Ζ. Μακρή προς Ν. Φίλη: Την συγγνώμη δεν την οφείλετε στην υπουργό αλλά στην ιστορία σας

Η επίθεση, στην υπουργό Παιδείας Ν. Κεραμέως από τον Ν. Φίλη με αναφορά στα ανήλικα παιδιά της  ήταν απαράδεκτη, διότι ο πρώην υπουργός Παιδείας διέπραξε ένα ολίσθημα.

Αυτό τόνισε η υφυπουργός παιδείας Ζέττα Νακρή, από το βήμα της Βουλής, κατά τη συζήτηση του πολυνομοσχεδίου του υπ. Παιδείας και σημείωσε τα εξής:

• Από τον Ν. Φίλη που γνωρίζω , από τον πρώην υπουργό, τον Βουλευτή, τον δημοσιογράφο, τον ιδεολόγο της αριστεράς, περίμενα  να πει μια συγγνώμη.
• Στα χρόνια της νεότητάς μας και τώρα της ωριμότητας μας ήταν θέματα που ήταν πάντοτε εκτός πολιτικής συναλλαγής, και αυτά ήταν η οικογένεια και τα μικρά παιδιά.
• Η υπουργός δεν σας απάντησε. Την  συγγνώμη δεν την οφείλετε στην υπουργό κε Φίλη, την οφείλετε στην ιστορία σας γιατί είστε ένα πολιτικός που μπορεί να είναι  άκαμπτος, να είναι αυστηρός, καμιά  φορά μπορεί να είναι και άδικος, αλλά πάντοτε ήταν έντιμος και σοβαρός.
• Ένοιωσα και πολύ άβολα όταν δυο γυναίκες του ΣΥΡΙΖΑ ένιωσαν την ανάγκη να σας υπερασπιστούν , γυναίκες οι οποίες είχαν και κυβερνητικές θέσεις. Σας υπερασπίστηκαν σ αυτή την ανήθικη επίθεση σε μια πολιτικό που τιμά αυτή την θέση.

Ν. Φιλης

Απαντώντας στην υφ. Παιδείας ο Νίκος Φίλης  είπε τα εξής:

• Να ευχαριστήσω την κ.Μακρή για το πως περιέγραψε την προσωπικότητά μου.Το θέμα στο οποίο αναφέρθηκε νόμιζα πως λύθηκε . Δόθηκαν οι αναγκαίες διευκρινίσεις  εκατέρωθεν , και νόμιζα ότι το θέμα έχει λυθεί.
• Όπως διευκρίνισα και τότε, το λέω και τώρα,δεν έχω καμία πρόθεση να κάνω επίθεση σε κανέναν . Κριτική έκανα προσωπικά στην υπουργό Παιδείας.  
• Αυτό που είπα είναι κάτι που αφορά και μένα ως γονιό και ως πρώην υπουργό Παιδείας. Όταν νομοθετούμε ως υπουργοί Παιδείας, έχουμε πάντα στο μυαλό μας
• τι θα πούμε στα παιδιά μας όταν μεγαλώσουν για την πολιτική τη οποία ακολουθούμε και   νομοθετούμε. Τι θα πουν για παράδειγμα αν ο Φίλης ακολουθούσε μια πολιτική σφαγής 22.000 παιδιώ. από τα Πανεπιστήμια .
• Δεν μου αρέσει η προσωποποίηση των πολιτικών αντιπαραθέσεων . Κι αν έτσι   καμία αντίρρηση θα το αποκαταστήσουμε.

Η υφ. Παιδείας για το πολυνομοσχέδιο

Για το πολυνομοσχέδιο «Αναβάθμιση του σχολείου, ενδυνάμωση των εκπαιδευτικών και άλλες διατάξεις», που ψηφίζεται σήμερα στη Βουλή η Ζέττα Μακρή είπε τα εξής:

Η διαμόρφωση ενός σύγχρονου εκπαιδευτικού συστήματος, πρωταρχικό θέμα για την αναπτυξιακή, παραγωγική και επιστημονική πορεία κάθε χώρας, είναι υποχρέωση και ταυτόχρονα μεγάλη ευθύνη και πρόκληση για την Κυβέρνηση και το Υπουργείο μας. Η δημόσια εκπαίδευση πρέπει να καταστεί και πάλι «εθνική προτεραιότητα», δήλωσε, από αυτό το βήμα, χθες, ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης.  

