέλουμε να το λέμε για να τ' ακούμε, είναι άλλης ειδικότητας θέμα.....

Είναι γενικώς θετικό πως το σημαντικό θέμα της αναδιάρθρωσης του χάρτη των ΑΕΙ αναθερμαίνεται και υπάρχει διάλογος, έστω και στο πλαίσιο του άρθρου του esos.gr. Η κατάσταση είναι απελπιστική σε πολλά τμήματα και, όπως άλλωστε αναφέρουν συνεχώς μέλη ΔΕΠ επαρχιακών πανεπιστημίων, υπάρχουν τμήματα με ελάχιστους φοιτητές οι οποίοι επιζητούν διακαώς την μετεγγραφή τους σε πιο κεντρικά πανεπιστήμια ή απλώς δεν εμφανίζονται. Με εισακτέους σε ενα τμήμα π.χ. 150, εισάγονται κάτω των 20 (μερικές φορές έχουμε μόνον 4-5 εισαχθέντες), και ίσως να μην παρακολουθεί τα μαθήματα κανείς. Δεν είναι μόνον θέμα φόρτου εργασίας των ΔΕΠ σε σύγκριση με άλλα τμήματα, όπως είπε κάποιος, αλλά αξιοπρέπειας του ελληνικού δημόσιου πανεπιστημίου απέναντι στους φοιτητές του και στην κοινωνία. Επίσης, οι καθηγητές στα τμήματα αυτά δεν μπορούν να διεξάγουν σοβαρή έρευνα, παρά τα προσόντα που οι ίδιοι έχουν. Με ποιούς φοιτητές άλλωστε να συνεργαστούν; Τα τμήματα αυτά δυστυχώς έγιναν για ψηφοθηρικούς λογους, χωρίς να υφίστανται οι απαιτούμενες προϋποθέσεις ούτε για την υποστήριξή τους και ούτε για την βιωσιμότητά τους. Το πείσμα των περισσοτέρων πρυτανικών αρχών (έως τώρα τουλάχιστον) αφενός να δημιουργήσουν αυτά τα τμήματα και αφετέρου να τα διατηρήσουν ανέπαφα αποδεικνύεται εγκληματική, διότι πέραν του ανώφελου αλλά σημαντικού κόστους που συνεπάγεται η λειτουργία τους για τον Έλληνα φορολογούμενο, εγκλωβίζει πολλούς φοιτητές (και τις οικογένειές τους) και καθηγητές σε μια αντιπαραγωγική διαδικασία που μόνο κακό κάνει στην εθνική οικονομία και την κοινωνία γενικότερα. Τα επιχειρήματα κάποιων πως έτσι "δίνουμε υψηλού επιπέδου μόρφωση στην νεολαία" και πως "οι πανεπιστημιακές σπουδές θα πρέπει να είναι ανεξάρτητες της αγοράς εργασίας και της παραγωγής" (επιχειρήματα που δυστυχώς υιοθετούν και ορισμένα πολιτικά κόμματα), είναι επιεικώς έωλα. Έχουμε δυστυχώς δημιουργήσει ως κοινωνία μια τεράστια δεξαμενή από μορφωμένους νέους με διαβατήριο ... στην ανεργία, και χωρίς προοπτική ενσωμάτωσής τους στον παραγωγικό ιστό της χώρας μας. Εν ολίγοις, έχουμε καταστρέψει ένα σημαντικό μέρος της νεολαίας μας, και κάποιοι συνεχίζουν να σφυράνε αμέριμνοι. Αν δεν γίνει κάτι άμεσα, η κατάσταση θα είναι εντελώς μη αντιστρεπτή.

