Tα Αγγλικά στην πρώιμη ηλικία

01/11/2010

Ενημερώθηκε: 20/01/2014, 14:19

Άκουσε το άρθρο

 ικανότητα για αναλυτικές και συνθετικές γνωσιακές διεργασίες, για αφαιρετική και επαγωγική σκέψη. Μαθαίνουν μέσα από την πράξη και το παιχνίδι –χρησιμοποιώντας τη γλώσσα (και όχι μεταγλώσσα για να διδαχθούν κανόνες που τη διέπουν). Χρησιμοποιώντας τη γλώσσα, τα παιδιά καταλαβαίνουν πώς λειτουργεί όταν θέλουν να επικοινωνήσουν με ενήλικες, με συνομιλήκους τους, με φανταστικούς ήρωες, κτλ. Ο/Η εκπαιδευτικός της ξένης γλώσσας θα πρέπει να φροντίζει να δημιουργούνται συνθήκες για διάδραση και επικοινωνία. Δραστηριότητες όπως οι ρίμες και τα τραγούδια βοηθούν στην επικέντρωση στην προφορά των λέξεων, στη δομή και τον επιτονισμό των προτάσεων. Οι ιστορίες και τα παραμύθια είναι πλούσιες πηγές γλώσσας και νοημάτων οικείων στα παιδιά.

 Δεν μαθαίνουν όλα τα παιδιά με τον ίδιο τρόπο 

 Οι άνθρωποι, είτε παιδιά είναι είτε ενήλικες, έχουν διαφορετικές εμπειρίες, ικανότητες, δεξιότητες και ενδιαφέροντα, ενώ μερικοί κατανοούν κάτι καλύτερα βλέποντας το, άλλοι ακούγοντας γι’ αυτό και άλλοι μόνο όταν το αισθανθούν/το αγγίξουν/ κάνουν κάτι με αυτό. Ορισμένες από τις δραστηριότητες που επιλέγουμε για την τάξη μας πρέπει να ταιριάζουν στους μαθητές μας, στις εμπειρίες, στις ικανότητες, στα ενδιαφέροντά τους, κτλ., ενώ άλλες θα μπορούσαν να δίνουν τη δυνατότητα σε διαφορετικά παιδιά να κάνουν διαφορετικά πράγματα στην τάξη.

 Τα παιδιά μαθαίνουν ακούγοντας και παίζοντας με τη γλώσσα  

 Για τα μικρά παιδιά, ο προφορικός λόγος αποτελεί «εργαλείο» για την επαφή τους με τη γλώσσα (μητρική ή ξένη). Τη γλώσσα την ακούνε, την επεξεργάζονται, την επαναλαμβάνουν, μιμούνται τονισμό, προφορά, εκφράσεις προσώπου με μεγάλη ευκολία, προσπαθούν να κάνουν ό,τι κάνουν οι άλλοι με ευχαρίστηση. Σ’ ένα οποιοδήποτε πρόγραμμα της ξένης γλώσσας για μικρά παιδιά –τα οποία δεν έχουν αναπτύξει σχολικό γραμματισμό ούτε στη μητρική τους γλώσσα– ο προφορικός λόγος δεν συνιστά αντικείμενο διδασκαλίας αλλά μέσον εκμάθησης. Μέσω του προφορικού λόγου τα παιδιά μαθαίνουν πράγματα και μαθαίνουν να επικοινωνούν. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο γραπτός λόγος «κάνει κακό» ή ότι θα πρέπει να αποκλείεται εντελώς από την ξενόγλωσση τάξη, ιδιαίτερα αφού κάποια παιδιά επικεντρώνουν την προσοχή τους στα γραπτά σύμβολα και συγκρατούν στη μνήμη καλύτερα τις λέξεις και φράσεις όταν τις συνδέουν με τη γραφημική τους αναπαράσταση. Επίσης, σε ορισμένα παιδιά αρέσει να παρατηρούν τη γραπτή μορφή λέξεων, φράσεων, κτλ. όταν τις ακούν. Νιώθουν μεγάλη ικανοποίηση όταν αναγνωρίζουν λέξεις και φράσεις κατά την αφήγηση μιας ιστορίας, Ωστόσο, η ανάπτυξη κατανόησης και παραγωγής γραπτού λόγου και γενικότερα του σχολικού γραμματισμού δεν είναι ανάμεσα στους μαθησιακούς στόχους του ΠΕΑΠ.

