Συναίνεση ζήτησε απ τα κόμματα ο υπ. Παιδείας

Ο κ. Σπηλιωτόπουλος αναφερόμενος στα περί αλλαγών του νόμου για το άσυλο σημείωσε πως « δεν έχουμε στην πίσω πλευρά του μυαλού μας την άρση του ασύλου, στο κάτω – κάτω της γραφής κάτι τέτοιο δεν επιτρέπεται» και διευκρίνισε : « δεν θα αφήνουμε να λειτουργεί το άσυλο λανθασμένα και να γίνεται άσυλο βίας».

Ειδικότερα η ομιλία του υπ. Παιδείας στη βουλή έχει ως εξής:

Ομιλία του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων κ. Άρη Σπηλιωτόπουλου, στο πλαίσιο της Προημερησίας Διατάξεως Συζήτησης στην Βουλή για την Παιδεία:

Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αισθάνομαι την υποχρέωση να ξεκινήσω με δύο αυτονόητα. Πρώτον, ότι στην αίθουσα αυτή όλοι σεβόμαστε την αντιπαράθεση, ακόμα και για το ευαίσθητο ζήτημα της παιδείας, όταν αφετηρία αυτής της αντιπαράθεσης είναι κυρίως η σπουδή για το μέλλον, για μια καλύτερη παιδεία.

Και δεύτερον, δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε σε καμία περίπτωση, τις προσπάθειες που έχουν γίνει όλα τα προηγούμενα χρόνια και απ’ της κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και απ’ της κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας και ιδιαίτερα σε ό,τι με αφορά απ’ τους δύο προκατόχους μου και από την Υπουργό την κα Μαριέττα Γιαννάκου και από τον κ. Ευριπίδη Στυλιανίδη.

Όμως αυτό δε σημαίνει ότι η παιδεία δε βρίσκεται σε διαρκή μεταρρύθμιση. Αυτό δε σημαίνει ότι η παιδεία δεν πρέπει να κινείται ανάλογα με την κοινωνική εξέλιξη. Και φυσικά όλοι σε αυτή την αίθουσα μέσα σε αυτά που ειπώθηκαν εμμέσως πλην σαφώς συνομολογούμε ότι η ευθύνη για την παιδεία είναι συλλογική.

Και για να είμαστε ακόμα πιο ειλικρινείς κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα πρέπει να συνομολογήσουμε ότι το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα βρίσκεται σε κρίση. Και βρίσκεται σε κρίση κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, γιατί αδυνατεί να ανταποκριθεί στις προσδοκίες και βέβαια γιατί με ευθύνες όλων μας και επισημαίνω τη λέξη «όλων μας», δυστυχώς υποφέρει απ’ τις ιδεοληψίες του παρελθόντος.

Βέβαια δε θα ήθελα να δραματοποιήσω την κατάσταση, απλώς προσπαθώ να προσεγγίσω όσο το δυνατόν πιο μετρημένα την υπόθεση της παιδείας και όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικά. Και βέβαια σε αυτό εδώ το σημείο θα πρέπει να δεχθώ ότι όλοι μας, έχουμε ευθύνες. Και έχουμε ευθύνες όλοι μας γιατί όλες και όλοι μαζί τα προηγούμενα χρόνια επιτρέψαμε να κυριαρχήσει ο λαϊκισμός στο χώρο της παιδείας.

Όλοι μαζί δυστυχώς επιτρέψαμε να γίνει η παιδεία εργαστήρι κομματικών πειραματισμών και κυρίως όλες και όλοι μαζί αφήσαμε δυστυχώς την παιδεία να κατρακυλήσει σε ένα πεδίο στείρας κομματικής αντιπαράθεσης. Παράλληλα, ο χώρος της παιδείας γνώριζε πολλές αλλαγές και πολλές μεταρρυθμίσεις.

Όμως, στην παιδεία αυτό δεν πρέπει να μας φοβίζει και δεν πρέπει να μας φοβίζει γιατί είναι ανάγκη στην παιδεία να υπάρχει μια διαρκής μεταρρύθμιση. Είναι ανάγκη δυστυχώς για όλους μας να αλλάζουμε τα πράγματα στην παιδεία για να μπορεί να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες, να συναντά την κοινωνική εξέλιξη. Και αυτό κατά τη δική μου εκτίμηση θα πρέπει να είναι ο στόχος όλων μας.