Καλώς ή κακώς το θέμα των ΑΕΙ έχει αναχθεί σε κεντρικό θέμα της προεκλογικής περιόδου. Το μόνο που αποδεικνύει αυτή η πραγματικότητα είναι τα βαθιά προβλήματα των ελληνικών πανεπιστημίων.
Ο ακαδημαικός χάρτης και η πολυπόθητη αναδιάρθρωσή του είναι κεντρικό θέμα, καθώς είναι το άμεσα επόμενο της ΕΒΕ και παρόλα αυτά ακόμα αναμένουμε.
Την ίδια στιγμή λειτουργούν τμήματα που έχουν περί τα 10 μέλη ΔΕΠ και παίρνουν 20, 30, 50 εισακτέους το έτος. Και από αυτούς ούτε οι μισοί δεν παρακολουθούν. Κι όμως αυτά τα μέλη ΔΕΠ θα μπορούσαν να απασχοληθούν σε τμήματα παρόμοιου αντικειμένου με πάρα πολλούς φοιτητές.
Καλώς ή κακώς τα αίτια για μικρή ζήτηση και λίγους εισακτέους είναι γεωγραφικά. Κανείς δεν θέλει να πάει σε απομονωμένα τμήματα και μάλιστα σε πόλεις με υψηλό κόστος ζωής. ΑΥτά τα τμήματα δεν έχουν λόγο ύπαρξης, ακόμα και αν το διδακτικό και ερευνητικό τους προσωπικό είναι αξιόλογο. Θα δουλέψει πιο αποδοτικά αλλού.
Ας μην κοροϊδευόμαστε και το πιο σημαντικό ας μην κοροϊδεύουμε τους φοιτητές μας
Ευχαριστώ

Πολυτεχνική Σχολή στα Χανιά, Θεωρητικές Σπουδές στο Ρέθυμνο και οι υπόλοιπες Σχολές στο Ηράκλειο.

Πρέπει την πρώτη μέρα μετά την κυβερνηση να γινε ιαναδιαρθρωση ....

Να δοθεί κατώφλι για την μείωση πχ κατα 33%

Υπάρχουν σήμερα τμήματα που τρέχουν λόγω ΕΒΕ με <20 φοιτητές στο 1ο έτος και ακ΄όμα λγότερους μετά (και ακόμα λιγότερους πραγματικούς)

Τα τμήματα αυτά κοστίζουν στον φορολογούμενο όσο τμήματα που λειτουργούν κανονικά....

ΕΛΕΟΣ με το πολιτικό κόσος, πολύ κατώτερη των περιστάσεων η κεραμέως σε αυτό το ζήτημα

Είμαι κι εγώ μέλος ΔΕΠ σε περιφερειακό πανεπιστήμιο με έδρα σε πολλές πόλεις και συμφωνώ με τον προηγούμενο συνάδελφο.
Το δικό μου τμήμα του 4ο πεδίου γεμίζει, υπάρχουν όμως δύο τμήματα (το ένα του 4ου πεδίου, το άλλο σε πολλά πεδία) στα οποία πάνω από το 50% των θέσεων μένουν κενές. Και μάλιστα έχουν λίγες θέσεις, ως εκ τούτου, δεν λαμβάνουν πάνω από 50 φοιτητές το χρόνο. Από αυτούς τους περίπου 50 συμμετέχουν ενεργά γύρω στους 20-25 φοιτητές. Και έχουμε τμήματα που θα λειτουργούν στο μέλλον για 20*4=80 ή 25*4=100 συνολικά φοιτητές σε όλα τα έτη.
Αν λάβουμε υπόψη την εφαρμογή του ν+2 και τις διαγραφές που αναμένονται, θα υπάρχουν τμήματα με 150 μαξιμουμ συνολικά φοιτητές.
Αν λάβουμε υπόψη τον δεδομένο ρυθμό αποφοίτησης αυτά τα τμήματα θα δίνουν 15 μαξιμουμ πτυχία το χρόνο.
Κι όμως για αυτά τα τμήματα προγραμματίζονται θέσεις ΔΕΠ. Οι ΔΕΠ αυτών των τμημάτων κάνουν μάθημα σε αίθουσες με 5 φοιτητές. Τόσοι παρακολουθούν. Πολλές φορές δεν γίνεται μάθημα. Εγώ έχω 100 φοιτητές να παρακολουθούν και δεν έχω πέσει ποτέ κάτω από 80 στο αμφιθέατρο. Διορθώνω 300 γραπτά σε κάθε εξεταστική. Είναι εντελώς άνισος ο φόρτος εργασίας.
Επιπλέον, οφείλω κι εγώ να πω πως τα μέλη ΔΕΠ των τμημάτων χωρίς εισακτέους πράγματι είναι εγκλωβισμένα μακριά από την έδρα του ιδρύματος, δεν συμβάλλουν στις διοικητικές διαδικασίες και είναι εκτός του ιδιαίτερα σημαντικού ακαδημαϊκού περιβάλλοντος.
Είναι κρίμα, αν τα τμήματα μεταφερθούν στην έδρα του ιδρύματος θεωρώ ότι θα λαμβάνουν φοιτητές και η ακαδημαική διαδικασία θα είναι πιο αποτελεσματική.
Αλλά δυστυχώς οι διοικήσεις είναι κι αυτές παγιδευμένες στις ισορροπίες τους.

