Έξι κόμματα υπερψήφισαν το νομοσχέδιο του Κ. Πιερρακάκη για τον Οργανισμό της Ακαδημίας Αθηνών

Υπερψηφίστηκε, σήμερα στη Βουλή,  το νομοσχέδιο  του υπουργού Παιδείας  Κ. Πιερρακάκη για τον Οργανισμό της Ακαδημίας Αθηνών, από τους Βουλευτές 6 Κομμάτων σε σύνολο εννέα.

Πρόκειται για τη ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ ,τη Νέα, Αριστερά, τους Σπαρτιάτες  και  την Ελληνική Λύση.

Η Πλεύση Ελευθερίας  και η Νίκη ψήφισε κατά και το ΚΚΕ Παρών.

Σχολιάζοντας ο υπουργός Παιδείας το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας, σημείωσε:

• Θέλω να χαιρετίσω ξανά τη συναίνεση η οποία έχει προκύψει στο συγκεκριμένο σχέδιο νόμου για την Ακαδημία Αθηνών, με σεβασμό και προς την ιστορία της, αλλά γιατί όχι και στην προοπτική της. Δεν είναι μόνο μια ιστορική συνθήκη αυτή που συζητάμε. Δεν έχουμε μόνο μνήμη παρελθόντος, έχουμε και μνήμη μέλλοντος στα πράγματα τα οποία χειριζόμαστε και οφείλουμε να έχουμε, ας μου επιτραπεί ο νεολογισμός, «μνήμη μέλλοντος», νέο αν θέλετε θεσμικό λογισμικό για τα επόμενα 100 χρόνια της Ακαδημίας. 
• Και είναι μεγάλη μας χαρά στην πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας ότι συνδέουμε και τη δική μας θητεία ακριβώς με αυτή τη θεσμική αλλαγή, η οποία πιστεύουμε ότι θα ξεκλειδώσει πάρα πολλά πράγματα και η οποία χαιρόμαστε που έγινε και σε ώσμωση με την Ακαδημία Αθηνών και την Ολομέλειά της, αλλά και σε πνεύμα συναίνεσης με πολλά από τα κόμματα του ελληνικού Κοινοβουλίου. 

Ο υπουργός Παιδείας Κυριάκος Πιερρακάκης στην ομιλία τους τόνισε, μεταξύ άλλων, τα εξής:

Το θεσμικό πλαίσιο, το οποίο αλλάζουμε σήμερα -του ’26, αν θέλετε, τυπικά του ’29- προέβλεπε ότι πρέπει οι Ακαδημαϊκοί να μένουν στην Αθήνα, το οποίο, όπως αντιλαμβάνεστε, είχε καταστρατηγηθεί εν τοις πράγμασι, διότι δεν μπορούν να μένουν όλοι οι Ακαδημαϊκοί στην Αθήνα. 

Χρειαζόταν, λοιπόν, μια σειρά από αλλαγές. Θέλω να αναφέρω και άλλη μία πριν γυρίσω λίγο στην ιστορία της Ακαδημίας Αθηνών. Και μόνο το γεγονός ότι προβλέπεται να έχουμε εβδομήντα πέντε Ακαδημαϊκούς, αλλά πρακτικά είχαμε πενήντα, γιατί το θεσμικό πλαίσιο το οποίο υπήρχε ήταν ασφυκτικό, τώρα έχουμε πενήντα έναν Ακαδημαϊκούς, δείχνει από μόνο του πως έπρεπε κάποια πράγματα να αλλάξουν και να μεταβληθούν οι κανόνες απαρτίας και οι κανόνες εκλογής που υπήρχαν. 