Και κυρίως αυτό που καλούμαστε να αναδείξουμε είναι την παιδεία ως πρωταρχικό μοχλό, ως βασική προτεραιότητα οικονομικής ανάπτυξης. Γιατί κυρίες και κύριοι το είπαν και οι προλαλήσαντες, θα το πω έστω και εκ του περισσού και εγώ, η παιδεία είναι δείκτης πολιτισμού, γιατί η εκπαίδευση είναι αυτή που καθορίζει τόσο το πολιτισμικό δείκτη της κάθε χώρας, των πολιτών της κάθε χώρας, αλλά παράλληλα η παιδεία είναι αυτή και το εκπαιδευτικό σύστημα, που καθορίζουν τις επιδόσεις όλων μας, τόσο σε επίπεδο κοινωνίας, όσο και σε επίπεδο οικονομίας.

Έτσι, είναι λογικό σε αυτή την αίθουσα να αγωνιούμε για μια καλύτερη παιδεία. Είναι λογικό όλοι να αναζητούμε την ποιότητα στο εκπαιδευτικό μας σύστημα και αυτό κατά τη δική μου εκτίμηση είναι πάρα πολύ θετικό. Όπως είναι πολύ θετικό ότι οι προκαταλήψεις του χθες φαίνεται ότι σιγά-σιγά μπαίνουν στο περιθώριο και φαίνεται ότι όλοι ακούμε ως πολιτικές δυνάμεις μία κοινωνία η οποία ζητά από εμάς λύσεις οικουμενικές, λύσεις οι οποίες προέρχονται σαφώς από δημοκρατικές διαδικασίες.

Και φυσικά είναι οι διαδικασίες εκείνες οι δημοκρατικές που μπορούν να εγγυηθούν την εκπόνηση ενός εθνικού σχεδίου για την παιδεία. Και ένα εθνικό σχέδιο για την παιδεία μπορεί να έχει και αξιοπιστία και ορίζοντα εφαρμογής. Και έχει αξιοπιστία και ορίζοντα εφαρμογής όταν ξεπερνά το στενό ορίζοντα της τετραετίας και ξεπερνά τις όποιες σκοπιμότητες της όποιας κυβέρνησης.

Γι’ αυτό ήθελα απαντώντας και στον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, ξεκάθαρα να πω σε αυτή την αίθουσα ότι ούτε έχω λάβει καμία εντολή, ούτε έχω καμία πρόθεση να συμπεριφερθώ προεκλογικά. Και κυρίως δεν έχω καμία πρόθεση να αφήσω τον όποιο διάλογο για την παιδεία να κατρακυλήσει σε μια ακατάσχετη εκλογολογία η οποία δυστυχώς δηλητηριάζει την πολιτική σταθερότητα και δυστυχώς επιβαρύνει το ήδη δυσάρεστο για όλους οικονομικό κλίμα.

Και βέβαια όπως ακούσατε και από την πρωτολογία του Πρωθυπουργού, δεν τίθεται από κανέναν μας έστω και ως υπόνοια αυτή η επιδίωξη. Η αντίληψή μας για την εκπαίδευση, είναι αντίληψη η οποία έχει στρατηγικό χαρακτήρα και δε συνδέεται με οποιαδήποτε κοντόφθαλμη ή μικροπολιτική ή μικροκομματική θεώρηση ή σκοπιμότητα.

Και σε αυτό επιτρέψτε μου κυρίες και κύριοι να είμαστε ξεκάθαροι ως κυβέρνηση. Δε χωρά καμιά αμφιβολία ότι ο διάλογος για το εθνικό σχέδιο για την παιδεία είναι πάνω και πέρα από τις όποιες μικροπολιτικές ή κομματικές σκοπιμότητες της στιγμής.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στο ζήτημα της παιδείας κάθε, μα πραγματικά κάθε μικρή ή μεγάλη πρωτοβουλία αν είναι θετική, είναι σημαντική. Αν κινείται στη σωστή κατεύθυνση η όποια έστω και μικρή πρωτοβουλία, μπορεί να προσφέρει πολλά. Γι’ αυτό και η δική μας πεποίθηση είναι ότι δεν υπάρχουν μικρά ή αμελητέα κέρδη στον τομέα της παιδείας.

Το στοίχημα που έχουμε μπροστά μας είναι στοίχημα συμμετοχικής εκπαίδευσης. Η συμμετοχική εκπαίδευση έχει νόημα όταν όλες και όλοι μαζί ξεκινώντας απ’ αυτή την αίθουσα, εμπεδώσουμε μία εκπαιδευτική ειρήνη. Εμπεδώσουμε ένα σταθερό ψυχολογικό κλίμα βάσει του οποίου μπορούμε ανοιχτά, χωρίς προκαταλήψεις, να συζητήσουμε.