Όταν διαβάζει κάποιος σε σχόλιο αναγνώστη πως τα 4000 μεταπτυχιακά είναι "καύχημα και περηφάνεια της χώρας και εγγύηση γιά το μέλλον της", και πως "έχουμε ήδη 30000 διδάκτορες μη μέλη ΔΕΠ. Μία σημαντική δεξαμενή επιστημόνων που θα τη ζήλευε οποιαδήποτε χώρα", εύκολα αντιλαμβάνεται πως δεν πάμε καθόλου καλά. Φοβάμαι πως η κατάσταση στα ΑΕΙ της χώρας είναι δυστυχώς μη αντιστρέψιμη. Μακάρι να διαψευστώ.

Ο κ Μητσοτάκης απ' ότι φαίνεται ξέχασε ότι η "απόφαση" του ΔΙΠΑΕ είχε καταψηφιστεί για αρκετά τμήματα. Πλασάρει την εναντίωση της ακαδημαϊκής κοινότητας & φοιτητών σαν "έντονες αντιδράσεις", ενώ (για όποιον γνωρίζει τουλάχιστον) ήταν η επιτομή της αναξιοκρατίας για συγκεκριμένα τμήματα.
Τμήματα με ιστορία, πολλές συνεργασίες (με τοπικές και μη επιχειρήσεις και βιομηχανίες), ερευνητικό έργο, άρτια στελεχωμένα και επανδρωμένα (αίθουσες, εργαστήρια και κτήρια) και ήδη συνενωμένα από το 2019.
Τα γεγονότα δεν συμβαδίζουν με τα λεγόμενα, κάτι μάλλον δεν πάει καλά..

