Άρθρο του Συμβούλου του Κ. Γαβρόγλου, Α. Μπόγρη στο esos: Ελεύθερη πρόσβαση στα ΑΕΙ: Μία αναγκαία μεταρρύθμιση που πεθαίνει πριν γεννηθεί
Δημοσίευση: 07/10/2019
ΡΕΠΟΡΤΑΖ ESOS
"Η πολιτικά «πονηρή» κίνηση της κ. Κεραμέως, η οποία επειδή γνωρίζει ότι η μείωση των θέσεων των εισακτέων έχει πολιτικό κόστος, μεταθέτει την ευθύνη αφενός στα ιδρύματα, ώστε να καθορίσουν αυτά τον αριθμό των εισακτέων"
Αντώνης Μπόγρης
Αναπληρωτής καθηγητής ΠΑΔΑ
Μέλος της ομάδας αναμόρφωσης του συστήματος πρόσβασης και της Γ΄ Λυκείου επί Υπουργίας Κ. Γαβρόγλου
Η κ. Κεραμέως με βάση τις εξαγγελίες της προβαίνει στις επόμενες – «κομβικής σημασίας» - νομοθετικές παρεμβάσεις μέσω επειγουσών τροπολογιών. Αν και μικρής έκτασης, η επερχόμενη νομοθετική παρέμβαση έχει πολύ ισχυρούς συμβολισμούς. Αφενός αποκαθιστά την «κανονικότητα» στο πώς θα ορίζονται οι σημαιοφόροι στο Δημοτικό, διότι τη σημαία πρέπει να την κρατούν μόνο οι άριστοι, καταργεί τη δυνατότητα ελεύθερης πρόσβασης στα ΑΕΙ και ταυτόχρονα ενισχύει τα ιδιωτικά κολλέγια μέσω της διευκόλυνσης της επαγγελματικής αναγνώρισης των πτυχίων τους. Σε αυτό το άρθρο το επίκεντρο είναι η ελεύθερη πρόσβαση, διότι κατά την άποψη του γράφοντος αποτελεί μία αναγκαία τομή που θα συνέδραμε σημαντικά στην αναβάθμιση του τόσο ταλαιπωρημένου λυκείου.
Η δυνατότητα ελεύθερης πρόσβασης θα εφαρμοζόταν για πρώτη φορά το τρέχον σχολικό έτος και για τα τμήματα εκείνα για τα οποία η ζήτηση θέσεων είναι χαμηλότερη από την προσφορά. Η ζήτηση θα προέκυπτε από την πρώτη δήλωση με τις δέκα προτιμήσεις τμημάτων που θα έκαναν μαθητές τον Οκτώβριο με βάση τον ν. 4610/2019. Η κ. Κεραμέως σε κάθε δημόσιά της τοποθέτηση αναφέρει ότι διαφωνεί με την κατηγοριοποίηση των σχολών σε υψηλού και χαμηλού κύρους αλλά και με το γεγονός ότι τα παιδιά καλούνται να μαντέψουν τον Οκτώβριο ποιες είναι οι δέκα σχολές στις οποίες μπορεί ενδεχομένως να μπει κανείς ελεύθερα και δε θεωρεί ότι αυτό είναι μια σωστή διαδικασία. Τα επιχειρήματα της κ. Κεραμέως είναι άστοχα για τους παρακάτω λόγους:
Πρώτον η αυξημένη ζήτηση για ένα τμήμα δεν το καθιστά αυτοδικαίως τμήμα υψηλού κύρους. Για παράδειγμα, ενώ είναι γνωστό ότι τα παραδοσιακά τμήματα Μαθηματικών και Φυσικής είναι τμήματα πολύ υψηλού ακαδημαϊκού κύρους και ιδιαιτέρως απαιτητικά για την ολοκλήρωση των σπουδών σε αυτά, εντούτοις η βάση εισαγωγής τους ακόμα και στα μεγάλα αστικά κέντρα Αθήνας και Θεσσαλονίκης υπολείπεται άλλων τμημάτων που παρέχουν καλύτερη επαγγελματική αποκατάσταση παρόλο που δε θεωρούνται τμήματα υψηλού κύρους στον ακαδημαϊκό χώρο. Άρα η ζήτηση δε θα πρέπει να ταυτίζεται με το κύρος διότι συνήθως σχετίζεται με την επαγγελματική αποκατάσταση, η οποία ενίοτε είναι συγκυριακό φαινόμενο– ας θυμηθούμε την υψηλή ζήτηση των παιδαγωγικών τμημάτων όταν γίνονταν πολλοί διορισμοί δασκάλων.