Οι προβληματισμοί, οι αναζητήσεις, οι σκέψεις και οι συζητήσεις για την οργάνωση της   εκπαίδευσης,  την ιεράρχηση των απαιτήσεων αλλά και την ανάγκη μεταρρυθμίσεων δεν  έλειψαν  ποτέ, τους τελευταίους 24 μήνες, που είναι κυβέρνηση η ΝΔ.  Απόρροια αυτών, οι  πολλές, ουσιαστικές, σημαντικές και καινοτόμες εκπαιδευτικές πρωτοβουλίες, που είναι, τηλεγραφικά, οι  ακόλουθες:
•    η αναδιάρθρωση της Εθνικής Αρχής Ανωτάτης Εκπαίδευσης
•    η αναβάθμιση του δημόσιου σχολείου, που καλύπτει όλα τα επίπεδα της νηπιακής αλλά και της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης
•    ο εκσυγχρονισμός της ιδιωτικής εκπαίδευσης και του ιδιωτικού σχολείου
•    η αναβάθμιση της αρχικής επαγγελματικής εκπαίδευσης, της κατάρτισης και της διά βίου μάθησης,
•    η  ενίσχυση της αυτονομίας της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, η περιφρούρηση της εφαρμογής των εκπαιδευτικών  προγραμμάτων και η ανεμπόδιστη έρευνα και προώθηση της καινοτομίας.

Παράλληλα, με τις πρωτοβουλίες, που ανέλαβε τον τελευταίο χρόνο η πολιτική ηγεσία του ΥΠΑΙΘ, αλλά και τις συστηματικές παρεμβάσεις της προκειμένου να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις και τις πρωτόγνωρες συνθήκες της παγκόσμιας υγειονομικής κρίσης:
•    κτίζουμε, μεθοδικά και συντονισμένα, το σύγχρονο σχολείο, με ανανεωμένο περιεχόμενο και φιλοσοφία εισάγοντας 123 νέα προγράμματα σπουδών, εντάσσοντας τα εργαστήρια δεξιοτήτων στο υποχρεωτικό ωρολόγιο πρόγραμμα και την αγγλική γλώσσα στο Νηπιαγωγείο,
•    επενδύουμε στο ανθρώπινο δυναμικό μας, στους εκπαιδευτικούς μας, επιμορφώνοντάς τους, οριζόντια, και κάνοντας πράξη 11.700 διορισμούς μόνιμου προσωπικού, τους πρώτους   μετά από 12 ολόκληρα χρόνια, σε συνέχεια των 4.500 μόνιμων διορισμών, που έγιναν στα ειδικά σχολεία μας πέρυσι,
•    προχωρούμε, δυναμικά, μετασχηματίζοντας και εξοπλίζοντας, ψηφιακά, την εκπαίδευση αλλά και αξιοποιώντας και διευρύνοντας περισσότερο τις εναλλακτικές των νέων μας, όσον αφορά στην επαγγελματική τους κατάρτιση
•    προσδίδουμε σε όλα τα παιδιά, ασχέτως οικονομικών δυνατοτήτων, ασχέτως προέλευσης, ίσες ευκαιρίες για να αντιμετωπίσουν την ανταγωνιστική πλευρά της σύγχρονης ζωής ενισχύοντας και ενδυναμώνοντας τον θεσμό των πρότυπων και πειραματικών σχολείων.

Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,
Σήμερα, με ωριμότητα και έχοντας συνειδητοποιήσει, πλήρως και απολύτως, την ανάγκη αλλαγής πλεύσης της εκπαιδευτικής διαδικασίας, γνωρίζοντας τα προβλήματα και τις απαιτήσεις της σύγχρονης ζωής, αλλά και πιστοί στο προεκλογικό πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας και στην δέσμευση του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, θέτουμε, στο υπό κρίση νομοσχέδιο, τα θεμέλια της αναθεώρησης του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Σε ένα νομοσχέδιο, που συζητήθηκε, αναλυτικά, διεξοδικά και με άνεση χρόνου στην Διαρκή Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων και το οποίο ρυθμίζει θέματα, πολλά εκ των οποίων επιδεινώθηκαν κατά την περίοδο διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – Ανεξαρτήτων Ελλήνων,  θέματα, όπως  είναι η προαγωγή και η εφαρμογή της σχολικής αυτονομίας, η ενδυνάμωση των δομών υποστήριξης του εκπαιδευτικού έργου, η αξιολόγηση και η βελτίωση των εκπαιδευτικών και των στελεχών της εκπαίδευσης και ο εκσυγχρονισμός και η αναδιάρθρωση της εκκλησιαστικής εκπαίδευσης.