Η ελληνική κοινωνία υφίσταται την ολομέτωπη επίθεση της συντηρητικής ιδεολογίας και κανένα από τα κόμματα τόσο της αριστεράς, όσο και της δεξιάς δεν μπορεί ν' αντιδράσει. Συμφωνούν όλοι στη μείωση των τμημάτων, στην αποτελεσματικότητα της ΕΒΕ και προπαντός στην κατάργηση της υποπαραγράφου του άρθρου 16 που μιλά γιά δημόσια ανώτατη εκπαίδευση. Να βάλουμε λοιπόν τα πράγματα σε μία σειρά:
α)Ποτέ οι κάτοικοι αυτής της χώρας δεν έμαθαν ότι πρέπει να φοιτήσουν σε ελληνικά πανεπιστήμια γιά να ανεβούν στην κοινωνική κλίμακα της χώρας και να προοδεύσουν. Γιά 150 ολόκληρα χρόνια υπήρχε μόνο το ΕΚΠΑ και γιά 40 περίπου χρόνια το ΑΠΘ και κάποια άλλα μικρά πανεπιστήμια σε Αττική και Θεσσαλονίκη. Έτσι, ο λαός εκπαιδεύτηκε ότι γιά να τελειώσει την τριτοβάθμια εκπαίδευση πρέπει να σπουδάσει στο εξωτερικό. Ψηλά στελέχη του στρατού, της Εκκλησίας, της πολιτικής, των δικαστηρίων, των επιχειρηματιών είχαν τελειώσει ευρωπαϊκά πανεπιστήμια και είχαν πάρει αντίστοιχα πτυχία. Μετά τον πόλεμο, η έξοδος των νέων συνεχίστηκε ως διέξοδος του κράτους γιά τους ανεπιθύμητους αριστερούς. Μετά τη δεκαετία του 1980 όταν η χώρα άρχισε να γεμίζει με πανεπιστήμια και τμήματα, η μόδα του εξωτερικού πέρασε και στη λαϊκή τάξη που διεκδίκησε το δικαίωμά της να σπουδάσει στα πανεπιστήμια των γειτονικών χωρών. Αν και είχε παγιωθεί αντικειμενικό σύστημα εισαγωγής στο εσωτερικό, η γοητεία του εξωτερικού δεν έλεγε να κοπάσει. Φυσικά, όλα αυτά τα τμήματα ήταν με δίδακτρα.
β)Μόλις τη δεκαετία του 1990-2000 αποχτήσαμε και οργανωμένα μεταπτυχιακά, αλλά η μεγαλοαστική τάξη ζητούσε πάντα να γίνουν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Γιατί όμως; Αφού κι ο ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι γιά τις σχολές ψηλής ζήτησης πάντα θα υπάρχουν βάσεις, ακόμα κι αν καταργήσει τις βάσεις. Άρα το θέμα δεν είναι γενικά στα ιδιωτικά πανεπιστήμια ή στις πανελλήνιες εξετάσεις ή στην αγωνία γιά τα νεύρα των παιδιών, Το θέμα πάντα ήταν και είναι αν θα μπορέσει η αστική τάξη της χώρας(νομικοί, γιατροί, μηχανικοί, στρατιωτικοί και τα νέα: ψυχολόγοι, μηχανικοί αεροσκαφών, οδοντίατροι κλπ.) να κληρονομήσει τα εργαστήρια, ιατρεία και γραφεία τους στα παιδιά τους. Γι' αυτό υπήρχε πάντα και τώρα θα γίνει με νόμο η διέξοδος του εξωτερικού ή των διδάκτρων. Εξάλλου και η Ν.Δ. δε λέει τίποτα γιά τα παιδιά που γράφονται μόνο με το απολυτήριο κι ας έχουν πάρει 2 ή και 3 στις πανελλήνιες, σε πανεπιστήμια της Κύπρου, της Βουλγαρίας κλπ.
γ)Με τις συγχωνεύσεις που έγιναν το 2019 επί Γαβρόγλου, μπορεί να έγιναν και λάθη, αλλά αυτή η πιθανότητα γιά μετανάστευση των παιδιών μας στο εξωτερικό μειώθηκε στο ελάχιστο. Κι έτσι, και η αιμορραγία συναλλάγματος στο εξωτερικό. Από την άλλη, τα τμήματα έφτασαν σε τόσο μεγάλο αριθμό και αντικειμένων και ποσοτικά που δείχνει τη δύναμη της χώρας και την αποφασιστικότητα να στρέψει τους πόρους της στη μόρφωση των παιδιών της. Ο πραγματικός της θησαυρός δεν είναι πιά τα πλοία, ο ορυκτός τάχα πλούτος που δε θα προφτάσουμε να τον δούμε ποτέ ή-αλίμονο- ο στρατός-ή η βιομηχανία ή ο τουρισμός. Αυτά τα 460 τμήματα είναι τα οποία εγγυώνται την ισόρροπη περιφερειακή ανάπτυξη της χώρας και δίνουν ένα νέο όραμα γιά αντίθετη κατεύθυνση των νέων από τη νέα Βαβυλώνα, την Αθήνα, στις μεγάλες πόλεις της επαρχίας.
