Για το καλύτερο σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση ο καθένας έχει και μια πρόταση.
Χαλαρά καθόμαστε και νομοθετούμε μια.
Ποιο είναι το κύριο πρόβλημα όμως πού ποτέ δεν λύθηκε και που μάλλον αυτό είναι ο γρίφος;
Το πρόβλημα είναι η κατάλληλη οργάνωση του Τυχαίου Δημόσιου σχολείου ώστε να αποτελεί σταθερό, αναγκαίο και αξιόπιστο σημείο αναφοράς πριν την πρόσβαση στη τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Όχι μόνο για τα παιδιά που θέλουν να σπουδάσουν σε ελληνικό ΑΕΙ αλλά και για εκείνα που επιθυμούν να συνεχίσουν τις σπουδές τους στο εξωτερικό και ειδικά σε ένα ΑΕΙ της ΕΕ.
Αυτό είναι και το μόνο άδικο σημείο του παρόντος συστήματος, καθώς όλα τα άλλα η κοινωνία έχει βρει τρόπο να τα ξεπερνά.
Αυτό είναι και το μόνο σημείο που όλοι προσπαθούν να διορθώσουν.
Βάλε κι άλλες ώρες εδώ βγάλε ύλη από εκεί, δώσε πρόσβαση και από αλλού, ανακάτεψε τις κατευθύνσεις, κλπ κλπ κλπ
Για να λυθεί αυτός ο γρίφος κάποιος πρέπει να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη να έρθει σε ρήξη με νοοτροπίες και συντεχνίες και να ακυρώσει ολόκληρους επαγγελματικούς κλάδους.(Βλέπε ειδικότητες του περασμένου αιώνα, βλέπε φροντιστήρια, βλέπε σχολές χωρίς επαγγελματικό ενδιαφέρον κλπ) .
Δύσκολα πράγματα, γι' αυτό πάντα οι προτεινόμενες λύσεις είναι ημίμετρα που χρειάζονται βελτίωση από την πρώτη ημέρα που γίνονται νόμοι του κράτους.
Μην ελπίζετε πολλά....
Από την στιγμή που ορίζεται με σαφήνεια ο τρόπος η ύλη και ο χρόνος και από την στιγμή που η βαθμολόγηση προσεγγίζει το "ακριβές", ένα οποιοδήποτε συγκριτικό σύστημα είναι τίμιο ως σύστημα. Αυτός που δεν είναι τίμιος είναι αυτός που το υποστηρίζει οργανωτικά και διοικητικά πουλώντας το ως δωρεάν. Γιατί; Γιατί το δικό του δωρεάν δεν μπορεί να φτάσει σε απόδοση το πληρωμένο από έξω. Για δύο βασικούς λόγους:
1. Στα φροντιστήρια τα τμήματα είναι των 7-8 ατόμων με ισχυρή ομοιογένεια. Στα σχολεία παλεύουμε με τμήματα των 20+ και απόλυτη ανομοιογένεια και
2 Τα φροντιστήρια δουλεύουν με αποκλειστικό σκοπό την προετοιμασία για τις πανελλαδικές ενώ τα σχολεία δουλεύουν για έναν πολύ διαφορετικό σκοπό. Αυτός είναι ο ρόλος τους
Αν θέλει να είναι τίμιος πρέπει να πουλήσει υψηλή ποιότητα και αυτό θα πει κόστος
1.Υψηλά αμειβόμενους εκπαιδευτικούς, με αποκλειστική αρμοδιότητα την ενδελεχή προετοιμασία και την αυστηρή και αντικειμενική αξιολόγηση των μαθητών σε όλο το Λύκειο
2. Σταθμισμένα τέστ για μέτρηση και αξιολόγηση της προόδου που σημείωσαν οι μαθητές σε τακτά χρονικά διαστήματα, και αξιολόγηση και των εκπαιδευτικών μέσω των αποτελεσμάτων αυτών των δοκιμασιών
3..Μικρά και απόλυτα ομοιογενή τμήματα σε όλα τα Ακαδημαϊκού χαρακτήρα μαθήματα
3.Αξιόπιστο επαγγελματικό προσανατολισμό από την πρώτη μέρα του Λυκείου
4. Υψηλά επίπεδο γενικής παιδείας και απαίτηση βάσης σε γραπτή εξέταση, σε όλα τα μαθήματα που θεωρούμε ότι πρέπει να διδάσκονται. (Δεν καταλαβαίνω γιατί να διδάσκεται ένα μάθημα αν δεν μας ενδιαφέρει ο μαθητής να έχει κατακτήσει στο τέλος την βάση )
5. Σπουδές που το αποδεικτικό τους να έχει μετρήσιμο αντίκρισμα σε πανεπιστήμια τουλάχιστον της Ευρώπης. Ίσως να μην μετράει πολύ αλλά να λέει κάτι ρε αδερφέ!
6. Τελευταίο αλλά μάλλον πιο σημαντικό. Τουλάχιστον πέντε ώρες μαθημάτων τέχνης και έκφρασης με ελεύθερη διαχείριση χωρίς δεσμεύσεις γιατί τα παιδιά δεν πρέπει μόνο να τα εκπαιδεύουμε αλλά και να τα βλέπουμε να εκφράζονται να τα ακούμε να τραγουδάνε να τα θαυμάζουμε εκεί που είναι καλύτερα από εμάς.
Μετά φτιάξτε όποιο σύστημα εισαγωγής θέλετε