  Για τα μικρά παιδιά, ο προφορικός λόγος αποτελεί «εργαλείο» για την επαφή τους με τη γλώσσα (μητρική ή ξένη). Τη γλώσσα την ακούνε, την επεξεργάζονται, την επαναλαμβάνουν, μιμούνται τονισμό, προφορά, εκφράσεις προσώπου με μεγάλη ευκολία, προσπαθούν να κάνουν ό,τι κάνουν οι άλλοι με ευχαρίστηση. Σ’ ένα οποιοδήποτε πρόγραμμα της ξένης γλώσσας για μικρά παιδιά –τα οποία δεν έχουν αναπτύξει σχολικό γραμματισμό ούτε στη μητρική τους γλώσσα– ο προφορικός λόγος δεν συνιστά αντικείμενο διδασκαλίας αλλά μέσον εκμάθησης. Μέσω του προφορικού λόγου τα παιδιά μαθαίνουν πράγματα και μαθαίνουν να επικοινωνούν. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο γραπτός λόγος «κάνει κακό» ή ότι θα πρέπει να αποκλείεται εντελώς από την ξενόγλωσση τάξη, ιδιαίτερα αφού κάποια παιδιά επικεντρώνουν την προσοχή τους στα γραπτά σύμβολα και συγκρατούν στη μνήμη καλύτερα τις λέξεις και φράσεις όταν τις συνδέουν με τη γραφημική τους αναπαράσταση. Επίσης, σε ορισμένα παιδιά αρέσει να παρατηρούν τη γραπτή μορφή λέξεων, φράσεων, κτλ. όταν τις ακούν. Νιώθουν μεγάλη ικανοποίηση όταν αναγνωρίζουν λέξεις και φράσεις κατά την αφήγηση μιας ιστορίας, Ωστόσο, η ανάπτυξη κατανόησης και παραγωγής γραπτού λόγου και γενικότερα του σχολικού γραμματισμού δεν είναι ανάμεσα στους μαθησιακούς στόχους του ΠΕΑΠ.  

 

 Τα παιδιά χρειάζεται να ακούνε την ελληνική γλώσσα στην ξενόγλωσση τάξη

 Αντίθετα από ό,τι μας έλεγαν για πολλά χρόνια ξένοι επιστήμονες επηρεασμένοι από την συμπεριφορική θεωρία της γλωσσικής εκμάθησης, την ξένη γλώσσα δεν τη μαθαίνουμε όπως τις συνήθειες που αποκτάμε με την επανάληψη (αν και ως τεχνική η επανάληψη μπορεί να βοηθήσει στην απομνημόνευση λέξεων, πληροφοριών, κτλ.). Το γλωσσικό σύστημα δεν είναι απλά μια συμπεριφορά. Είναι ένας πολύπλοκος μηχανισμός νοηματοδότησης και τον κατακτούμε με πολύπλοκους τρόπους. Την ξένη γλώσσα ειδικότερα τη μαθαίνουμε σε συσχετισμό με τη γλώσσα ή τις γλώσσες που ήδη ξέρουμε – τη μητρική μας ή και μια δεύτερη ή άλλη γλώσσα. Και είναι μάλιστα πια γνωστό το γεγονός πως όσες περισσότερες γλώσσες ξέρουμε σχετικά καλά, τόσο περισσότερες μπορούμε να μάθουμε. Ένας ενήλικας, για παράδειγμα, που δεν έχει μάθει ποτέ του μια ξένη γλώσσα πολύ δύσκολα θα μάθει έστω και μία. Συνεπώς, η χρήση της μητρικής γλώσσας είναι θετικό να χρησιμοποιείται ως μέσο για την εκμάθηση της ξένης και μέσα από τη σύγκριση των γλωσσών, να επιτυγχάνεται η ανάπτυξη της γλωσσικής επίγνωσης που βοηθά τη γλωσσική μάθηση.