Από την άλλη, με το πλήθος των εργαστηρίων, των ινστιτούτων, των μεταπτυχιακών, αλλά και των διδακτορικών τους, τις συνεργασίες τους με τη βιομηχανία μπορούν να προσελκύσουν τους επιστήμονες του εξωτερικού και να δημιουργήσουν μία αντίρροπη κίνηση προς αυτήν που έχει γίνει καθεστώς εδώ και πολλά χρόνια.
δ)Η αναντιστοιχία έλλειψης φοιτητών λόγω δημογραφικού προβλήματος, αριθμού φοιτητών που εισάγονται κάθε χρόνο ανά τμήμα που δε συμφωνεί με τον αριθμό που ζητούν τα πανεπιστήμια μπορεί να λυθεί πολύ απλά με τη βαθμιαία προσαρμογή των εισακτέων στους αριθμούς που ζητούν τα τμήματα. Κι από την άλλη με το χτίσιμο νέων εστιών.
ε)Επίσης έχουν αναπτυχθεί πάνω από 4000 μεταπτυχιακά τμήματα σ' όλη τη χώρα που δεν είναι αδυναμία κι αφορμή γιά γκρίνια και μεμψιμοιρία και ιδεοληψίες από τον πρωθυπουργό, αλλά καύχημα και περηφάνεια της χώρας και εγγύηση γιά το μέλλον της. Φαίνεται ότι και η Ν.Δ. και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν καταλάβει ότι το παιχνίδι παίζεται πιά στα μεταπτυχιακά και στα διδακτορικά όπου έχουμε ήδη 30000 διδάκτορες μη μέλη ΔΕΠ. Μία σημαντική δεξαμενή επιστημόνων που θα τη ζήλευε οποιαδήποτε χώρα.
στ) Δεν είναι δυνατό σήμερα να συζητείται η κατάργηση τμημάτων που είναι στα σύνορα ή στην επαρχία κι από την άλλη να εξομοιώνονται τα πτυχία των κολλεγίων ή των πανεπιστημίων του εξωτερικού με τα δικά μας κι από την άλλη τα πτυχία των ΑΕΙ Τ.Τ. από το 2001 και μετά να είναι υποβαθμισμένα. Ευτυχώς, που οι φοιτητές μας όλ' αυτά τα καταλαβαίνουν και δεν είναι σαν κι εμάς που συμβιβαστήκαμε. Η νέα γενιά πρέπει να κάτσει κάτω και να τα ζυγίσει όλ' αυτά και να πετάξει στα σκουπίδια τις προπαγάνδες που της προσφέρουν γιά επιτακτικές δήθεν αναγκαιότητες.
ζ) Από την άλλη, αυτά τα τμήματα, τα δήθεν υπεράριθμα κι αναποτελεσματικά πρέπει να στηριχτούν, να διαφημιστούν, να προβληθούν, να αυξήσουν τον αριθμό ΔΕΠ τους και να μην υποβαθμίζονται από τρομοκρατικές ενέργειες σύγχρονων φασιστικών ομάδων που θέλουν να λέγονται αντιεξουσιαστές. Να τοποθετηθεί η Πανεπιστημιακή Αστυνομία ακόμα και στα πανεπιστήμια της επαρχίας γιά να καταπολεμηθεί η εγκληματικότητα στα πανεπιστήμια και η συνεπακόλουθη δυσφήμησή τους. Η Αριστερά επιτέλους πρέπει να ξεφύγει απ' αυτές τις ασθένειες της παιδικής της ηλικίας.
η)Τέλος, χρειάζεται να γίνουν κάποιες αλλαγές στην κατανομή των υπαρχόντων τμημάτων γιά να μειωθούν οι υπάρχουσες στρεβλώσεις λόγω κυρίως της ύπαρξης διπλών, τριπλών ή και τετραπλών τμημάτων στα πανεπιστήμια της Αττικής, της Κρήτης και της Κεντρικής Μακεδονίας.
θ)Σ' αυτές τις 3 περιφέρειες πρέπει να γίνουν ευρείες συγχωνεύσεις πανεπιστημίων έτσι ώστε τα υπάρχοντα 50 Α.Ε.Ι.(μαζί με τις Στρατιωτικές, Εκκλησιαστικές, Ναυτικές, Δραματικές και Τουριστικές Σχολές) να μειωθούν στα 16(μαζί με το ΕΑΠ).