Και η ειρήνη αυτή θα επέλθει κυρίες και κύριοι μέσα από ένα διάλογο, ο οποίος διάλογος είναι για συγκεκριμένα ζητήματα, αλλά ξεκινά από μηδενική βάση. Και όταν λέμε από μηδενική βάση κύριε Πρόεδρε του ΠΑΣΟΚ, εννοούμε ότι δεν υπάρχουν ούτε προειλημμένες αποφάσεις, ούτε δογματικές αντιλήψεις, ούτε κομματικές παρωπίδες και κυρίως δεν θα υπάρξουν αιφνιδιασμοί.

Είμαστε ανοιχτοί και το τονίζω αυτό, είμαστε ανοιχτοί να ακούσουμε όλες τις απόψεις. Και πρώτος εγώ θα σας πω ότι διάβασα με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ που έδωσε στη δημοσιότητα και είδα εκεί ότι υπάρχουν απόψεις τις οποίες μπορούμε να συζητήσουμε. Απόψεις οι οποίες μπορούν να μπουν στη βάση του διαλόγου.

Έχουμε την ευκαιρία όλες και όλοι μαζί να κάνουμε ένα μεγάλο βήμα προς τα μπρος, να κάνουμε ένα βήμα να φτιάξουμε ένα εθνικό σχέδιο το οποίο θα δεσμευτούμε όλοι ότι δε θα αλλάζει από κυβέρνηση σε κυβέρνηση, ούτε από Υπουργό σε Υπουργό, ούτε φυσικά θα έχει στενό περιθώριο, στενό ορίζοντα τετραετίας.

Και αν θέλετε τη δική μου εκτίμηση, είναι ότι όποιος έχει αφουγκραστεί έξω απ’ αυτή την αίθουσα τους γονείς, τους εκπαιδευτικούς, τους μαθητές, τους φοιτητές, ξέρετε, όλοι λένε ότι πρέπει επιτέλους να κλειστούμε σε μία αίθουσα, επιτέλους πρέπει να βρεθούμε στην αίθουσα του Κοινοβουλίου και να μη βγούμε απ’ αυτή την αίθουσα εάν δεν πούμε ότι έχουμε χρέος να δώσουμε λύσεις, να πάρουμε αποφάσεις.

Και βέβαια, όταν λέμε να πάρουμε αποφάσεις, οι αποφάσεις αυτές δε θα αφορούν το σήμερα. Θα αφορούν το αύριο. Δεν έχουμε σκοπό να αιφνιδιάσουμε κανέναν, ούτε έχουμε σκοπό να αξιοποιήσουμε μικροπολιτικά την όποια απόφαση. Έχουμε όμως χρέος να βάλουμε τη βάση για το αύριο.

Και βέβαια έχει γίνει αρκετός λόγος για την απαξίωση του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Όμως κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν πρέπει μια τέτοια αφετηρία να αποτελεί τη βάση του δικού μας προβληματισμού. Πρέπει να είμαστε περήφανοι και για τους δασκάλους μας και για τους μαθητές και κυρίως για τους Πανεπιστημιακούς.

Και να σας πω και κάτι; Όλοι πρέπει σε αυτή την αίθουσα να στεκόμαστε περήφανοι γιατί απ’ τα 16,5 χιλιάδες Πανεπιστήμια τα οποία εκρίθησαν μέσα στα καλύτερα 500, βρίσκονται και ελληνικά Πανεπιστήμια. Και προσωπικά πρέπει να σας πω ότι είμαι περήφανος για τα εφόδια που έχω πάρει από δημόσιο σχολειό και από δημόσιο Πανεπιστήμιο. Γι’ αυτό βεβαίως πρέπει να λέμε ότι έχουμε πάρα πολλά πράγματα να κάνουμε, αυτό όμως δε σημαίνει ότι πρέπει να λειτουργούμε ισοπεδωτικά και απαξιωτικά για το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα.

Έρχομαι τώρα στο θέμα του διαλόγου. Η προσήλωσή μας στην κουλτούρα του διαλόγου δε σημαίνει όπως ακούστηκε έλλειψη θέσεων, ούτε αποποίηση ευθυνών. Αντίθετα, υπαγορεύεται από την ανάγκη να προχωρήσουμε συλλογικά σε όλες εκείνες τις αλλαγές που συνιστούν πραγματική τομή στο χώρο της παιδείας.