Δεύτερον, η πρόσφατη νομοθετική ρύθμιση του ν. 4610/2019 για τη δυνατότητα ελεύθερης πρόσβασης στα πανεπιστήμια δε ζητά από τους υποψήφιους να μαντέψουν τμήματα ελεύθερης πρόσβασης. Τους ζητά απλά να δηλώσουν τις δέκα πρώτες προτιμήσεις τους. Για παράδειγμα ένας μαθητής που ενδιαφέρεται για την Ιατρική είναι λογικό στις πρώτες θέσεις να δηλώσει όλες τις Σχολές Ιατρικής της επικράτειας, ενώ με βάση τη στατιστική των προτιμήσεων στις επόμενες θέσεις αναμένεται να βρεθούν οι Σχολές Οδοντιατρικής/Κτηνιατρικής ή Τμήματα Βιολογίας. Συνεπώς κανένας μαθητής που έχει στοιχειωδώς σωστή καθοδήγηση από το οικογενειακό περιβάλλον, το σχολείο, αλλά και το φροντιστήριο δε θα έπαιζε ρουλέτα στην πρώτη δήλωση, αλλά θα δήλωνε με βάση τους στόχους του και τις δυνατότητές του τις δέκα πρώτες προτιμήσεις. Συνεπώς οι αιτιάσεις της κ. Κεραμέως δεν ευσταθούν.
Γιατί όμως είναι σημαντική η ελεύθερη πρόσβαση στα ΑΕΙ; Για όσους δε γνωρίζουν, η ελεύθερη πρόσβαση στα Πανεπιστήμια αποτελεί κατάκτηση πολλών δεκαετιών για αρκετές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τυγχάνει ευρείας αποδοχής. Σε πρόσφατη μελέτη του Εθνικού Οργανισμού Εξετάσεων (ΕΟΕ) περί Ευρωπαϊκών Εξεταστικών Συστημάτων του 2016 αποκαλύπτεται ότι η πρόσβαση στα ΑΕΙ καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από τις επιδόσεις των μαθητών στο απολυτήριο και πολλές φορές βασίζεται αποκλειστικά σε αυτές με χαρακτηριστικά παραδείγματα τη Γαλλία, Αυστρία, Σλοβακία, Αγγλία κ.ο.κ. Στις περισσότερες χώρες η πρόσβαση μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνον με το απολυτήριο και στις σχολές υψηλής ζήτησης απαιτείται άλλη μία διαδικασία, όπως οι επιπλέον εξετάσεις κατ’ αναλογία των δικών μας πανελλαδικών εξετάσεων. Συνεπώς η ελεύθερη πρόσβαση δίνει μεγάλη αξία στο απολυτήριο του λυκείου, το οποίο στις μέρες μας βρίσκεται σε πλήρη ανυποληψία.
Υπάρχει ευλόγως η ανησυχία ότι το απολυτήριο που δίνει το λύκειο σήμερα δεν αποτελεί εχέγγυο για την απόκτηση κατάλληλου γνωστικού υποβάθρου. Η πλήρης απαξίωση του λυκείου, η ανυπαρξία της Γ’ λυκείου απασχόλησαν αρκετά την προηγούμενη ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, η οποία στον ν. 4610/2019 εισήγαγε τον θεσμό των ενδοσχολικών απολυτήριων εξετάσεων σε επίπεδο ομάδας σχολείων για να ενισχύσει την αξιοπιστία του απολυτηρίου και επέλεξε να αφαιρέσει τα μαθήματα γενικής παιδείας, τα οποία κατά γενική ομολογία των μάχιμων καθηγητών έχουν αμυδρό εκπαιδευτικό αποτύπωμα, μιας και η συντριπτική πλειοψηφία των μαθητών ασχολείται αποκλειστικά με τα μαθήματα κατεύθυνσης. Η ενίσχυση των βασικών μαθημάτων των ομάδων προσανατολισμού με έξι ώρες την εβδομάδα είναι μία σημαντική τομή αφού δίνει για πρώτη φορά τη δυνατότητα στον απαξιωμένο εκπαιδευτικό του σχολείου να έχει πρωτεύοντα ρόλο από πλευράς άνεσης χρόνου για τη διδασκαλία των δύσκολων τμημάτων της ύλης στα μαθήματα κατεύθυνσης.