Για τους μαθητές και τις μαθήτριες του ΠΕΑΠ, η χρήση της ελληνικής (είτε είναι η μητρική τους, είτε όχι –όπως στην περίπτωση των παιδιών μεταναστών) είναι θετική και για πολλούς άλλους λόγους. Μεταξύ των λόγων αυτών είναι το ότι μόνο με τη χρήση της ελληνικής μπορούμε:

  • να δώσουμε οδηγίες για το πώς θα κάνουν τα παιδιά μια άσκηση
  • να εξηγήσουμε τους κανόνες για να παίξουν ένα παιχνίδι
  • να κάνουμε περίληψη μιας ιστοριούλας ή ενός τραγουδιού που θα ακούσουν (ακόμη και αν κάνουμε παντομίμα ή παίζουμε ρόλους όταν τη διαβάζουμε)
  • να εξηγήσουμε τι σημαίνουν κάποιες λέξεις ή φράσεις
  • να τους εξηγήσουμε τι πρέπει και δεν πρέπει να κάνουν στην τάξη ώστε να νιώσουν κάποια ασφάλεια ότι ελέγχουν το περιβάλλον τους. 

Φυσικά, είναι σημαντικό τα παιδιά να ακούνε την ξένη γλώσσα να μιλιέται και να καταλαβαίνουν περίπου τι λέγεται (να έχουν δηλαδή «comprehensible input») ώστε να τη συνηθίζουν και να τη μαθαίνουν. Απλά, ο εξοστρακισμός της μητρικής γλώσσας από την ξενόγλωσση τάξη δεν εξυπηρετεί παρά μόνο πολιτικές που αποβλέπουν στο υλικό και το συμβολικό κέρδος εκείνων που προωθούν τη γλώσσα στόχο.

 Τα παιδιά μαθαίνουν διάφορους τρόπους νοηματοδότησης και μέσω αυτών

 Η γλώσσα δεν είναι, φυσικά, το μοναδικό σύστημα αναπαράστασης (representation system) και νοηματοδότησης και τα κείμενα που καλούμαστε να κατανοήσουμε δεν είναι μόνο γλωσσικά αλλά πολυτροπικά. Εκτός από το γλωσσικό σύστημα που μας παρέχει δυνατότητα να επιλέξουμε τον προφορικό ή τον γραπτό τρόπο επικοινωνίας, έχουμε το οπτικό σύστημα (visual representation), το ακουστικό (audio representation), το οποίο περιλαμβάνει μουσική, ήχους και φυσικά μαγνητοφωνημένη ομιλία. Έχουμε επίσης το σύστημα των αισθήσεων (tactile representation) που περιλαμβάνει την αφή, οσμή και γεύση, το σύστημα των χειρονομιών (gestural representation), το οποίο περιλαμβάνει κινήσεις, εκφράσεις προσώπου, στάσεις του σώματος, κτλ., καθώς και το σύστημα που αφορά τον χώρο και την εγγύτητα (spatial representation).

