Του Γιάννη Π. Πλατάρου –Μαθηματικού
Το παρόν σημείωμα έχει στόχο να αναδείξει μια παγιωμένη εκπαιδευτική πρακτική μέσω των κινητών συσκευών με εκμετάλλευση διαδικτυακών εφαρμογών, ενσωματωμένων στα «εμπλουτισμένα διδακτικά βιβλία,» μόνο που τώρα θα γίνει και το κάτι παραπάνω.
Μέχρι τώρα ξέραμε τα «απλά ηλεκτρονικά βιβλία» σε φορμά .pdf . Πριν χρόνια αποκτήσαμε την γλώσσα HTML5, οποία είχε την δυνατότητα να εκτελεί δυναμικά εκπαιδευτικά αρχεία λογισμικών τα οποία είχαν την δυνατότητα να «παίζουν» χωρίς πρόσθετα σε οποιονδήποτε περιηγητή (Firefox, Opera, Chrome κτλ.) και σε κινητές συσκευές. Αποκτήσαμε έτσι τα «εμπλουτισμένα βιβλία» που παρουσιάζαμε στους διαδραστικούς πίνακες ή στους βιντεοπροβολείς. Τα νέα βιβλία πάνε ένα ακόμη βήμα μπροστά:
Στην έντυπη μορφή τους που θα έχουν στα χέρια τους όλοι οι μαθητές, θα έχουν τους κώδικες γρήγορης απόκρισης, QR, δηλαδή κάτι μικρά τετραγωνάκια που έχουμε μέσα τους μικρότερα ασπρόμαυρα τετραγωνάκια. Ένα τέτοιο τετραγωνάκι, το σαρώνει με το κινητό του ο μαθητής ή ο καθηγητής και μεταφέρεται μέσω συνδέσμου σε εκπαιδευτική εφαρμογή. Δηλ. αντί να γράψω τον σύνδεσμο https://www.esos.gr/ φωτογραφίζω το εικονίδιο και μεταβαίνω στον σύνδεσμο κατ΄ ευθείαν .
Και μια αισθητική λεπτομέρεια: Το εικονίδιο μπορεί να έχει μέγεθος πολύ μικρότερο (π.χ. το 1/16 του εμφαινομένου ) και να είναι αναγνώσιμο και λειτουργικό. Υπάρχει ακόμα δυνατότητα ο κώδικας να είναι και αισθητικά άρτιος και να μην έχει την συνήθη χαοτική ά-σχημη μορφή του, όπως στο παράδειγμα που βλέπουμε.
Η αντιγραφή μιας διεύθυνσης URL από τυπωμένο χαρτί, πρακτικά είναι αδύνατη χωρίς λάθος ιδίως αν είναι μεγάλη. Αυτό το πρόβλημα έλυσε ο κώδικας QR Ήδη το ευρύ κοινό, μικροί και μεγάλοι, έχουν εκπαιδευθεί από φιάλες αναψυκτικών συσκευασίες ζαχαρωτών , τυχερά παιγνίδια τύπου τζόκερ, λότο , στοίχημα κτλ και την τηλοψία.
Εδώ λοιπόν έγκειται και το «μυστικό» του γιατί επετράπη η κατοχή των κινητών στις αίθουσες, και απαγορεύτηκε η χρήση τους ενώ έως πρό τινος απαγορευόταν και η κατοχή. Θα χρησιμοποιούνται αυστηρά εκπαιδευτικά, μέσα στην τάξη, με όλες τις ισορροπίες για απαγορευόμενη αλλότρια χρήση.
Ήδη υπάρχουν διάφορες διαδικτυακές εφαρμογές που κάνουν μια τυπική έγγραφή οι μαθητές , σκανάρουν από την θέση τους των κώδικα QR και απαντούν με καταγραφή των απαντήσεων, ποιος απάντησε πρώτος κτλ. Ενεργοποιούνται όλοι…
Το πρόβλημα διάθεσης δωρεάν κινητών, πρέπει να θεωρείται ήδη λελυμένο, καθώς όλοι έχουν ένα στοκ κινητών χωρίς κάρτα SIM, που έχουν πλήρη λειτουργικότητα, και έχουμε πάρει το καινούργιο επειδή έχει πολύ μεγαλύτερη ανάλυση η φωτογραφική μηχανή. Σε αυτό το στοκ θα αναζητηθεί το «εγώ δεν έχω κινητό» συν η παρακαταθήκη σε ταμπλέτες των Σχολείων, από την εποχή της πανδημίας, όσα υπάρχουν.
