Η Νομοθέτηση δια της τεθλασμένης

Γράφει ο Γάλλος Νίκος

Η Πολιτεία μέσω των νόμων δημιουργεί́ το πλαίσιο της εκπαιδευτικής πολιτικής, η οποία εξειδικεύεται μέσω των Υπουργικών Αποφάσεων και ερμηνεύεται μέσω των εγκυκλίων. 

Η εκτελεστική εξουσία μέσω της διακριτικής ευχέρειας και της δυνατότητας παρέμβασης στο πεδίο, παίρνει ad hoc αποφάσεις , οι οποίες μερικές φορές δημιουργούν ένα παράλληλο νομοθετικό πλαίσιο. 

Το ακόλουθο παράδειγμα, όπως αναδείχθηκε από τη ειδησιογραφία, αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα νομοθέτησης δια της τεθλασμένης.

To Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού προέβη σε πειθαρχική δίωξη και αναστολή άσκησης καθηκόντων για διευθυντή σχολικής μονάδας στη Μαγνησία, σχετικά με διαχείριση συμπεριφοράς μαθητή. 

Ο εν λόγω μαθητής, ο οποίος παρουσίαζε παραβατική συμπεριφορά, έπρεπε να έχει αλλάξει ήδη σχολική μονάδα, καθώς του είχε επιβληθεί το παιδαγωγικό μέτρο της αλλαγής σχολικού περιβάλλοντος. 

Ο μαθητής που τραυμάτισε με στυλό στο πόδι συμμαθήτριά του, σύμφωνα με ανακοινωθέν του υπουργείου Παιδείας Θρησκευμάτων και Αθλητισμού, δεν έπρεπε να βρίσκεται στο σχολείο εκείνη την ημέρα, αφού την προηγούμενη, είχε πάρει αποβολή για ανάλογο περιστατικό με άλλο συμμαθητή του που είχε τραυματίσει. 

Το Υπουργείο Παιδείας Θρησκευμάτων και Αθλητισμού, ενώ για την περίπτωση του Διευθυντή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης,  που έχει την ευθύνη της αλλαγής σχολικού περιβάλλοντος διατάσσει Προκαταρκτική Εξέταση, για τον Διευθυντή της σχολικής μονάδας αποφασίζει το διοικητικό μέτρο της πειθαρχικής δίωξης και της άσκησης αναστολής καθηκόντων, χωρίς να προβεί σε διοικητική διερεύνηση, μέσω Προκαταρκτικής Εξέτασης, προς ανάδειξη των πραγματικών περιστατικών και ευθυνών.

Ο Διευθυντής εγκαλείται, διότι ενώ στον εν λόγω μαθητή είχε επιβληθεί το παιδαγωγικό μέτρο της αποβολής από τα μαθήματα, αυτός πήγε στο σχολείο και προέβη σε τραυματισμό παιδιού. 

Η μη υλοποίηση του παιδαγωγικού μέτρου, σύμφωνα με το Υπουργείο Παιδείας Θρησκευμάτων και Αθλητισμού αναδεικνύει την ακαταλληλότητά του.  

Από την ειδησεογραφία προκύπτει ότι ο μαθητής αρνήθηκε να απομακρυνθεί από το σχολείο. 

Για να είναι εκτελεστή η απόφαση για απομάκρυνση θα έπρεπε να κληθεί η Αστυνομική Αρχή  για υλοποίηση της απόφασης (με πιθανή χρήση βίας, εντός του σχολικού χώρου). 

Όντως αυτό δεν έγινε, αφού σύμφωνα με την κρατούσα αντίληψη, προέχει η παιδαγωγική αντιμετώπιση παραβατικών συμπεριφορών (αν και για τους «παροικούντες την Ιερουσαλήμ» είναι γνωστό ότι  όταν οι διευθυντές/ντριες καλούν την Αστυνομική Αρχή, αυτή συνήθως δεν εμφανίζεται). 

Αδυναμία ανταπόκρισης σε αιτήματα σχολικών μονάδων αναδεικνύεται και από την Εισαγγελική Αρχή, η οποία σπανίως ανταποκρίνεται σε αιτήματα σχολικών μονάδων. 

Ενώ για τις σχολικές μονάδες αποτελεί ύστατη καταφυγή για προστασία των μελών της σχολικής κοινότητας, αφού η  Εισαγγελική Αρχή έχει τη δυνατότητα να κινητοποιήσει Κοινωνικές Υπηρεσίες ή να ορίσει επιμελητεία, όπου αυτή δεν μπορεί να ασκηθεί στο πλαίσιο της οικογένειας, η μη ανταπόκριση ισοδυναμεί με «παροπομπή στις καλένδες» .

Στην ΥΑ 102791/ΦΕΚ 5130/10-09-2024 περιγράφονται τα Παιδαγωγικά μέτρα, αλλά δεν αναφέρεται ότι στην περίπτωση άρνησης να δεχθούν οι μαθητές/τριες τα παιδαγωγικά μέτρα καλείται η Αστυνομική Αρχή για αναγκαστική εφαρμογή. 

Με τον πειθαρχικό έλεγχο του διευθυντή της σχολικής μονάδας προκύπτει έμμεση παρέμβαση, οιονεί νομοθετική,  για επιβολή παιδαγωγικών μέτρων, η παράβαση της οποίας επισείει πειθαρχικές ευθύνες.

 Η πολιτεία, προφανώς και έχει το δικαίωμα να νομοθετήσει την αναγκαστική εφαρμογή των παιδαγωγικών μέτρων, αλλά όχι ad hoc  και όχι δια της τεθλασμένης οδού.