Δυστυχώς, κατά την τελευταία εικοσαετία, οι ταχύτατες εξελίξεις στην επιστήμη και στην τεχνολογία, κατέδειξαν την ζοφερή εικόνα του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος, που φαντάζει παρωχημένο και αναποτελεσματικό. Ενός συστήματος, που δεν μπορεί να συνεχίσει να πορεύεται στις γενικές συντεταγμένες του παραδοσιακού χαρακτήρα του σχολείου, της γνωσιοκεντρικής απομνημόνευσης και της αποσπασµατικότητας, της κατακερμάτισης γνώσεων και της παθητικής απόκτησής τους. Ενός συστήματος, που παραμένει, ίσως, το περισσότερο, θεσμικά, συγκεντρωτικό και, εξαιρετικά, κεντρικό και γραφειοκρατικό - με πολύ μικρό βαθμό διοικητικής αποκέντρωσης σε σχέση με τα υπόλοιπα συστήματα εκπαίδευσης στην Ευρώπη, σύμφωνα και με τα ευρήματα του δικτύου ΕΥΡΥΔΙΚΗ. Ενός συστήματος, τέλος, που η στερεοτυπική μορφή του, το περιεχόμενο και η στοχοθεσία του δεν συνάδει με τις απαιτήσεις της θωράκισης των παιδιών μας, με τρόπο συνεκτικό, μεθοδικό  και ώριμο, ώστε να επιβιώσουν στην πολυδιάστατη  κοινωνία της γνώσης, της πληροφορίας, να επιβιώσουν σε ένα περιβάλλον εξαιρετικά δυναμικό και παγκοσμιοποιημένο, σε μία αγορά εργασίας μη στατική αλλά απίστευτα ανταγωνιστική και απρόβλεπτη, με συνεχή και αέναη διασύνδεση με ό,τι συμβαίνει στον πλανήτη 24 ώρες την ημέρα, 365 ημέρες τον χρόνο.

Η πραγματική κρίση, που βιώνει το σχολείο τα τελευταία χρόνια, δεν αναδύθηκε ούτε παρουσιάσθηκε, σήμερα, ξαφνικά. Οι αρχικές σκέψεις για το σύγχρονο σχολείο ποικίλες, οι προσπάθειες και οι πρακτικές που ακολουθήθηκαν αρκετές, οι προβληματισμοί έντονοι, οι δυσκολίες σοβαρές, το επιθυμητό, όμως, αποτέλεσμα, δυστυχώς, ήκιστα, ικανοποιητικό. Καταδείχθηκε με τα καθόλου ενθαρρυντικά και ευχάριστα στοιχεία των επιδόσεων των μαθητών και μαθητριών  στην έρευνα της PISA. Η απάντηση και η επιτακτική, πλέον, λύση απέναντι στις σύγχρονες προκλήσεις, δεν είναι άλλη παρά ο συντονισμένος σχεδιασμός και η υλοποίηση της στρατηγικής της εκπαιδευτικής διαδικασίας, η οποία να διαμορφώνει μια πολυδιάστατη, δημιουργική προσωπικότητα των μαθητών, με όχημα την σχολική αυτονομία.  Η ποιότητα της διδασκαλίας, η αξιοποίηση της εμπειρίας των εκπαιδευτικών και η ενδυνάμωση των δομών υποστήριξης του εκπαιδευτικού έργου θα πρέπει να είναι θέματα στα οποία τα ίδια τα σχολεία θα έχουν τη δυνατότητα λήψης αποφάσεων.