Οι πρώτες ημέρες εφαρμογής του νέου λυκείου δείχνουν βελτιωμένη εικόνα στα σχολεία, αν και ακόμα είναι νωρίς για συμπεράσματα και αποτίμηση. Οι πρώτες μαρτυρίες αναφέρουν ότι οι μαθητές παρακολουθούν τα μαθήματα χωρίς περισπασμούς, οι εκπαιδευτικοί ανακτούν τον ρόλο τους και πολλοί εξ αυτών αναλαμβάνουν με ζέση την Γ΄ λυκείου διότι αισθάνονται ότι επανέρχεται το ενδιαφέρον των παιδιών γύρω από το σχολείο. Η στρατηγική των τριών κύριων αλλαγών, δηλαδή της επικεντρωμένης Γ’ λυκείου στα τέσσερα μαθήματα, των σοβαρών ενδοσχολικών εξετάσεων που θα πιστοποιούν το γνωστικό υπόβαθρο των μαθητών για την ανάκτηση της αξιοπιστίας του απολυτηρίου και η εισαγωγή της ελεύθερης πρόσβασης στα τμήματα χαμηλής ζήτησης ήταν μία από τις πιο ελπιδοφόρες μεταρρυθμίσεις για την ενίσχυση του κύρους του σχολείου και την αποδραματοποίηση της εισαγωγής στο πανεπιστήμιο. Σε αυτές τις τρεις αλλαγές θα πρέπει οπωσδήποτε να προστεθεί και η μετατροπή της Β’ λυκείου σε μία τάξη όπου παρέχεται γενική παιδεία χωρίς κατευθύνσεις, ώστε η κρίσιμη ύλη στην ιστορία, στη βιολογία, στα μαθηματικά και σε άλλα μαθήματα γενικής παιδείας που αφαιρέθηκε από τη Γ΄ Λυκείου να μεταφερθεί και να διδαχθεί όπως της αξίζει στη Β΄ Λυκείου.
Γιατί όμως θέλει διακαώς να τερματίσει τη συγκεκριμένη μεταρρύθμιση η κ. Κεραμέως πριν καν εφαρμοστεί; Με βάση τους υπολογισμούς που είχαμε κάνει ως ειδική ομάδα που ασχολήθηκε με το σύστημα ελεύθερης πρόσβασης επί υπουργίας Γαβρόγλου, οι πιο μετριοπαθείς εκτιμήσεις έδειχναν ότι θα προέκυπταν τουλάχιστον 50 τμήματα ελεύθερης πρόσβασης. Τι θα πείραζε την κ. Κεραμέως αν ένας μαθητής που μένει σε μία επαρχιακή πόλη (π.χ. στα Γρεβενά ή στη Σάμο) όπου η ζήτηση στα τοπικά τμήματα είναι χαμηλή, όχι λόγω κύρους αλλά λόγω μεγάλης απόστασης από κεντρικές πόλεις όπως η Αθήνα ή η Θεσσαλονίκη μπορούσε χωρίς άγχος και γιατί όχι και χωρίς φροντιστήριο να σπουδάσει στην πόλη του μπαίνοντας μόνο με το απολυτήριο σε ένα από τα τμήματα της περιοχής του; Τι προτείνει αντί αυτού η κ. Κεραμέως; Προτείνει οριζόντια ελάχιστη βάση εισαγωγής στα πανεπιστήμια, τη λεγόμενη βάση του «10», αυξημένη βάση εισαγωγής την οποία αν επιθυμούν θα θέτουν τα ίδια τα τμήματα στο πλαίσιο του αυτοδιοίκητου και ο αριθμός των εισακτέων να καθορίζεται από τα ίδια τα τμήματα. Η πρώτη εύλογη απάντηση για την αλλαγή πολιτικής είναι η επιθυμία της κ. Κεραμέως να μειώσει τον φοιτητικό πληθυσμό στα δημόσια πανεπιστήμια, ώστε, μαζί και με τις αλλαγές που προωθεί, να ενισχυθούν τα απανταχού ιδιωτικά κολλέγια, τα οποία δεν αξιολογούνται από κανένα φορέα και για τα οποία δεν απαιτείται βάση εισαγωγής. Εδώ έχει ενδιαφέρον να αναδειχθεί η πολιτικά «πονηρή» κίνηση της κ. Κεραμέως, η οποία επειδή γνωρίζει ότι η μείωση των θέσεων των εισακτέων έχει πολιτικό κόστος, μεταθέτει την ευθύνη αφενός στα ιδρύματα, ώστε να καθορίσουν αυτά τον αριθμό των εισακτέων και αφετέρου στους μαθητές και στις οικογένειες τους με πρόσχημα την επίδοσή τους στις πανελλαδικές. Συνεπώς όσοι είναι υπέρμαχοι της βάσης του «10» στις πανελλαδικές εξετάσεις και εκπροσωπούν τα πανεπιστήμια σε συνδικαλιστικό ή πρυτανικό επίπεδο, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι αναλαμβάνουν μεγάλο μέρος της πολιτικής ευθύνης της μείωσης των θέσεων στα ΑΕΙ προς όφελος των ιδιωτικών κολλεγίων και, βέβαια, της εξαιρετικά σοβαρής κρίσης που θα αντιμετωπίσουν όλα τα περιφερειακά Πανεπιστήμια, στα οποία κατά τεκμήριο εμφανίζονται οι χαμηλές βάσεις.