Αν και κάθε πολιτισμική κοινότητα χρησιμοποιεί όλα τα απεικονιστικά συστήματα για επικοινωνία και έκφραση –μεμονωμένα το καθένα ή σε συνδυασμό το ένα με το άλλο (λ.χ. γραπτός λόγος με εικόνα και ήχο, ή προφορικός λόγος, με κίνηση, χειρονομίες και μουσική), το πώς τα χρησιμοποιεί η κάθε πολιτισμική κοινότητα διαφέρει. Για παράδειγμα, οι χειρονομίες, οι ήχοι και οι εικόνες που χρησιμοποιούνται για επικοινωνία στους πολιτισμούς της Ασίας διαφέρουν σημαντικά από τους πολιτισμούς της Ευρώπης. Όμως και οι χειρονομίες, οι εκφράσεις προσώπου και άλλα στοιχεία που χρησιμοποιούμε για επικοινωνία εμείς διαφέρουν από εκείνα των Άγγλων ή των Σουηδών. Τα συστήματα αναπαράστασης, δηλαδή, είναι πολιτισμικά προσδιορισμένα και χρειάζεται να μάθουμε να καταλαβαίνουμε πώς νοηματοδοτούν αν όχι να παράγουμε νοήματα με βάση τα συστήματα αυτά.

Γι’ αυτό τον λόγο, όταν μαθαίνουμε μια ξένη γλώσσα, ειδικά στις μέρες μας που όλα σχεδόν τα κείμενα (προφορικά ή γραπτά) είναι πολυτροπικά, πρέπει παράλληλα να μάθουμε και τους λοιπούς τρόπους νοηματοδότησης (είτε τους διδαχτούμε είτε όχι). Ωστόσο, οι τρόποι αυτοί –τους οποίους στη μητρική γλώσσα κατακτούμε από μικρή ηλικία– συνιστούν και σημαντικά μέσα εκμάθησης οποιασδήποτε γλώσσας, δηλ. χρησιμοποιώντας εικόνες ή χειρονομίες, τραγούδια ή ήχους, μαθαίνουμε και να μιλάμε. Για όλους μας, αλλά ιδιαίτερα για τα μικρά παιδιά, έχει θετικά αποτελέσματα η χρήση πολυτροπικού λόγου και η αξιοποίηση άλλων τρόπων αναπαράστασης για την εκμάθηση της γλώσσας.

 Η γλώσσα δεν είναι, φυσικά, το μοναδικό σύστημα αναπαράστασης (representation system) και νοηματοδότησης και τα κείμενα που καλούμαστε να κατανοήσουμε δεν είναι μόνο γλωσσικά αλλά πολυτροπικά. Εκτός από το γλωσσικό σύστημα που μας παρέχει δυνατότητα να επιλέξουμε τον προφορικό ή τον γραπτό τρόπο επικοινωνίας, έχουμε το οπτικό σύστημα (visual representation), το ακουστικό (audio representation), το οποίο περιλαμβάνει μουσική, ήχους και φυσικά μαγνητοφωνημένη ομιλία. Έχουμε επίσης το σύστημα των αισθήσεων (tactile representation) που περιλαμβάνει την αφή, οσμή και γεύση, το σύστημα των χειρονομιών (gestural representation), το οποίο περιλαμβάνει κινήσεις, εκφράσεις προσώπου, στάσεις του σώματος, κτλ., καθώς και το σύστημα που αφορά τον χώρο και την εγγύτητα (spatial representation).

Αν και κάθε πολιτισμική κοινότητα χρησιμοποιεί όλα τα απεικονιστικά συστήματα για επικοινωνία και έκφραση –μεμονωμένα το καθένα ή σε συνδυασμό το ένα με το άλλο (λ.χ. γραπτός λόγος με εικόνα και ήχο, ή προφορικός λόγος, με κίνηση, χειρονομίες και μουσική), το πώς τα χρησιμοποιεί η κάθε πολιτισμική κοινότητα διαφέρει. Για παράδειγμα, οι χειρονομίες, οι ήχοι και οι εικόνες που χρησιμοποιούνται για επικοινωνία στους πολιτισμούς της Ασίας διαφέρουν σημαντικά από τους πολιτισμούς της Ευρώπης. Όμως και οι χειρονομίες, οι εκφράσεις προσώπου και άλλα στοιχεία που χρησιμοποιούμε για επικοινωνία εμείς διαφέρουν από εκείνα των Άγγλων ή των Σουηδών. Τα συστήματα αναπαράστασης, δηλαδή, είναι πολιτισμικά προσδιορισμένα και χρειάζεται να μάθουμε να καταλαβαίνουμε πώς νοηματοδοτούν αν όχι να παράγουμε νοήματα με βάση τα συστήματα αυτά.