Πως φαίνεται ότι τελείωσε η θητεία του Μητσοτάκη και της Κεραμέως!!!
Το 'χουν χάσει το παιχνίδι και τους έχουν μείνει μόνο οι εντυπωσιασμοί, για τους λίγους εναπωμείναντες οπαδούς τους.

εδώ λεμε να κελισουν και άλλα πανεπισ΄τημια και δεκάδες σχολές και κάποια χτενίζονται

Η όλη δημόσια «συζήτηση», ως προς επιχειρήματα, κριτήρια κλπ που διατυπώνονται από Υπουργείο, κόμματα και τον πανεπιστημιακό χώρο είναι σαν να παίζουν ΚΡΥΦΤΟΥΛΙ. Δεν μπορείς να είσαι σίγουρος τι στόχο έχουν, αν πιστεύουν ό,τι λένε ή απλώς «εργαλειοποιούν» ό,τι εκτιμούν πως θα επηρεάσει τη κοινή γνώμη κλπ..

Για να μπορέσει να γίνει ουσιαστικός διάλογος θα πρέπει, κατ’ αρχάς, να συνεννοηθούμε στη χώρα για τα υπαρκτά/αντικειμενικά δεδομένα (προαπαιτούμενο στην επιστήμη).

1. Η Δημόσια τριτοβάθμια εκπαίδευση στη χώρα οργανώνεται κεντρικά με ισότιμα ιδρύματα που είναι Ερευνητικά Πανεπιστήμια και όχι εκπαιδευτικά Κολέγια. Στα Πανεπιστήμια διδάσκει Διδακτικό Ερευνητικό Προσωπικό (Δ.Ε.Π.) που πρέπει να παράγει νέα γνώση για να εξελιχθεί και να μονιμοποιηθεί.
2. Προτεραιότητα για το Πανεπιστημιακό Τμήμα είναι η παραγωγή νέας γνώσης (έρευνα) στην Επιστήμη που θεραπεύει.
3. Το Προπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών δημιουργεί νέους επιστήμονες (α) για να υποστηρίξουν σαν ερευνητές την παραγωγής νέας γνώσης (λίγοι) και (β) να ασκήσουν βιοποριστικό επάγγελμα εφαρμόζοντας/διδάσκοντας την επιστημονική γνώση τους (πολλοί).
4. Ένα Πανεπιστημιακό Τμήμα δεν ταυτίζεται απαραίτητα με ένα προπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών. Ο νέος νόμος επιτρέπει περισσότερα προγράμματα σπουδών και γενικά θεωρείται θετικό μέτρο.
5. Το Τμήμα πρέπει να αναφέρεται σε μια διακριτή επιστήμη, το πρόγραμμα σπουδών μπορεί/πρέπει να λαμβάνει υπόψη και τη ζήτηση για επαγγελματικές δεξιότητες.
6. Η σταδιακή ανωτατοποίηση, και τελικά πανεπιστημιοποίηση των Τ.Ε.Ι., δημιούργησε πληθώρα Πανεπιστημιακών Τμημάτων, συχνά ταυτίζοντας ένα επαγγελματικό πρόγραμμα σπουδών με Πανεπιστημιακό Τμήμα.
7. Ο αριθμός των Ελλήνων μαθητών μειώνεται (υπογεννητικότητα) και αντίστοιχα οι υποψήφιοι για εισαγωγή στα πανεπιστήμια.
8. Οι θέσεις εισακτέων εκτοξεύθηκαν στα ύψη την τελευταία 8ετία και ελάχιστες μειώσεις έγιναν μετά την εφαρμογή ΕΒΕ.
9. Η δυνατότητα παρακολούθησης Πανεπιστημιακών σπουδών (τριτοβάθμια εκπαίδευση) προϋποθέτει ένα επίπεδο γνώσεων αποφοίτων της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Είναι ασυμβίβαστο με την εισαγωγή όλων.
10. Στο Δημόσιο σύστημα Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, τα ισότιμα Πανεπιστήμια και Τμήματα θα πρέπει να δίνουν ισότιμα Πανεπιστημιακά Πτυχία (δεν εννοείται να λέγεται Πτυχίο και να αντιστοιχεί σε γνώσεις Λυκείου ή ΙΕΚ).
11. Στο κεντρικό Δημόσιο σύστημα Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, τα ισότιμα Πανεπιστήμια και Τμήματα έχουν θεσμοθετημένα τα ίδια ποιοτικά κριτήρια στελέχωσης με μέλη Δ.Ε.Π., τα οποία κρίνονται με τον ίδιο τρόπο, πρέπει να παράγουν νέα γνώση για εξέλιξη και μονιμοποίηση.
12. Το Ελληνικό κράτος δεν μπορεί να υποστηρίξει με ποιοτικές και σύγχρονες ερευνητικές υποδομές ούτε τα παλιά Πανεπιστημιακά Τμήματα, πόσω μάλλον τον πληθωριστικό σημερινό αριθμό.
13. Ο αριθμός Ελλήνων επιστημόνων, με εμπειρία και δυνατότητες να σταθούν ανταγωνιστικά στο παγκόσμιο περιβάλλον που μπορούν να προσελκύσουν τα Τμήματα ως μέλη Δ.Ε.Π. είναι πολύ μικρός και δυσχεραίνεται από την εκτόξευση του αριθμού των Πανεπιστημιακών Τμημάτων (πρακτικά αδύνατο για πολλά Τμήματα χωρίς Πανεπιστημιακή παράδοση και σε γεωγραφική απομόνωση).
14. Η επαγγελματική εκπαίδευση των αποφοίτων Γενικού Λυκείου δεν μπορεί να ταυτίζεται αποκλειστικά με τα Προπτυχιακά Προγράμματα Σπουδών των Πανεπιστημίων.