Ως επίμετρο θα πρέπει να τονιστεί με κάθε τρόπο ότι οι πανελλαδικές εξετάσεις είναι διαγωνισμός και όχι εξετάσεις που πιστοποιούν το γνωστικό υπόβαθρο ενός υποψηφίου. Κάθε μαθητής διαγωνίζεται για να ξεπεράσει άλλους μαθητές, κατ’ αναλογία με τους αθλητές στους αγώνες δρόμου, και όχι κάποια συγκεκριμένη από πριν βάση. Κατά καιρούς ορισμένα από τα θέματα είναι δύσκολα και στριφνά, με αποτέλεσμα οι βάσεις να κατακρημνίζονται και η πλειοψηφία των εξεταζόμενων να επιτυγχάνει βαθμούς κάτω από «10». Αυτό δε σημαίνει ότι οι συγκεκριμένοι μαθητές δεν μπορούν να σπουδάσουν, η εμπειρία μας στον ακαδημαϊκό χώρο δείχνει ότι πολλά παιδιά, λόγω κυρίως του άγχους των εξετάσεων, επιτυγχάνουν κακούς βαθμούς που δεν ανταποκρίνονται στο γνωστικό τους υπόβαθρο και στις δυνατότητές τους. Επίσης η εμπειρία από τον ακαδημαϊκό χώρο λέει ότι και οι μαθητές που έχουν επιτύχει υψηλές βαθμολογίες εισαγωγής πολλές φορές δυσκολεύονται στο ακαδημαϊκό περιβάλλον, στο οποίο η φροντιστηριακή αντίληψη, κοινώς η «τυφλή» εκμάθηση τεχνικών και μεθόδων, δεν επαρκεί για τη σε βάθος κατανόηση μίας επιστημονικής περιοχής. Συνεπώς η βάση εισαγωγής δεν είναι αλάνθαστος κριτής και δεν μπορεί να λύσει τα μαθησιακά προβλήματα. Η προσπάθεια για την αναβάθμιση του λυκείου και η ανάγκη αναμόρφωσης των προγραμμάτων σπουδών με τη συνεργασία ειδικών από τις δύο βαθμίδες της εκπαίδευσης προέχει.
Σχόλια (24)
Αχ τι ωραία που μας τα λέει ο αρθρογράφος. Αλλά για την ταμπακιέρα τίποτα. Ότι δηλαδή ένας που γράφει 3άρια και 4άρια στις εξετάσεις, συλλήβδην σε όλα τα μαθήματα, δεν αξίζει κανονικά να πάρει απολυτήριο, όχι να πάει στο πανεπιστήμιο. Και δεν μπορεί και στα 4 μαθήματα μια χρονιά να έπεσαν δύσκολα.Λες και δεν είναι πρακτικά ελεύθερη η πρόσβαση σε μερικά τμήματα όταν αυτοί που μπαίνουν γράφουν ασσόδυο.
Και η φοβερή λύση για τις κακές τις εξετάσεις είναι να παίξουν λόττο οι μαθητές τον Οκτώβριο, και όποιος κερδίσει το έπαθλο της ελεύθερης πρόσβασης κέρδισε. Οι άλλοι διάβασμα νυχθημερόν. Γιατί όχι δεν ήταν άξιοι, απλά δεν ήταν τυχεροί.
Δεν μαθαίνουμε μπροστά από μία οθόνη, μόνοι σε ένα δωμάτιο. Εάν δεν έχεις το περιβάλλον μιας φυσικής τάξης, με σωστούς καθηγητές, μοιραία θα υστερείς σε κάποιο βαθμό.
Αλήθεια ο συριζα 4,5 χρόνια γιατι δεν το έκανε
η Παραπαιδεία πως θα ζήσει..θα κλείσετε τα φροντιστήρια ετσι..
η ελεύθερη πρόσβαση είναι μύθος, δεν εφαρμόζεται ΠΟΥΘΕΝΑ με την μορφή του τζόγου όπως προτάθηκε και εμφανίστηκε σε πρόσφατο νόμο.
Πάντα υπάρχει ένα σημείο αξιολόγησης που συνδυάζει ακαδημαϊκές απαιτήσεις Ιδρυμάτων και δυνατότητες υποψηφίων όπως αυτές πιστοποιούνται μέσα από εξετάσεις, απολυτήρια κτλ.
Ένα σύστημα 2βάθμιας που δεν καταφέρνει να φέρει μαθητές σε ικανοποιητικό επίπεδο 'μόρφωσης' δεν βελτιώνεται με την προτεινόμενη αναβάθμισή του.
Θα μπορούσε κανείς να πει πολλά ακόμα, αλλά είναι ήδη γνωστά.