Γι’ αυτό τον λόγο, όταν μαθαίνουμε μια ξένη γλώσσα, ειδικά στις μέρες μας που όλα σχεδόν τα κείμενα (προφορικά ή γραπτά) είναι πολυτροπικά, πρέπει παράλληλα να μάθουμε και τους λοιπούς τρόπους νοηματοδότησης (είτε τους διδαχτούμε είτε όχι). Ωστόσο, οι τρόποι αυτοί –τους οποίους στη μητρική γλώσσα κατακτούμε από μικρή ηλικία– συνιστούν και σημαντικά μέσα εκμάθησης οποιασδήποτε γλώσσας, δηλ. χρησιμοποιώντας εικόνες ή χειρονομίες, τραγούδια ή ήχους, μαθαίνουμε και να μιλάμε. Για όλους μας, αλλά ιδιαίτερα για τα μικρά παιδιά, έχει θετικά αποτελέσματα η χρήση πολυτροπικού λόγου και η αξιοποίηση άλλων τρόπων αναπαράστασης για την εκμάθηση της γλώσσας.

 Ποιηματάκια και «ρίμες»

 Οι «ρίμες» (rhymes) έχουν συνήθως περιορισμένο λεξιλόγιο που εμπίπτει στα ενδιαφέροντα των μικρών μαθητών και το οποίο εύκολα μπορούν να αποστηθίσουν αφού οι ρίμες έχουν ρυθμικότητα. Επιπλέον βοηθούν στο να μάθουν την προφορά των λέξεων και τον επιτονισμό των φράσεων, όπως με τα εξής παραδείγματα. 

 Ρίμα με αριθμούς

One potato two potatoes three potatoes, FOUR!

Five potatoes six potatoes seven potatoes, MORE!

 Ρίμα με τις ημέρες (Slattery, M. & J. Willis, 2001, English for Primary Teachers, OUP)

Monday Tuesday Wednesday – Hop!

Thursday Friday Saturday – Shop!

Sunday – take a rest and – Flop!

 

 Τραγουδάκια 

 Χρησιμοποιείστε παιδικά τραγουδάκια που έχουν εύκολη μελωδία και επαναλαμβανόμενο λεξιλόγιο και φράσεις γιατί με την επανάληψη τα παιδιά εξοικειώνονται με την προφορά, ενώ εκτίθενται σε ολοκληρωμένα γλωσσικά σχήματα και δομές.

 

The wheels on the bus go round, round, round

Round, round, round

The wheels on the bus go round, round, round

All through the town

The wipers on the bus go swish, swish, swish

Swish, swish, swish

The wipers on the bus go swish, swish, swish

All through the town

 I can sing the rainbow (www.youtube.com)

Red and yellow and pink and green

Orange and purple and blue

I can sing the rainbow

I can sing the rainbow toο

 

  • Παιχνίδια

 Το παιγνίδι είναι η κύρια ασχολία των παιδιών και ο βασικός τρόπος μέσα από τον οποίο βιώνουν τη γνώση του κόσμου γενικά και τη γνώση της γλώσσας ειδικότερα. Στην ξένη γλώσσα τα παιγνίδια μπορούν να είναι ομαδικά και να προάγουν την συνεργασία (cooperativelearning ) ανάμεσα στα μέλη της ομάδας ή ατομικά και να προάγουν την ιδέα της αυτοαξιολόγησης.

