Βασίλειος Βουτσινάς, Καθηγητής, μέλος Συμβουλίου Διοίκησης Παν/μίου Πατρών (Κοσμήτορας της Σχολής Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων)
1η έκφραση «Όποιος βαριέται να ζυμώσει δέκα μέρες κοσκινίζει»
Από την αρχή της πρότασης για τα Συμβούλια Διοίκησης (ΣΔ), υπήρξε μία μειοψηφία που έβλεπε θετικά την ίδρυσή τους, κυρίως γιατί ευνοούν τον πλουραλισμό, επιτρέποντας την εκπροσώπηση διαφορετικών τάσεων/προσεγγίσεων ενώ ταυτόχρονα τους δίνεται η εξουσία να υλοποιήσουν πολιτικές/σχέδια. Αυτό αποδείχθηκε και στην πράξη, μάλιστα σε τέτοιο βαθμό ισορροπίας στην εκπροσώπηση (βλέπε 3-3) που κατέστησε το εγχείρημα ανεφάρμοστο (κάποιος ξέχασε ότι ένα όργανο διοίκησης συμφέρει να έχει μονό αριθμό μελών!). Παρ’όλες τις ασάφειες/ελλείψεις του Ν. 4957/2022 (που απαιτούν πολλές μέρες «κοσκίνισμα» …), τα ΣΔ είναι καλύτερα από το μοντέλο κατά "ενός ανδρός αρχή", όπως μάλιστα είχε ουσιαστικά διαμορφωθεί στην Ελληνική πραγματικότητα.
2η έκφραση «Όσα δεν φτάνει η αλεπού, τα κάνει κρεμαστάρια»
Κάποιοι, μάλλον εραστές του προηγούμενου μοντέλου διοίκησης, στην πρόσφατη Σύνοδο Πρυτάνεων στην Πάτρα υποστήριξαν ότι τα ΣΔ δυσλειτουργούν και επιβάλλεται να γίνουν νομοθετικές ρυθμίσεις. Αιτία (βλέπε «κρεμαστάρια») είναι η ύπαρξη αντιπολίτευσης!!! και οι πολλές συνεδριάσεις που απαιτούνται!!! Η λύση που προτείνεται είναι η μεταβίβαση του 90% των διαδικαστικών θεμάτων στον Πρύτανη, η ίδρυση Πρυτανικού Συμβουλίου και ειδικά η αφαίρεση της αρμοδιότητας του ΣΔ να λαμβάνει κάθε απόφαση που απαιτείται για τη διεξαγωγή κάθε είδους διαγωνιστικής διαδικασίας για την προμήθεια ειδών, παροχή υπηρεσιών ή την εκτέλεση έργων/μελετών!!!
Ενδιαφέρον θα είχε εδώ να δούμε πως θα άλλαζαν οι απόψεις για τα παραπάνω από τους μεν και τους δε, σε περίπτωση (πχ. κατόπιν αποδοχής αιτήσεων ακύρωσης) αντιμετάθεσης της πλειοψηφίας και μειοψηφίας …
3η έκφραση «Ο μύλος νερό θέλει, ευχές δεν θέλει»
Τα ΣΔ μπορούν να προσφέρουν πολλά, σε ένα, πρωτόγνωρο για τα ΑΕΙ, εξόχως ανταγωνιστικό περιβάλλον (βλέπε μη κρατικά πανεπιστήμια) αν, ως πολυμελή ανώτατα όργανα διοίκησης, αφήσουν τις ανούσιες αντιπαραθέσεις αλλά και συμπαραθέσεις και θέσουν συγκεκριμένους μετρούμενους ποσοτικοποιημένους στόχους σε Πρύτανη, Αντιπρυτάνεις, Εκτελεστικό Διευθυντή, κ.α., για την βελτίωση των Πανεπιστημίων, ενώ, στην συνέχεια, παρακολουθούν/αξιολογούν/επανεξετάζουν αυτούς τους στόχους ανελλιπώς.
Αν δεν ακολουθηθεί αυτή η προσέγγιση, κατά την ταπεινή μου άποψη, στο μέλλον, ως «πατροκτόνοι θα παραπονούμαστε ότι είμαστε ορφανοί» (4η έκφραση - από σύνθημα σε τοίχο)
1) Αυτό που αναφέρεται ότι προηγουμένως επικρατούσε το "μοντέλο ενός ανδρός αρχή" είναι εντελώς ανακριβές, καθότι η Σύγκλητος είχε σημαντικότατες αρμοδιότητες
2) Σχετικά με τους διαγωνισμούς, θα είχε ενδιαφέρον να αξιολογηθεί η έως τώρα πορεία των Συμβουλίων διοίκησης και να δούμε πότε καθυστερούσαν περισσότερο οι διαγωνισμοί: Τώρα με τα Συμβούλια διοίκησης ή προηγουμένως με τη Σύγκλητο (εκτός αν τα μέλη των Συμβουλίων πιστεύουν ότι είναι υπεράνω κάθε αξιολόγησης)
3) Ας λέμε τα πράγματα με το όνομά τους: δεν είναι "μη κρατικά πανεπιστήμια" είναι ιδιωτικά (κατ' όνομα) πανεπιστήμια