Και κυρίως η διαδικασία του διαλόγου πηγάζει από τη βαθιά πεποίθησή μας ότι στο θέμα της παιδείας δεν έχουμε την πολυτέλεια να γυρίζουμε την πλάτη σε οποιαδήποτε πρόταση, από οποιαδήποτε πολιτική, ιδεολογική αφετηρία και αν προέρχεται.

Εγώ δε κλείνω τα αυτιά μου στις προτάσεις του ΚΚΕ. Ίσα-ίσα που λέω ότι θα μπορούσε το ΚΚΕ προσερχόμενο στην επιτροπή για τον εθνικό διάλογο για την παιδεία, αυτές τις θέσεις που ανέπτυξε να τις αναπτύξει και εκεί με πειστικότητα. Και εκεί που μπορούμε να συμφωνήσουμε, να συμφωνήσουμε. Στόχος θα πρέπει να είναι η ευρύτερη δυνατή συναίνεση και συναίνεση μπορεί να υπάρξει μόνο με συνένωση δυνάμεων και προσπαθειών. Μόνο τότε κυρίες και κύριοι και κυρίως κυρίες και κύριοι του ΠΑΣΟΚ, μπορεί να υπάρξει αυθεντική αλλαγή του εκπαιδευτικού μας συστήματος.

Και βέβαια, αυτό δε σημαίνει ότι ο διάλογος είναι χωρίς πλαίσιο αρχών. Και θα συμφωνήσω ότι το πλαίσιο αρχών είναι αυτό που έχει δώσει η ΟΛΜΕ, δηλαδή ο διάλογος να είναι ουσιαστικός λέει η ΟΛΜΕ, να στηρίζει το δημόσιο χαρακτήρα της εκπαίδευσης, να οδηγεί σε λύσεις, να δεσμεύει όλες τις πλευρές, να έχει ένα χρονοδιάγραμμα ολοκλήρωσης, να έχει αρχή, μέση και τέλος και φυσικά να διασφαλίζει τη χρηματοδότηση.

Και βεβαίως απ’ τη δική μας πλευρά εμείς δεσμευόμαστε ότι οι όποιες αποφάσεις δεν αφορούν το 2009-2010 και δεν τίθεται κανένα θέμα αλλαγής του όποιου συστήματος. Όμως, οι όποιες αλλαγές αποφασιστούν, θα πρέπει να ισχύσουν σε χρόνο και υπό προϋποθέσεις, που όχι μόνο δε θα αιφνιδιάσουν κανέναν, αλλά που κυρίως θα ξεπερνούν το στενό ορίζοντα της 4ετίας.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θεωρώ χρέος να δούμε δύο ζητήματα. Πρώτον, να δούμε τι Λύκειο θέλουμε επιτέλους. Να ανακτήσει το Λύκειο το κύρος που είχε παλαιότερα. Να έχουμε γενική ουσιαστική παιδεία στο Λύκειο και όχι απλώς μόρφωση, όχι απλώς εκπαίδευση, όχι απλώς εξειδικευμένη γνώση και βέβαια, ένα τέτοιο Λύκειο είναι ανοιχτό στην κριτική και κυρίως στη δημιουργική σκέψη.

Δεύτερον, να δούμε τον τρόπο εισαγωγής στα Πανεπιστήμια που εκεί πρέπει να είμαστε ανοιχτοί. Έχουν ακουστεί πάρα πολλές απόψεις, πολλές προτάσεις και εσείς ως ΠΑΣΟΚ για παράδειγμα και τα Κόμματα της υπόλοιπης Αντιπολίτευσης, έχουν προτάσεις για το ζήτημα αυτό. Είμαστε ανοιχτοί, είμαστε πρόθυμοι όλες τις απόψεις, όλες τις προτάσεις να τις συζητήσουμε.

Έρχομαι βέβαια στο θέμα του Πανεπιστημίου. Το θέμα του Πανεπιστημίου που εκεί λειτουργεί ο συγκεκριμένος νόμος – πλαίσιο, που πολλές φορές παρ' ότι είπε ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ότι ήταν ανοιχτό το ΠΑΣΟΚ στο διάλογο, δυστυχώς εγκατέλειψε το διάλογο στο Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας και κρίσιμα νομοσχέδια που θα μπορούσαν –επειδή ήταν σύμφωνο το ΠΑΣΟΚ- να έχουν συζητηθεί και με τη συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ. Δυστυχώς ούτε συζητήθηκαν, ούτε ψηφίστηκαν επί της αρχής παρ' όλα αυτά ακόμη και σε αυτό το επίπεδο πιστεύω ότι έχουμε τα περιθώρια να βελτιώσουμε στη σωστή κατεύθυνση τα πράγματα.