 Move like an animal

Δείχνοντας εικόνες με τα ζώα λέμε το όνομα του κάθε ζώου και τον τρόπο που κινείται στα αγγλικά π.χ. Dogs walk, monkeys jump, butterflies fly, lizards crawl, tigers run. Χωρίζουμε την τάξη σε ομάδες ανάλογα με τον αριθμό των ζώων που έχουμε εισάγει. Ζητάμε από κάθε ομάδα να μιμηθεί τον τρόπο που κινείται το ζώο αναφοράς της. Τα παιδιά μπορούν να πούνε τη ζώο είναι και πως κινούνται π.χ. Wearemonkeys. Wejump. Παίζουμε ένα κομμάτι ενόργανης μουσικής και εξηγούμε στα παιδιά ότι θα κινούνται ελεύθερα στο χώρο. Κάθε φορά που θα σταματάμε τη μουσική, θα φωνάζουμε το όνομα ενός ζώου. Τα παιδιά της αντίστοιχης ομάδας θα μιμούνται την κίνηση και θα λένε ποιο ζώο είναι και πως κινούνται.

 Ιστορίες, μύθοι και παραμύθια

 Τα παραμύθια και οι ιστορίες ενεργοποιούν τη φαντασία των παιδιών και βοηθούν τη συμμετοχική δράση στη μάθηση. Για τα παιδιά της Α’ και της Β΄ τάξης του Δημοτικού, μπορούν να χρησιμοποιηθούν βιβλία με πολλές εικόνες και σύντομα κείμενα, στο επίπεδο της πρότασης. Σε αυτό το πρώιμο επίπεδο εξοικείωσης των μαθητών με τη γλώσσα, προτιμάται η «διήγηση της ιστορίας» (storytelling ) από τον δάσκαλο και η προσαρμογή της γλώσσας και των εννοιών στο επίπεδο και τις ανάγκες των μικρών μαθητών. Σημαντικά στοιχεία στην διήγηση είναι ο χρωματισμός της φωνής, η μίμηση και η κίνηση. Η επανάληψη λέξεων και φράσεων από την ιστορία διευκολύνουν την απομνημόνευση και την καταγραφή τους στη μνήμη έτσι ώστε τα παιδιά να μπορούν να συμμετέχουν. Η αξιοποίηση της ιστορίας με δραστηριότητες, όπως ζωγραφική ή παντομίμα, βοηθά την δημιουργική χρήση των εννοιών και των γλωσσικών στοιχείων ανάλογα με τις ικανότητες και τη φαντασία του κάθε παιδιού. 

 Εικόνες (flashcards) 

 Φωτογραφίες και εικόνες σε χαρτόνι ή χαρτί, με ζώα, φυτά, αντικείμενα που τα παιδιά γνωρίζουν μπορούν να αποτελέσουν το έναυσμα για την εκμάθηση λέξεων, φράσεων, κτλ. ή και για την παραγωγή εκτενέστερου λόγου.

 Αφορμή για δράση

 Άκου και Δείξε: Ο εκπαιδευτικός ή ένας μαθητής λέει την αγγλική λέξη για ένα ζώο, αντικείμενο κτλ. και οι υπόλοιποι μαθητές δείχνουν τη σωστή εικόνα.

 Bingo: Οι μαθητές επιλέγουν έναν αριθμό καρτών με εικόνες και ο εκπαιδευτικός λέει ονόματα ζώων, φυτών κτλ. τυχαία. Κάθε φορά που το όνομα που ακούγεται συμπίπτει με το όνομα του αντικειμένου στην εικόνα, ο μαθητής γυρίζει την εικόνα ανάποδα. Όταν όλες οι εικόνες κάποιου μαθητή είναι ανάποδα, έχει κερδίσει το παιχνίδι.