Το σχολείο θα πρέπει να είναι, πρωτίστως, βιωματικό. Επίσης, χώρος ελκυστικός, χώρος καλλιέργειας, ενθάρρυνσης και τόνωσης της δημιουργικότητας των παιδιών μας. Χώρος με περισσότερες βαθμίδες ελευθερίας και αυτονομίας, αλλά και με μεγαλύτερη διαφάνεια και λογοδοσία. Τα παιδιά μας θα πρέπει να μάθουν να συνδυάζουν με εξαιρετική επιτυχία, μαεστρία και συνθετική ικανότητα τα εφόδια της  κλασσικής παιδείας αλλά, ταυτόχρονα, ταχύτατα και με ιδιαίτερη συνθετική ευφυία, φαντασία και κρίση να δημιουργούν τις προϋποθέσεις για την εφαρμογή τους στην σύγχρονη επιστήμη και τεχνολογία. Θα πρέπει να αναπτύξουν και να συσχετίζουν, επιτυχώς, με συναισθηματική νοημοσύνη και ενσυναίσθηση, τις δεξιότητες, που δεν είναι άλλες από τις διαπροσωπικές ικανότητες, ενδεικτικά, της επικοινωνίας, της προσαρμοστικότητας, της δημιουργικής σκέψης, της ανάληψης πρωτοβουλιών, της συνεργατικότητας και ομαδικότητας, της κατανόησης ενός μεγάλου εύρους εννοιών, της δυνατότητας συνεργασίας με ανθρώπους με διαφορετικά πολιτισμικά χαρακτηριστικά, της ικανότητας επίλυσης προβλημάτων, της διαχείρισης των εντάσεων, της  κινητοποίησης ομάδων με θετικό τρόπο.

Και οι εκπαιδευτικοί μας, των οποίων την επάρκεια, την ικανότητα και τον ζήλο εμπιστευόμαστε, εξαιρετικά, που αναγνωρίζουμε την αγωνία τους και τις καθημερινές προσπάθειές τους για το καλύτερο δυνατό επίπεδο του παραγόμενου εκπαιδευτικού έργου και τους οποίους, και φυσικά, ευχαριστούμε, θερμά, για την μεγάλη αφοσίωσή τους αλλά και τον ενθουσιασμό τους να αγκαλιάσουν τις προκλήσεις της τηλεκπαίδευσης τον τελευταίο χρόνο, αυτοί οι εκπαιδευτικοί θα πρέπει να μετουσιώσουν, με δικές τους πρωτοβουλίες (όχι άνωθεν συντονισμένες), το σχολείο σε ένα σχολείο του μέλλοντος. Ένα σχολείο απελευθερωμένο από γραφειοκρατικές αγκυλώσεις και δεσμεύσεις, με μεγαλύτερο βαθμό αυτονομίας και ελευθερίας, προσαρμοσμένο στις δικές του ιδιαιτερότητες και ανάγκες. Ένα σχολείο που θα δίνει δυνατότητες και βήμα στους ίδιους τους εκπαιδευτικούς:

•    να αναπτύξουν δημιουργικές πρωτοβουλίες ώστε το μάθημα να γίνει πιο ενδιαφέρον με την ανάθεση συνθετικής ή διαθεματικής εργασίας, την ομαδική παρουσίαση ή την αξιοποίηση της μεθόδου της ανεστραμμένης τάξης,
•    να «ανασάνουν» από τους παρωχημένους περιορισμούς του παρελθόντος,
•    να μεταγγίσουν τις σχολικές μονάδες με καλές πρακτικές, να επιλέγουν μέσα από εγκεκριμένα σχολικά εγχειρίδια ποιο είναι το κατά την κρίση τους καλύτερο για τη διδασκαλία των μαθητών τους,
•    να ενθαρρύνουν την λειτουργία ενδοσχολικών ή/και διασχολικών ομίλων,
•    να επιλέξουν τον αριθμό, τα κριτήρια τη συχνότητα και τη χρονική διάρκεια αξιολόγησης των μαθητών τους.
•    να ενδυναμώσουν την καλύτερη οργάνωση και συνεργασία του εκπαιδευτικού προσωπικού με την θέσπιση ενδοσχολικών συντονιστών τάξης και μαθημάτων, μεντόρων συμβούλων κ.λπ. αξιοποιώντας την εμπειρία, τις σπουδές και τις ιδιαίτερες ικανότητες των εκπαιδευτικών.
•    να γίνουν, με μία κουβέντα, συνοδοιπόροι των παιδιών μας στο ταξίδι της μάθησης
Στον αντίλογο:  μπορεί το σχολείο να λειτουργεί ανεξέλεγκτα; Η απάντηση είναι ασφαλώς όχι. Ούτε ανεξέλεγκτα ούτε χωρίς υποστήριξη. Για το λόγο αυτό, ενδεικτικά, προχωρούμε σε αναδιάρθρωση των υποστηρικτικών δομών εκπαίδευσης. Καταργούμε έναν τελείως αναποτελεσματικό θεσμό, εντελώς απόμακρο από τις σχολικές μονάδες, αυτόν των ΠΕΚΕΣ και των Συντονιστών Εκπαιδευτικού Έργου και επαναφέρουμε, με βελτιωμένο θεσμικό πλαίσιο, τον θεσμό του Σχολικού Συμβούλου, που θεσπίσθηκε το 1982 και είχε ως αρμοδιότητα την ουσιαστική επιστημονική και παιδαγωγική υποστήριξη των εκπαιδευτικών και των σχολικών μονάδων. Επαναφέρουμε τον θεσμό αυτό, βελτιώνοντας και διορθώνοντας ατέλειες, ενώ, παράλληλα, οργανώνουμε, συστηματικά και μεθοδευμένα, τον θεσμό της επιστημονικής και παιδαγωγικής καθοδήγησης με την δημιουργία εποπτών ποιότητας εκπαίδευσης και φέρνουμε τον Σύμβουλο πιο κοντά στην σχολική μονάδα για να μπορεί να την στηρίξει, αποτελεσματικά.