Τα κενά αναπληρώνονται και χωρίς να διάβαζες στο σχολείο. Υπάρχει το ψηφιακό σχολείο. Ευτυχώς δηλαδή. Γράφεις στη google ψηφιακό σχολείο, πατάς click και μπήκες. Εκεί έχει όλες τις τάξεις με όλα τα μαθήματα του σχολείου (πρώτη δημοτικού έως τρίτη λυκείου). Έχεις πολλά κενά στα μαθηματικά ή μάλλον δεν σκαμπάζεις τίποτα από μαθηματικά, τότε ξεκινάς να διαβάζεις από την πρώτη δημοτικού, ώσπου να φτάσεις μέχρι τρίτη λυκείου και μετά αν θες σπουδάζεις μαθηματικά σε κάποιο πανεπιστήμιο και μετά έχεις γίνει ξεφτέρι, χα χα.
Αρκεί να έχεις όρεξη φυσικά και να μην τα παρατήσεις. Πιστεύω, πως σε όλα τα μαθήματα υπάρχουν όλα τα κεφάλαια. Για παράδειγμα, η χημεία πρώτης λυκείου που διδάσκεσαι στο σχολείο, υπάρχει ακριβώς η ίδια και στο internet. Αν τα κεφάλαια στην χημεία που διδάσκεσαι στο σχολείο είναι 10, τότε 10 είναι και στο internet. Δεν λέω πως είναι 10 στο σχολείο. Παράδειγμα ανέφερα για να το καταλάβετε. Δεν θα χρειαστείς όμως καθηγητή για να στα εξηγεί, γιατί θα είσαι ενήλικας και θα τα πάρεις όλα από την πρώτη δημοτικού, οπότε δεν θα έχεις καθόλου κενά. Πιο εύκολα θα τα κατανοήσεις.
Το θέμα δεν είναι η πρόσβαση στο πανεπιστήμιο πάση θυσία ή η λειτουργία ΑΕΙ που δεν έχουν λόγο να υπάρχουν. Μετά γίνεται λόγος για άνεργους πτυχιούχους και το αδιέξοδο σύστημα συνεχίζεται. Σε χώρες της Ευρώπης δεν είναι εύκολη η πρόσβαση και το πανεπιστήμιο εν ολίγοις καθορίζει και την πρόσβαση στην εργασία. Εδώ υπάρχει το παράδοξο της εισαγωγής με 5 της αποφοίτησης αναγκαστικά με 5 (δυστυχώς δεν διώχνουν από τη μακρά διάρκεια φοίτησης, ακόμη και φοιτητές που γέρασαν ) και της λίστας των άνεργων πτυχιούχων. Έχει νόημα να πληρώνει ο έλληνας φορολογούμενος για όλα αυτά; Γιατί και η εισαγωγή με 5 ή 7 στο πανεπιστήμιο ελεύθερη πρόσβαση είναι.
Τώρα γράφεις ένα 8-9 σε τέσσερα μαθήματα και μπαίνεις σε κάποιο τμήμα, πόσο πιο ελεύθερη μπορεί να γίνει η πρόσβαση;
Προς Πρόσβαση στην Ποιότητα:Δε φταίτε εσείς,γιατί και κάποιος άλλος παραπληροφορεί όσο αφορά τη δεκαετία ίδρυσης των περισσότερων πανεπιστημίων.Η αλήθεια είναι ότι πριν το 1980,υπήρχαν:το ΕΚΠΑ,το ΑΠΘ,το ΕΜΠ,το Πανεπιστήμιο Πατρών,η ΑΣΟΕΕ,η ΑΒΣΠ,η Χαροκόπειος,η ΠΑΣΠΕ,η ΑΒΣΘ, η ΑΣΚΤ,η ΑΓΣΑ,το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων,το ΔΠΘράκης και το Πανεπιστήμιο Κρήτης.Μετά το 1980 ιδρύθηκαν κατά σειρά:Πολυτεχνείο Κρήτης,Πανεπιστήμιο Αιγαίου,Ιόνιο Πανεπιστήμιο,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, δεκαετία 1990-2000 το ΕΑΠ,δεκαετία 2000-10 τα:Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας,ΔΙΠΑΕ και το 2018 το ΠΑΔΑ. Και η πιό μεγάλη αλήθεια είναι ότι τα τρία επαρχιακά πανεπιστήμια Ιωαννίνων, ΔΠΘράκης και Κρήτης,απόχτησαν τα πιό πολλά τους τμήματα τη δεκαετία του 1980-90 και τις επόμενες μέχρι την περσινή συγχώνευση και το Πανεπιστήμιο Πατρών τα αύξησε κατά 50%.