Και έτσι στην πραγματικότητα, αν πρέπει να πούμε ποια ακριβώς είναι η θεσμική αλλαγή πού ερχόμαστε να κάνουμε εδώ, είναι μια θεσμική αλλαγή, η οποία αυξάνει τη διαφάνεια. Πολλές ψηφοφορίες, οι οποίες ήταν μυστικές, πλέον γίνονται φανερές. Νομίζω ότι σε αυτό μπορούμε όλοι να συμφωνήσουμε. Σίγουρα, σε ό,τι αφορά τη νέα -και θα έλεγα τη μεγαλύτερη θεσμική πρωτοβουλία, θεσμική καινοτομία αυτού του νομοσχεδίου- δυνατότητα να απονείμει η ίδια η Ακαδημία τον τίτλο του Ακαδημαϊκού χωρίς προκήρυξη. Ειδικά εκεί είναι απολύτως προφανές για κάποιο λόγο πρέπει να υπάρχει πλήρης διαφάνεια σε όλα τα επίπεδα στη διαδικασία αυτής της επιλογής. 

Δεν υπάρχει αποτελεσματικότερος τρόπος για να μπορέσει η Ακαδημία να ενσωματώσει και να καταστήσει Ακαδημαϊκούς τα επόμενα Νόμπελ -τα οποία ελπίζουμε να έχουμε σε αυτή τη χώρα- από ακριβώς αυτή τη θεσμική διαδικασία, η οποία προβλέπεται σε αυτό το σχέδιο νόμου. Και από κει και πέρα, φυσικά, είναι απολύτως δεδομένο ότι θα στηρίξουμε το έργο της Ακαδημίας περαιτέρω. 

Τιμούμε την τεράστια ιστορία της, από τον Σίμωνα Σίνα, τον Τσίλλερ, τον Χάνσεν, το πώς παραδόθηκε το κτίριο στον Χαρίλαο Τρικούπη τον ρόλο και το ανάστημα το οποίο η Ακαδημία ύψωσε επί γερμανικής Κατοχής, επί δικτατορίας αποτέλεσε έναν ηθικό φάρο. Αυτό το τιμούμε πολυεπίπεδα και θέλουμε να μπορέσουμε να θεμελιώσουμε ένα θεσμικό πλαίσιο, όπως αυτό το οποίο παρουσιάζουμε σήμερα, το οποίο θα της επιτρέψει να επιτελέσει πιο αποτελεσματικά και πιο παραγωγικά την θεμελιώδη αποστολή της. 

Και αυτό ερχόμαστε να το στηρίξουμε και ερχόμαστε να το υποστηρίξουμε μαζί της και ακριβώς και γι’ αυτό διαβουλευτήκαμε αυτό το σχέδιο νόμου εκτενώς. Μας εμπνέει τρομακτικά και το κτίριο και το έργο της και η ιστορία της. Οι εικόνες από τον Προμηθέα δεσμώτη, οι οποίες βρίσκονται μέσα στο κτίριο, είναι κάτι που κάθε Ελληνίδα και κάθε Έλληνας θα πρέπει να δει. 

Χαρακτηριστικά υπάρχει μια ιστορία στο site της Ακαδημίας, στην οποία σας παραπέμπω, που μου έκανε πολλή εντύπωση όταν τη διάβασα, που την περιγράφει ο Βλαχογιάννης, ο τότε διευθυντής των Γενικών Αρχείων του Κράτους: «Όταν  μπήκαμε με τον Παλαμά και τον Δροσίνη στο κτίριο έσταζε η οροφή…» -και λέει- ότι «…το μόνο πράγμα το οποίο φώτιζε το κτίριο ήταν η ζωγραφική, η οποία υπήρχε μέσα και πραγματικά η φλόγα που υπήρχε στην τοιχογραφία του Προμηθέα». 

Πρέπει, λοιπόν, να μπορούμε πολυεπίπεδα, σαν πολιτεία να στηρίζουμε αυτό το έργο και στις υποδομές και στους ανθρώπους και στους θεσμούς. Και εμείς, αυτό το οποίο ερχόμαστε να κάνουμε σήμερα πρακτικά είναι να υπογραμμίσουμε και να θεμελιώσουμε ακριβώς αυτό.