Επίσης, δεν περιοριζόμαστε, απλώς, στην αλλαγή του  ονόματος των ΚΕΔΔΥ/ΚΕΣΥ σε ΚΕΔΑΣΥ, αλλά φροντίζουμε για την ορθολογική στελέχωση των 1120 θέσεων διαφόρων ειδικοτήτων ενώ θεσπίζουμε και οργανώνουμε τις ομάδες σχολείων με στόχο την συνεργασία των όμορων σχολικών μονάδων, την συνέργεια και την ανταλλαγή καλών πρακτικών. Εκσυγχρονίζουμε και αναδιαρθρώνουμε την εκπαίδευση των παιδιών μας για την αειφορία και το περιβάλλον, μετασχηματίζοντας τα Κέντρα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης σε Κέντρα Εκπαίδευσης για την αειφορία και το περιβάλλον.

Παράλληλα, θεωρούμε ότι έννοιες, όπως: «αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου», «αυτοαξιολόγηση», «αξιολόγηση της σχολικής μονάδας», «δείκτες ποιότητας της εκπαίδευσης», οι οποίες, λόγω ιστορικών αναδρομών και, σκόπιμα, παγιωμένων πεποιθήσεων θεωρούνταν το νέο εννοιολογικό οπλοστάσιο του εκσυγχρονισμένου επιθεωρητισμού, θα πρέπει, επιτέλους, να λάβουν την πραγματική τους διάσταση και αξία στην εκπαιδευτική διαδικασία. Η αξιολόγηση είναι μέσο ενδυνάμωσης των εκπαιδευτικών μας σε ένα πολύ-πολιτισμικό περιβάλλον, είναι αυτονόητη, επιβεβλημένη εκ των πραγμάτων, έχει βελτιωτικό και όχι τιμωρητικό χαρακτήρα και εμφανίζεται σε κάθε τομέα της ανθρώπινης δραστηριότητας, συνδέοντας την αποτίμηση μιας οποιασδήποτε ατομικής ή συλλογικής δραστηριότητας με το αποτέλεσμά της. Με την αξιολόγηση καταγράφεται η υφιστάμενη κατάσταση, εντοπίζονται τα δυνατά και  αδύναμα σημεία του έργου των εκπαιδευτικών, και παρέχεται παιδαγωγική υποστήριξη, όπου αυτή απαιτείται, είναι μηχανισμός ανατροφοδότησης και διασφάλισης της διαρκούς βελτίωσης της ποιότητας της εκπαίδευσης. Μέσα από την αξιολόγηση αναδεικνύονται οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί μας και επιβραβεύεται το έργο τους.

Ταυτόχρονα, με τις νέες ρυθμίσεις αναδιαμορφώνεται ο χάρτης της δευτεροβάθμιας, μεταδευτεροβάθμιας και ανώτατης εκκλησιαστικής εκπαίδευσης, με βασική επιδίωξη την διαμόρφωση ενός  συνεκτικού πλαισίου που θα ανταποκρίνεται στις σύγχρονες απαιτήσεις και την αναβάθμιση συνολικά του εκκλησιαστικού προσωπικού προκειμένου η διαχείριση σημαντικών ζητημάτων από τον Κλήρο, που άπτονται και της καθημερινότητας των πιστών, να είναι εξαιρετικά αποτελεσματική.