Πριν το 1980,υπήρχε αδιαφορία γιά την επαρχία όσο αφορά την τριτοβάθμια εκπαίδευση.Από το 1864 που έκλεισε το πρώτο επαρχιακό πανεπιστήμιο,η Ιόνια Ακαδημία,μέχρι το 1964 που άνοιξαν μαζί τα πρώτα επαρχιακά πανεπιστήμια Πατρών και Ιωαννίνων,είχαν περάσει 100 ολόκληρα χρόνια. Αυτά λέει η ιστορία.
Η εμπειρία από τον ακαδημαϊκό χώρο λέει ότι και οι μαθητές που έχουν επιτύχει ΧΑΜΗΛΟΤΑΤΕΣ βαθμολογίες εισαγωγής πολλές φορές δυσκολεύονται στο ακαδημαϊκό περιβάλλον, καθώς αδυνατούν να λύσουν έστω και μια απλή άσκηση με τη μέθοδο της ολοκλήρωσης.
Επίσης, να σημειωθεί ότι όταν τα τμήματα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη δέχονται 100+ εισακτέους από μετεγγραφές, με μέσο όρο βαθμολογίας πολύ χαμηλότερο από τη γενική βάση εισαγωγής, καταστρέφεται η ομοιογένεια της τάξης που είναι απαραίτητη για την πρόοδο μέσα στο εξάμηνο.
Έστω πως ένα τμήμα Μαθηματικών έχει βάση στο 14. Πώς θα δεχτεί εισακτέους πρωτοετείς που έχουν γράψει 8 ή 9 και απλώς πέρασαν σε ένα αντίστοιχο τμήμα με ελεύθερη πρόσβαση, που μάλλον επειδή είναι στην περιφέρεια κανείς δεν επιλέγει;
Τι νόημα έχει να έχεις "πρόσβαση" σε απαξιωμένα τμήματα, χωρίς καθηγητές, χωρίς στέρεο πρόγραμμα σπουδών;
Ας σκεφτούμε το κόστος για την κοινωνία πριν ωραιοποιήσουμε μια κατάσταση με 500+ υποβαθμισμένα τμήματα ανά την επικράτεια, όπως συνέβαινε πριν το 2013.
Η Ελλάδα χρειάζεται μόνον 12-13 πανεπιστήμια, συν τις ειδικές ακαδημίες (πχ. στρατιωτικές, καλών τεχνών).
Αυτά ήδη είχαν ιδρυθεί πριν το 1980, σε όλα γεωγραφικά διαμερίσματα της χώρας, με την εξαίρεση ίσως του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Το λάθος των ΤΕΙ ακόμα μας ταλαιπωρεί, όπως και η εξακτίνωση σχολών και τμημάτων - φτάσαμε να έχει τμήμα το Παν. Αθηνών στα Ψαχνά Ευβοίας!
"Αρθούρος", Πώς φαίνεται όμως ότι είσαι μαθηματικός!!!
Δυστυχώς, κ. Μπόγρη, η "ελεύθερη πρόσβαση" που αναφέρετε πολύ απλά ΔΕΝ θα υπήρχε. Αλήθεια γιατί δεν δημοσιεύετε τους "υπολογισμούς που είχατε κάνει ως ειδική ομάδα" και το πώς προέκυπταν 50 Τμήματα ελεύθερης πρόσβασης; Μέχρι να τους δούμε επιτρέψτε μας να αμφιβάλλουμε και να αναρωτιόμαστε ποιός είναι ο τρόπος που (περίπου) δεκαπλάσιες (των θέσεων) προτιμήσεις θα άφηναν "κενά" σε 50 Τμήματα. Αλλά ακόμη κι αν αυτό συνέβαινε, μιλάμε για Τμήματα με βάσεις γύρω στο 3-4, δηλαδή που και τώρα υπάρχει "ελεύθερη πρόσβαση", αρκεί κάποιος να προσέλθει, να δώσει εξετάσεις και να τα δηλώσει.
Ίσως όμως η μεγαλύτερη απόδειξη ότι η "ελεύθερη πρόσβαση" που τόσα χρόνια επαγγέλλεσθε είναι ένα αδειανό πουκάμισο να αποτελεί το γεγονός ότι την αφήσατε για τη λήξη της θητείας, φροντίσατε δε να αναβάλλετε ακόμη και τις δηλώσεις των μαθητών από Ιούνιο για Οκτώβριο. Γιατί άραγε;
Τα παλιά τα χρόνια κι εμείς είχαμε σύστημα τεσσάρων δεσμών,το οποίο μέσες άκρες,υπάρχει και σήμερα.Υπήρχε μόνο ένας τρόπος κοινωνικής δικαιοσύνης γιά μας τους παλιούς.Όποιος δεν περνούσε καθόλου ούτε σε τμήμα ΤΕΙ, μπορούσε να διαβάσει,ή να ξαναπάει στο φροντιστήριο και να δώσει την επόμενη χρονιά πανελλήνιες κρατώντας ένα ή δύο ή τρία μαθήματα.Οι δεκαετίες πέρασαν νερό και ενώ οι σχολές πολλαπλασιάστηκαν κι έφτασαν στα πέρατα της χώρας,έγιναν ποσοστώσεις,ειδικές κατηγορίες με τελικό αποτέλεσμα να περνάνε όλοι στα ΑΕΙ, κάτι που κρύβει ο κύριος Μπόγρης. Είναι επιθυμητό αυτό;Μαθητές οι οποίοι έχουν γράψει ακόμα και κάτω από 5 με άριστα το 20,δε θα έπρεπε να έχουν πάρει ούτε απολυτήριο Λυκείου!