Αρκεί βεβαίως να διατηρήσουν τα Πανεπιστήμια το χαρακτήρα ως Ιδρύματα, που προσφέρουν όχι μόνο ειδικευμένη γνώση αλλά κυρίως την ηθική της επιστήμης, όπως αυτή ιστορικά έχει διαμορφωθεί.

Παράλληλα ο ρόλος του Πανεπιστημίου οφείλει να υπηρετεί τις ανάγκες της αγοράς και κυρίως της επαγγελματικής αντιστοίχησης. Το Πανεπιστήμιο από την πλευρά του, πρέπει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της, αλλά πάνω από όλα θα πρέπει να διασφαλίζει το δημόσιο συμφέρον.

Και βέβαια η ανταγωνιστικότητα που ακούστηκε από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ του ελληνικού Πανεπιστημίου, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη κυρίως με την οικονομική και διοικητική αυτοτέλεια, με την αυτοδιοίκηση των Πανεπιστημίων και αυτή την αυτοδιοίκηση –που εσείς θέλετε κι εμείς θέλουμε- είμαστε ανοιχτοί να τη συζητήσουμε, χωρίς προκαταλήψεις και χωρίς προειλημμένες αποφάσεις.

Τώρα όσον αφορά το πανεπιστημιακό άσυλο. Είμαστε ξεκάθαροι ότι δεν έχουμε στην πίσω πλευρά του μυαλού μας την άρση του ασύλου, στο κάτω – κάτω της γραφής κάτι τέτοιο δεν επιτρέπεται.

Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει διαρκώς να δίδουμε το πραγματικό περιεχόμενο του ασύλου και να προστατεύουμε το άσυλο. Προστατεύουμε το άσυλο όταν λέμε ότι το άσυλο είναι άσυλο ιδεών, είναι το άσυλο της ελεύθερης διακίνησης αρχών και δημοκρατικών αξιών. Έτσι δεν θα αφήνουμε να λειτουργεί το άσυλο λανθασμένα και να γίνεται άσυλο βίας.

Είπε ο Πρόεδρος του Συνασπισμού πριν ότι «όλοι θέλουμε να έχουμε στη μνήμη μας το τανκ μπροστά στην είσοδο του Πολυτεχνείου» και είναι σωστό αυτό που λέει γιατί παίρνουμε διδάγματα για το παρόν και για το μέλλον, από την εικόνα αυτή. Αλλά επίσης δεν θέλουμε να δίνουμε και στα νέα παιδιά την εικόνα της Βιβλιοθήκης της Νομικής Σχολής που καίγεται, ούτε των δημοσίων κτηρίων, ούτε της βίας, ούτε της λεηλασίας.

Θέλουμε ακριβώς να προστατεύσουμε το άσυλο και να το αφήσουμε πραγματικά να είναι αυτό, που του αξίζει. Γι' αυτό δεν μιλάμε σε καμία περίπτωση για άρση ασύλου, αλλά για τη διασφάλιση του χώρου εντός του οποίου το άσυλο προβλέπεται.

Τελειώνοντας κυρίες και κύριοι συνάδελφοι θα σας έλεγα αναλογιζόμενος τις δυσκολίες που υπάρχουν και γνωρίζοντας τις προσδοκίες των νέων, θα πρέπει να ζητήσω από αυτό εδώ το βήμα τη συνεισφορά όλων και των βουλευτών, αλλά κυρίως των συγκροτημένων πολιτικών δυνάμεων γι' αυτή την έναρξη του διαλόγου.

Επιδίωξή μας είναι μια παιδεία ελεύθερη από μικροπολιτικά παιχνίδια. Επιδίωξή μας είναι μια παιδεία με εκπαίδευση που να στηρίζεται σε στρατηγική μακράς πνοής. Τη στρατηγική αυτή μπορούμε να την οικοδομήσουμε βήμα – βήμα, μπορούμε να την οικοδομήσουμε όλες και όλοι μαζί.

Γιατί κατά τη δική μας εκτίμηση το εθνικό σχέδιο για την παιδεία ξεπερνά και τα Κόμματα και τις ιδεοληψίες και τους φορείς, ξεπερνάει ακόμη και τα πρόσωπα. Το εθνικό σχέδιο για την παιδεία ανήκει σε όλους μας και πρωτίστως ανήκει και θα ανήκει στην ελληνική κοινωνία.

Ευχαριστώ.