 

Άκου και Χρωμάτισε: Δίνουμε στα παιδιά ζευγάρια όμοιων αντικειμένων, διαφορετικού μεγέθους (π.χ. ένα ψηλό και ένα κοντό δένδρο, ένα μικρό και ένα μεγάλο μπλουζάκι, ένα μικρό και ένα μεγάλο κουτί κλπ.) σε ασπρόμαυρη εκτύπωση. Λέμε τι χρώμα είναι κάθε αντικείμενο πχ. The large T-shirt is red και δίνουμε στα παιδιά χρόνο να σκεφτούν και να βάλουν το σωστό χρώμα στη σωστή εικόνα.

 

Κοίτα και Πες: Σε συνέχεια της προηγούμενης δραστηριότητας τα παιδιά βλέπουν τα χρωματισμένα αντικείμενα και περιγράφουν τα ζευγάρια πχ. The small T-shirt is yellow and the large T-shirt is red.

 Κατασκευές

 Τα παιδιά των πρώτων τάξεων του δημοτικού μαθαίνουν πιο εύκολα χρησιμοποιώντας όλες τους τις αισθήσεις και κίνηση. Οι κατασκευές τα βοηθούν να χρησιμοποιούν αφή, να κινηθούν στο χώρο, κτλ., ενώ συχνά τους προκαλούν ιδιαίτερο ενδιαφέρον γιατί συνεπάγονται δράση, την επίλυση ενός απλού ή πιο σύνθετου προβλήματος, κτλ. Στην τάξη της ξένης γλώσσας, τα παιδιά μπορούν να φτιάξουν μάσκες για να παίξουν παιχνίδια π.χ. με τα ζώα, την πόλη τους ή το πάρκο, με φιγούρες από χαρτί στο μάθημα των καλλιτεχνικών, για να μιλήσουν για αυτά στο μάθημα των αγγλικών ή και ένα βιβλίο Ζικ-Ζακ με ζωγραφισμένους αριθμούς και τον αντίστοιχο αριθμό πραγμάτων (π.χ. ζώων), όπως στο παρακάτω παράδειγμα.

 CD-ROM & DVD

 Τα παιδιά είναι εξοικειωμένα με την τηλεόραση και το βίντεο και τα περισσότερα γνωρίζουν να τα χρησιμοποιούν. Βλέπουν τα αγαπημένα τους κινούμενα σχέδια στην τηλεόραση και πολλά τραγούδια και ιστορίες για παιδιά βρίσκονται σε DVD. Η χρήση του βίντεο και του DVD στην τάξη παρακινεί τους μαθητές και τους εξοικειώνει με την πολυτροπική επικοινωνία. Επίσης, βοηθά την εξάσκηση στην κατανόηση του προφορικού λόγου με την προϋπόθεση ότι δεν υπάρχει μεταγλώττιση και υπάρχει ένα σαφές σχέδιο για την παρακολούθηση. Δηλαδή τα παιδιά γνωρίζουν ότι παρακολουθούν τη συγκεκριμένη ιστορία με σκοπό να κάνουν κάτι στα αγγλικά. Τα παιδιά της Α΄ και της Β΄ δημοτικού πιθανόν γνωρίζουν και πώς να χρησιμοποιούν τον Η/Υ ως μέσο πληροφορίας και θα αρχίσουν να εξοικειώνονται με τη χρήση του στο σχολείο. Η παρουσίαση μιας ιστορίας, από τον εκπαιδευτικό, σε βίντεο-προβολέα (όπου υπάρχει) κάνει τη διδασκαλία περισσότερο ελκυστική και ενδιαφέρουσα.

 

ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ

Συκοφαντικά και υβριστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται και διαγράφονται. Επίσης δεν επιτρέπεται στα σχόλια να αναγράφονται links τα οποία διαγράφονται. Το esos δεν φέρει ευθύνη για τα επώνυμα ή ανώνυμα σχόλια που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