Ένα δεύτερο θέμα,είναι η ύπαρξη τεσσάρων κύκλων,δεσμών,πεδίων,όπως θέλουν ας τα πουν και πριν από 35 χρόνια και σήμερα.Δεν υπήρξε καμία εξέλιξη στη φάση προπαρασκευής των υποψηφίων γιά ν'αντιμετωπίσουν τα δύσκολα μαθήματα και την οργάνωσή τους κατά εξάμηνα στα Πανεπιστήμια.
Έτσι,ακόμα τα Παιδαγωγικά τμήματα,τα ΤΕΦΑΑ είναι και στα 4 πεδία,ενώ θα έπρεπε να ιδρυθεί και πέμπτο πεδίο που εκτός απ'αυτά να περιλαμβάνει και τα τμήματα Ψυχολογίας που ακόμα σήμερα μπαίνεις με Αρχαία κι όχι με Μαθηματικά,τα Τμήματα Λογοθεραπείας που αντίστροφα,κακώς βρίσκονται στο πεδίο των Ιατρικών σχολών,όλα τα τμήματα Κοινωνικών Επιστημών και οι Σχολές Αστυνομίας και Λιμενικού που κακώς βρίσκονται στο πεδίο των τεχνολογικών σχολών,αφού είναι σχολές κατεξοχήν εφαρμογής του Δικαίου,με εξεταζόμενα μαθήματα τα:Νέα Ελληνικά,τα Μαθηματικά ΙΙ,την Ιστορία,την Κοινωνιολογία, την Ψυχολογία και τη Βιολογία-Ανθρωπολογία ή το Δίκαιο, ανάλογα με την ομάδα σχολών.Κοινά τμήματα σε όλες τα πεδία μπορούν να είναι μόνο αυτά της Σχολής Καλών Τεχνών(Μουσικές Επιστήμες, Κινηματογράφος,Φωτογραφία)
Τα υπόλοιπα πεδία πρέπει να έχουν 6 κι όχι 4 μαθήματα που γιά λόγους οικονομίας κακώς έχουν σήμερα,γιά την καλύτερη προπαρασκευή των υποψηφίων ως εξής:Πρώτο πεδίο(Νομικές,Φιλοσοφικές,Θεολογικές,Ξένες Φιλολογίες):Νέα Ελληνικά,Αρχαία Ελληνικά, Ιστορία, Κοινωνιολογία, Λατινικά, Δίκαιο ή Ξένη Γλώσσα ή Θρησκευτικά ανάλογα με την ομάδα σχολών.Δεύτερο πεδίο (Πολυτεχνικές,Θετικών Επιστημών,Γεωπονικές,ΣΣχολές):Νέα Ελληνικά, Μαθηματικά Ι,Φυσική,Χημεία,Βιολογία,Πολιτική Οικονομία ή Γεωγραφία ή Σχέδιο.Τρίτο πεδίο (Ιατρικές, Οδοντιατρικές, Κτηνιατρικές, Φαρμακευτικές, Βιολογίες,Νοσηλευτικές,Μαιευτικές,Γεωπονικές,Σ.Σχολές και Πυροσβεστικής): Νέα Ελληνικά, Μαθηματικά ΙΙ,Φυσική,Χημεία,Βιολογία,Ψυχολογία ή Πληροφορική.Τέταρτο πεδίο(Οικονομικές σχολές,Διοίκησης Επιχειρήσεων, Μηχανικών Παραγωγής και Διοίκησης,Αγροτικής Οικονομίας, Στατιστικής, απλής Πληροφορικής):Νέα Ελληνικά,Μαθηματικά ΙΙ,Πολιτική Οικονομία, Λογιστική,Πληροφορική και Κοινωνιολογία ή Δίκαιο.Αυτές τις δυσλειτουργίες, γιατί δεν τις είδαν οι σύμβουλοι των υπουργών τόσες δεκαετίες και έρχονται τώρα εκ των υστέρων να πουν γιά το τί πρέπει να γίνει;
Και τέλος,γιατί και ο κύριος Μπόγρης και η κα υπουργός έχουν πάντα το μυαλό στραμμένο στα ιδιωτικά πανεπιστήμια και δε βλέπουν ή εκτιμούν την τεράστια δουλειά που γίνεται στα ΔΙΕΚ;
Τα αντικειμενικά σας φάγανε στην αριστερά. Είχα καιρό να το ακούσω. Μάλλον δεν γνωρίζετε ούτε τη διαδρομή της λέξης ούτε τον πραγματικό ρόλο της..