Με βάση αυτές τις σκέψεις κοινής λογικής πρέπει να συνεννοηθούν όλοι για το καλό της Ελληνικής κοινωνίας. Να υπάρξει ειλικρινής συναίνεση στο στόχο για ένα καλό σύστημα Δημόσιων Πανεπιστημίων και να γίνει αποδεκτό ότι μετά τις πανεπιστημιοποιήσεις των ΤΕΙ είναι εκτός ισορροπίας και χρειάζονται ενέργειες εξορθολογισμού, από όλες τις πλευρές (πολιτικοί και πανεπιστημιακοί). Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια δεν είναι πανάκεια, είναι θέμα που μπορεί να εξετασθεί σε επόμενη φάση. Ας ξεκινήσουν εκεί που είναι δυνατόν να υπάρχει συναίνεση, με όσα επιβάλλει η κοινή λογική για βελτιώσεις στη δημόσια μεταλυκειακή εκπαίδευση, είτε αφορά Πανεπιστήμιο είτε Ι.Ε.Κ. είτε ενδεχόμενα νέο θεσμό (Δημόσια Κολέγια).

Φαντάζομαι ότι όλοι αντιλαμβάνονται πως η εκπαίδευση των νέων είναι περισσότερο παρά ποτέ αναγκαία σήμερα και στη χώρα μας, με τα χαμηλά οικογενειακά εισοδήματα, είναι σημαντικό να παρέχεται δημόσια. Προφανώς στο κατάλληλο επίπεδο.

Μετά από δύο χρόνια εφαρμογής της ΕΒΕ, το μέτρο κρίνεται ως πετυχημένο. Στις σχολές μέτριας ζήτησης (σε μια τέτοια σχολή είμαι) το επίπεδο των νεοεισαχθέντων έχει αυξηθεί σημαντικά. Έχουμε καλύτερους φοιτητές, οι οποίοι θα ολοκληρώσουν τις σπουδές τους μέσα στα όρια του ν+2.
Υπάρχουν όμως τμήματα (και στο δικό μου πανεπιστήμιο) που λαμβάνουν μικρό αριθμό φοιτητών και μάλιστα από αυτούς που μπαίνουν το 40-50% δεν είναι ενεργ΄΄ό. Αν μπαίνουν πχ 40 μόνο φοιτητές, οι 20 από αυτούς δεν θα εμφανιστούν στο πανεπιστήμιο ούτε για παρακολούθηση, ούτε για εξετάσεις. Αυτή είναι η πραγματικότητα, δυστυχώς.
Τα τμήματα που λαμβάνουν πχ το 30% των διαθέσιμων θέσεων, τελικά φαίνεται ότι στην πραγματικότητα συμπληρώνουν μόνο το 15-20%.
Έχουμε και στο πανεπιστήμιό μου τέτοια τμήματα.
Η αναδιάρθρωση του ακαδημαϊκού χάρτη έπρεπε να γίνει χθες.
Αλλά το βασικό κριτήριο θα πρέπει να είναι ο αριθμός των ενεργών φοιτητών μετά την ΕΒΕ.
Ένα τμήμα μπορεί να έχει μέλη ΔΕΠ με βαριά βιογραφικά, τα οποία είναι στην πραγματικότητα εγκλωβισμένα σε μικρά τμήματα, απομονωμένες πόλεις, χωρίς συνεργασίες, χωρίς μεγάλα εργαστήρια και δυνατότητα για ερευνητικά έργα. Αυτοί οι συνάδελφοι θα πρέπει να επεγκλωβιστούν και να τους βοηθήσουμε να βρεθούν στο κατάλληλο ακαδημαϊκό περιβάλλον.