Πριν δεκαετίες όλοι οραματίζονταν το «Σχολείο του μέλλοντος» με ένα κινητό ενσωματωμένο στο χέρι του μαθητή. Αυτή η εποχή ήλθε, αλλά ήλθε και η τεράστια δυνατότητα κακοποίησης μέσω αυτού, εξαναγκάζοντας τις κοινωνίες να τα βγάλουν από τα Σχολεία, είτε να απαγορεύσουν την χρήση τους.
Τα αρχαία βιβλία ενσωματώνουν κώδικα μετατροπής και μεταφοράς του προφορικού λόγου σε γραπτό και αναπαραγωγής του από τρίτον, κάτοχο του κώδικα, τον οποίο ονομάζουμε «εγγράμματο πολίτη». Από αιώνες ενσωματώθηκαν ακίνητες εικόνες και διαγράμματα. Τα πολύ λίγα τελευταία χρόνια έχουμε ενσωμάτωση κινούμενης εικόνας με ήχο, όπου αναπαρίστανται καλύτερα τα φαινόμενα, τα πειράματα, τα διαγράμματα και οι δυναμικές μαθηματικές έννοιες που τις παριστάναμε μέχρι τούδε με πολύ αφαίρεση και φαντασία ως στατικές.
Έχουμε μια εξελικτική κίνηση προς το απολύτως φυσιολογικό μέσω της τεχνολογίας και αυτό πρέπει να το κάνουμε με τον πλέον ασφαλή τρόπο για όλους.
Περί αυτού πρόκειται…
Συμπερασματικά λοιπόν:
1. Εξοικειωνόμαστε με το εικονικό κουμπάκι της κάμερας που ενεργοποιεί την σάρωση του κώδικα γρήγορης απόκρισης QR
2. Αν έχουμε παλιό κινητό, ψάχνουμε στο Google Store κάποια εφαρμογή με αναζήτηση «ανάγνωση QR»
3. Εκτυπώνουμε τις καρτούλες μας με τον QR κωδικό της ιστοσελίδας μας.
4. Πειραματιζόμαστε όπου εντοπίσουμε τον κώδικα και είμαστε μέσα στο όχημα των παγκόσμιων εξελίξεων.
Δεν φταίει ο σύμβουλος εκπαίδευσης Γιάννης Πλατάρος. Όλα είναι απολύτως φυσιολογικά. Ο θεσμός του σχολικού συμβούλου, αν και «δασκαλογέννητος», δεν υποστηρίχτηκε από τους γονείς του ποτέ. Δεν υπάρχει ούτε ένα ψήφισμα, απόφαση συνέλευσης, τοπικής ή γενικής, πρόταση επιστημονικού οργάνου, για μια αποτελεσματική λειτουργία του θεσμού με πρωτεύοντα στόχο αυτό που διακαώς επιθυμεί η κάθε οικογένεια: τη βελτίωση του εκπαιδευτικού έργου. Το μόνο που υπάρχει είναι μια διαρκής σαραντάχρονη αντιπαράθεση*, σύγκρουση, κατά την οποία τίποτε το γόνιμο δεν έχει παραχθεί. Ο πολίτης που παρακολουθεί έχει δύο επιλογές: ανικανότητα ή σκοπιμότητα; Και επειδή δεν υπάρχει ανάλογο παγκοσμίως, είναι πολύ πιθανό να συγκλίνει προς τη δεύτερη επιλογή, γεγονός που προκαλεί τη γένεση ενός δεύτερου αρχικού ερωτήματος:
Υπάρχουν πραγματικές προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις στον τόπο μας;
Αν υπάρχουν - κι αυτό πρέπει να αποδειχθεί - πόσες απ' αυτές βρίσκονται μέσα στο Κοινοβούλιο και πόσες εκτός;
Οι μεγάλες «επιστημονικές» δυνάμεις μπορούν να συμβάλλουν. Ποια είναι η συμβολή τους μέχρι σήμερα; Αν είναι ανύπαρκτη, υπάρχει πολιτική εξήγηση;
* Η πιο πρόσφατη είναι αυτή που δημοσίευσε προχθές το esos:
https://www.esos.gr/arthra/90891/23-panepistimiakoi-toy-tmimatos-epae-a…
Η πιο σπουδαία, κατά τη γνώμη μου, αυτή που δημοσίευσε το esos πριν από έξι χρόνια:
https://www.esos.gr/arthra/55216/parafrazontas-ton-gkramsi-oi-sholikoi-…