Λογική είναι μια χαμηλή βαθμολόγηση στο 12-13 όχι στο 7-8, για σοβαρή προετοιμασία τελειόφοιτων 17 ετών.
Οι βαθμολογίες στο 1,2,3 έως 7 σε όλα σχεδόν τα μαθήματα φανερώνουν κενά από όλο το Γυμνάσιο και το Λύκειο, που ίσως φτάνουν και στο Δημοτικό, με την πλήρη αποτυχία του σχολικού συστήματος να κατανοήσουν τα παιδιά βασικές έννοιες σε Μαθηματικά και Φυσική.
Πώς αυτά θα διορθωθούν με τέσσερα έτη πανεπιστημιακών σπουδών, σε εντατικούς ρυθμούς που απαιτεί η ολοκλήρωση 40 μαθημάτων για πτυχίο;
Κάτι γίνεται με σας στο ΣΥΡΙΖΑ.Αυτά που γράφεις δεν εφαρμόζονται και δεν ξέρω που αλλού εφαρμόζονται!
Αναφέρετε στο άρθρο σας, ότι σε αρκετά ευρωπαϊκά κράτη είναι κεκτημένη η εισαγωγή στο πανεπιστήμιο, χωρίς εξετάσεις, σύμφωνα μόνο με τις επιδόσεις
των μαθητών στο σχολείο. Αυτό είναι αλήθεια. Επίσης αλήθεια είναι οτι πχ στη Φινλανδία, τους εκπαιδευτικούς του σχολείου τους προσλαμβάνει ο διευθυντής και δεν υπάρχει καμία υποψία για μεροληψία και διαπλοκή. Στην Ελλάδα όμως, όσο αδιανόητο φαίνεται το δεύτερο, τόσο είναι και το πρώτο, χρειάζεται πολύς, ίσως και άπειρα πολύς χρόνος, για να πεισθούν οι πολίτες ότι βαθμοί ελληνικού σχολείου είναι αντικειμενικοί και αξιόπιστοι. Τόσο απλό είναι το θέμα και γιαυτό οι πανελλαδικές είναι μονόδρομος
Ατίθετα με το πώς έχουμε συνηθίσει, όντως πολύ καλά συγκροτημένο κείμενο
ω ναι κατερίνα μου, εγω βρισκομαι 10 χρόνια μπροστά σε διαβεβαιώ
Λογικό το άρθρο.
@Παναγιώτης. Γιατί το εθνικό απολυτήριο δεν συνιστά νοοτροπία δεκαετίας 80;
στο ίδιο μήκος κύματος με ολη τη θητεια του συριζα
μισες αληθειες και ωραιοποιηση.
εθνικο απολυτηριο κυριε με αξιοπιστες εξετασεις οχι δημοτικες πανελλαδικες
και φυσικα τα τμηματα εχουν ευθυνες και πρεπει να παιρνουν αποφασεις
εχετε νοοτροπια δεκαετιας 80 με την κεντρικη εξουσια να λαμβανει ολες τις αποφασεις....
Μια νουνεχής τοποθέτηση. Ζητούνται νουνεχείς πολιτικοί να την εφαρμόσουν
Το όλο θέμα ανατρέπεται στις μετεγγραφές, γιατί προφανώς θα βρεθούν στην ίδια αίθουσα διδασκαλίας, να αντιμετωπίζουν ίδιου επιπέδου πανεπιστημιακά μαθήματα φοιτητές που έγραψαν 16 και φοιτητές που έγραψαν 08.
Πρέπει να υπάρχει ένα όριο και να πάψουμε να κοροϊδεύουμε τη νεολαία, ότι με 500+ τμήματα σε κάθε γωνιά της Ελλάδας έγινε πραγματικότητα η αναβάθμιση της Ανώτατης Εκπαίδευσης.
Έστω ότι επιλέγουμε τα 50 λιγότερο δημοφιλή από αυτά, στα οποία εδώ και χρόνια η εισαγωγή γίνεται με χαμηλότατες βαθμολογίες, και τα ονομάσουμε ελεύθερης πρόσβασης, τι ακριβώς θα αλλάξει;
Το υπουργείο και οι ακαδημαϊκοί εδώ και δεκαετίες αποφεύγουν τις πιο απλές και αποτελεσματικές για την κοινωνία λύσεις και εφευρίσκουν περίεργους αλγορίθμους που δεν εξυπηρετούν κανέναν φοιτητή και καθηγητή.