Επιστολή 324 Χημικών στον υπ. Παιδείας για τις δηλώσεις της υφυπουργού Δ.Μιχαηλίδου ότι "Έχουμε ελλείψεις σε Χημικούς γιατί πάνε στη φαρμακοβιομηχανία"

- Έχουμε ελλείψεις σε εργαστήρια Χημείας, τι να τους κάνουμε τους Χημικούς;
- Τι είπες;
- Την αλήθεια είπα.

Έγιναν παντού αλλαγές, στην Πρωτοβάθμια, τη Δευτεροβάθμια, στην Τριτοβάθμια, την Επαγγελματική και την Προσχολική Εκπαίδευση, άλλαξαν όλα τα προγράμματα δέκα και πλέον φορές, τα βιβλία, το μέγεθος της ύλης, μπήκαν νέα μαθήματα, ΑΛΛΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΗΣ ΧΗΜΕΙΑΣ ΑΚΟΜΑ ΔΕ ΔΙΔΑΣΚΕΤΑΙ ΣΤΗΝ Α' ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ. Δηλαδή ό, τι γινόταν το 1974, γίνεται και σήμερα, 50 χρόνια μετά.
Άλλαξαν οι κυβερνήσεις, οι υπουργοί, οι γενικοί γραμματείς, αλλά δεν αλλάζει η γνώμη των πολιτικών αυτής της χώρας γιά την ύπαρξη βασικών μαθημάτων γιά την εκπαίδευση των μαθητών. Μα θα μου πείτε ότι εδώ καταργήθηκαν η Κοινωνιολογία και τα Καλλιτεχνικά γιά να μπούν τα Λατινικά, εσύ τη Χημεία κοιτάζεις; Το λέω, διότι τη Χημεία δεν την υπερασπίζεται κανείς, κι από πάνω έχουν και την εύκολη δικαιολογία ότι κάποιοι από τους αδιόριστους βρίσκουν εργασία στις δήθεν υπάρχουσες χημικές ή φαρμακευτικές βιομηχανίες της χώρας.
Πού ζούν οι υπουργοί; Στο 1980; Υπάρχουν ακόμα άνεργοι χημικοί από τα τέλη της δεκαετίας του 1990 και ισχυρίζονται τέτοια πράγματα; Αν χρειάζεται αυτήν τη στιγμή κάποια μεταρρύθμιση το πρόγραμμα σπουδών γιά να βρούν δουλειά περισσότεροι χημικοί, αυτή είναι η προσθήκη μίας ή δύο ωρών στο πρόγραμμα της Πρώτης Γυμνασίου. Γιατί θα μου πείτε, γιά συντεχνιακούς μόνο λόγους; Η απάντηση είναι απλή. Τα παιδιά του Δημοτικού κάνουν Φυσική και απλά στοιχεία Χημείας στις δύο τελευταίες τάξεις του Δημοτικού. Και μετά ένα μαθησιακό κενό στην Πρώτη Γυμνασίου γιά να δεχτούν τη βίαιη εισαγωγή του δύσκολου αυτού μαθήματος χωρίς άλλες εισαγωγές, απότομα στη Β' Γυμνασίου. Κανείς δεν το έχει δεί, ότι αυτή η μαγεία που κρύβει το μάθημα της Χημείας όπως λένε οι αδιόριστοι, πριν ακόμα αναφανεί, έχει μετατραπεί σε φόβος, τρόμος και αρνητική προδιάθεση γιά τους απροετοίμαστους, ανυποψίαστους μαθητές της Β' Γυμνασίου κι αυτό γίνεται γιά μισόν αιώνα.
Η εδώ και διακόσια χρόνια εμμονή των προγραμμάτων του Γυμνασίου στην καταθλιπτική υπεροχή των ωρών που χρειάζονται γιά τα γλωσσικά μαθήματα, μπορεί να πέτυχε την ομογενοποίηση στην ομιλούμενη γλώσσα των ιθαγενών, αλλά δε λύνει τα βιοτικά τους προβλήματα. Και το κυριότερο, σπαταλιούνται τόσες πολλές ώρες στα γλωσσικά μαθήματα χωρίς αξιολόγηση των αποτελεσμάτων, ενώ οι κακόμοιροι χημικοί, οι βιολόγοι, γεωλόγοι-γεωγράφοι, κοινωνιολόγοι, οικονομολόγοι, οικιακής οικονομίας, είναι υποχρεωμένοι μέσα σε 1-2 ώρες την εβδομάδα να δώσουν στα παιδιά να καταλάβουν τα μαθήματά τους. Ενώ θα ήταν πολύ εύκολο να αφαιρεθεί έστω 1 ώρα από τα φιλολογικά μαθήματα και να προστεθεί στη Χημεία. Δεν είναι ζητιανιά, το δικαιούται.

Στο ποιο παραγωγικό υπουργείο... υπουργείο της μάθησης και της παιδείας ο Πρωθυπουργός φρόντισε να τοποθετησει το χειρότερο προσωπο

Όπως επισημαίνεται στην επιστολή, θα πρέπει να συναντηθεί το τμήμα πεδείας της ΕΕχ με την αξιότιμη κ. Υφυπουργό ώστε να διασαφινιστεί το ζήτημα με τη χημεία στο Γυμνάσιο έναντι των άλλων Επιστημών Φυσικής και Βιολογίας.

Αυτή η ιστορία μπορεί - mutatis mutandis - να παραλληλιστεί με τη γνωστή φράση "αφού δεν έχουν ψωμί γιατί δεν τρώνε παντεσπάνι" και δείχνει πόσο κωμικά είναι τα πράγματα, όταν ο "ηγέτης" δεν ξέρει τι του γίνεται. Άντε να περιμένεις από τέτοιους ανθρώπους να λύσουν τα προβλήματα της παιδείας. Είναι σα να στέλνεις να διδάξει θρησκευτικά κάποιον που δε ξέρει το πάτερ ημών.

Και χημικοί υπάρχουν και χιλιάδες μαθηματικών και φιλολόγων και οικονομολόγων και γυμναστών και... Υπάρχουν επίσης και χιλιάδες που δεν αποφοιτούν επειδή βρέθηκαν σε σχολές που δεν επιθυμούν ή σε άλλες όπου το πρόγραμμα σπουδών τους απαιτεί ικανότητες που δεν έχουν.
Εντωμεταξύ, εδώ στον Νομό, όλοι οι τεχνικοί, πτυχιούχοι και αυτοδίδακτοι, τρέχουν από το πρωί έως το βράδυ για να προλάβουν τις δουλειές που δεν τελειώνουν ποτέ. Οι παντρεμένοι έχουν να αντιμετωπίσουν και τα παράπονα της γυναίκας τους:
- Μανώλη, πότε θα έρθεις επιτέλους; Το παιδί...
- Στου Ετεοκρή είμαι, ένα παράθυρο του άλλαξα, δυο μήνες περιμένει, ο δάσκαλος μου ήτανε. Έρχομαι! Φουουουου!...