Τέλος, θέλω να τονίσω σε υποψ΄ήφιους στις πανελλήνιες και στους γονείς τους να ελέγξουν τις αιτήσεις για τμήματα και ως προς τον αριθμό των εισακτέων (ή τις κενές θέσεις ή το ποσοστό των κενών θέσεων). Τα τμήματα με μεγάλα κενά προοπτικά θα κλείσουν και τα παιδιά θα μπουν σε μεγάλη ταλαιπωρία

Η Πούλια που ‘χει εφτά σχολειά
μέσ’ απ’ τους ουρανούς περνά.
Κάποτε λίγο σταματά
στο στεριανό μου και κοιτά.

Γεια σας, τι κάνετε; Καλά;
Καλά. Πώς είναι οι σχολές;
Τι να σας πω εκεί ψηλά τις
τρώνε τ’ αγιάζι κι οι ερημιές.

Γι αυτό πικραίνεσαι Κυρά,
δε μου τις φέρνεις εδώ να;
Ευχαριστώ μα `ναι πολλές
θα σου τις φάνε τις σοδειές.

Δώσε μου καν την πιο μικρή
εκείνη την αστραφτερή.
Πάρ’ την αλλά έχε στο νου
πως είναι τόπος του αδειανού!

Είπε, και πριν βγάλω μιλιά
μου την καρφώνει στη πλαγιά

Λάμπουνε γύρω τα βουνά,
μα δεν ακούγεται μιλιά.
Κι η Πούλια που ‘χει έξι παιδιά
φεύγει και μ’ αποχαιρετά.

Copright © 2023 Pitsiflis. All rights reserved.

Κυριάκο η Στερεά Ελλάδα είναι η μοναδική περιφέρεια της χώρας χωρίς αυτόνομο ΑΕΙ.....και κάποιες έχουν δύο και τρία......
Έχεις κάποιο σχόλιο στο παρασκήνιο της κατανομής στη χώρα;

Η αλήθεια είναι πως ο Μητσοτάκης έχει καθυστερήσει πολύ αυτή τη σημαντική μεταρρύθμιση. Δεν μπορεί ο φορολογούμενος Έλληνας να πληρώνει για Τμήματα ΑΕΙ που δεν έχουν καμία ζήτηση από υποψηφίους και δεν δίνουν σχεδόν καμία επαγγελματική προοπτική. Οι (απερχόμενες) διοικήσεις των ΑΕΙ ούτε που τολμούσαν να ακουμπίσουν το θέμα (για δικούς της λόγους η κάθε διοίκηση). Αν επανεκλεγεί ο Μητσοτάκης, μάλλον θα ανακινήσει το θέμα και θα προχωρήσει σε (επώδυνη) αναδιάρθρωση του χάρτη. Αν όχι, θα συνεχίσει το ίδιο "όμορφο καθεστώς" των τμημάτων με ελάχιστους φοιτητές και πτυχία χωρίς αντίκρυσμα. Να δούμε.

Πετραδάκι πετραδάκι
για τα σένα τα ‘χτισα
των σχολών τα τμηματάκια
του ανέμου τα σπιτάκια.

Τα ψηλά τα σκαλοπάτια
όσοι τ’ ανεβήκανε
είδαν πλούτη, μεγαλεία
μα δουλειά δε βρήκανε...

- Μανώλη, κέρασέ τους όλους!