Του αιρετού στο ΚΥΣΔΕ Θοδωρή Κατσωνόπουλου
Ας θυμηθούμε και τις απώλειες που είχε ο κλάδος, ουσιαστικά το μεγάλο "τσεκούρωμα των μισθών μας. Ως γνωστόν, οι επιπτώσεις των μνημονιακών πολιτικών στους μισθούς μας υπήρξαν οδυνηρές.
Ο νόμος 4024/2011 επέφερε δραματικές ονομαστικές μειώσεις στους μισθούς που για τους νεότερους εκπαιδευτικούς άγγιξαν το 50%. Τα επιδόματα που λαμβάναμε οι εκπαιδευτικοί και περικόπηκαν 100% ήταν το επίδομα εξωδιδακτικής απασχόλησης (356 €), διδακτικής προετοιμασίας (105€), επίδομα γάμου (35€), επίδομα για μεταπτυχιακές σπουδές (45-75 €) και η αποζημίωση για τη διδασκαλία μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες (195 €), ενώ καταργήθηκαν και τα δώρα των δημοσίων υπαλλήλων, με δυσμενείς συνέπειες τόσο για την καθημερινότητα των πληττόμενων εργαζομένων, όσο και για την τοπική αγορά και οικονομία, καθώς ο 13ος και 14ος μισθός προοριζόταν κατά το πλείστον για κατανάλωση και όχι για αποταμίευση.
Επίσης, οι εκπαιδευτικοί δεν συμμετείχαμε στο κρατικό-κομματικό φαγοπότι όλων των προηγούμενων ετών, της μακράς εκείνης περιόδου των «παχιών αγελάδων», των δεκαετιών του 1980, 1990, 2000 και φυσικά «δεν τα φάγαμε όλοι μαζί». Εμείς οι εκπαιδευτικοί και δη οι νεότεροι, «πληρώσαμε ακριβά το μάρμαρο» των μνημονιακών υποχρεώσεων της πτωχευμένης χώρας μας. Όλα αυτά τα χρόνια απωλέσαμε ένα μεγάλο μέρος του εισοδήματός μας, με παράλληλη μείωση της αγοραστικής μας δύναμης και αύξηση της φορολογίας και ουδέποτε μπορέσαμε να ανακτήσουμε έστω ένα μέρος των απωλειών μας. Όλα αυτά τα χρόνια απωλέσαμε ένα μεγάλο μέρος, όχι μόνο του μισθού μας, αλλά ουσιαστικά της ποιότητας ζωής μας.
Εν έτει 2024, δεν μπορεί το ετήσιο εισόδημα του νεοδιόριστου εκπαιδευτικού να είναι μικρότερο απ’ αυτό του ανειδίκευτου εργάτη στον ιδιωτικό τομέα. Δεν μπορεί ο εκπαιδευτικός που υπηρετεί στο ελληνικό δημόσιο σχολείο να είναι ο χειρότερα αμειβόμενος συγκριτικά με συναδέλφους του στις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
εκπαιδευτικών. Στο επιχείρημά ότι δεν υπάρχει διαθέσιμος δημοσιονομικός χώρος για να αυξηθούν οι μισθοί μας, η απάντηση είναι ότι σαφώς και υπάρχει δημοσιονομικός χώρος. Αυτό που δεν υπάρχει είναι η πολιτική βούληση. Αποδεικνύεται από τον ετήσιο προϋπολογισμό της κυβέρνησης και τις προτεραιότητες που θέτει.
Τεράστιο ζήτημα παράλληλα αποτελεί και η στέγαση των χιλιάδων εκπαιδευτικών. Σε αρκετές περιπτώσεις οι εκπαιδευτικοί καλούνται να καταβάλουν ενοίκια που ξεπερνούν το μισό και παραπάνω του μηνιαίου μισθού τους! Ζητάμε το αυτονόητο: Οι εκπαιδευτικοί μας να έχουν μια αξιοπρεπή κατοικία με κατάλληλα στεγαστικά προγράμματα και επίδομα ενοικίου για να μπορούν να επιβιώσουν στοιχειωδώς. Οι 165.000 εκπαιδευτικοί στη χώρα μας είναι οι χειρότερα αμειβόμενοι εκπαιδευτικοί σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι 10.000 νεοδιόριστοι θα κληθούν την πρώτη χρονιά να ζήσουν με μισθούς 750 ευρώ σε περιοχές μακριά από την κατοικία τους. Το κόστος μετακίνησης νεοδιόριστων και αναπληρωτών σε κάποιο νησί της χώρας για να αναλάβουν υπηρεσία μπορεί να προσεγγίσει τα 400-500 ευρώ με το καλημέρα!
Η εκπαιδευτική κοινότητα αλλά και οι εργαζόμενοι στη χώρα μας ζητούν το σταμάτημα της ακραίας ακρίβειας για να ζούμε με αξιοπρέπεια από το μισθό μας.
Επιτέλους ένας συνδικαλιστής έθεσε αυτούσιο το μισθολογικό θέμα σε ένα αυτοτελές άρθρο. Η ΟΛΜΕ το έχει στο τέλος της λίστας των προτεραιοτήτων της. Την απασχολούν αλλά θέματα σοβαρότερα.