Εγώ θέλω να ξέρω πως θα μαζέψουν τους διευθυντές ή υποδιευθυντές που θα τρέχουν πίσω από τα παδιά να εξηγούν ότι πρέπει να εμπιστεύονται αυτούς που είναι ιεραρχικά ανώτεροι από τον κασθηγητή εμπιστοσύνης.Τα ίδια κάνουν άλλωστε με τους υπεύθυνους τμημάτων, που μπορεί το υπουργείο να τους έχει παραχωρήσει πολλές αρμοδιότητες ορισμένοι διευθυντές όμως τις υπονομεύουν και υποσκάπτουν την εργασία τους

Αυτό το μέτρο υπάρχει στα ΕΠΑΛ και συγκεκριμένα για τους μαθητές της Α Λυκείου.

Έτσι όπως περιγράφεται ο νέος θεσμός μυρίζει διάκριση:
Ο εκπαιδευτικός εμπιστοσύνης θα είναι ο:
Α) εκπαιδευμένος;
Β) ο εκπέμπων ενσυναίσθηση και εμπιστοσύνη;
Γ) Ο ένας και όχι ο άλλος;
Δ) Το συμβούλιο τάξης;
Ε) ο Σ.Δ.;
ΣΤ) Ο Διευθυντής; Οι υποδιευθυντές;
Ζ) Ο Υπεύθυνος τμήματος;
Όλες οι μη τυπικές αυτές ερωτήσεις, πρέπει να έχουν μια δομημένη αιτιολόγηση, μια σαφή θέση και σχέση με τα υπόλοιπα και μια ολοκληρωμένη λειτουργία.
Αν ομιλούμε για μετονομασίες δεν τίθεται θέμα...
Αν ομιλούμε για επιπρόσθετο καθήκον «αναγνωριζόμενο υπό του θεσμού», πάλι δεν τίθεται θέμα.
Ομιλείται για θεσμοθέτηση μιας υπάρχουσας άτυπης θέσμισης; Ομιλείται για κάτι νέο;
Εδώ έχω γράψει, ότι τα σχολεία , ταχύτατα μετατρέπονται σε λούνα πάρκ. Έχουν κατ΄αρχή, επίσημα και θεσπισμένα μετατραπεί σε επίσημους χώρους, επί τούτω, παιδοφυλαξης. Δεν ήταν πάντα χώροι παιδοφύλαξης. Η επίσημη μετατροπή τους σε χώρους παιδοφύλαξης έγινε με την θεσμοθέτηση της παραμονής των μαθητών στο Σχολείο, όταν δεν μετέχουν σε έναν περίπατο και μια εκδρομή είτε εκπαιδευτική επίσκεψη.
Υπάρχουν θέματα:
Από μέρους της Πολιτείας:
Γιατί τα παιδιά να κάθονται σπίτι τους και οι εκπαιδευτικοί που δεν συνοδεύουν την εκδρομή ή τον περίπατο μη πηγαίνουν το σχολείο; Να πάνε σχολείο και να απασχολήσουν αυτούς που δεν πάνε εκδρομή. Εξ άλλου ανήλικα παιδιά τι θα κάνουν σπίτι; Οι γονείς τους είναι στην δουλειά. πώς θα υπάρχει επίβλεψη ανηλίκων αν δεν πάνε Σχολείο;
Έχω απάντηση ήπια και λελογισμένη:
Είναι δυνατόν να πάει όλο το Σχολείο ΠΕΡΙΠΑΤΟ και να μένουν μαθητές και καθηγητές ΠΙΣΩ να απασχολούν όσους δεν μετέχουν επειδή οι γονείς τους δεν συναινούν με την μετακίνηση με λεωφορείο σε μια κοντινή απόσταση εντός νομού;
Η λελογισμένη αντίδραση του Σχολείου είναι:
«Δεν πάμε ΠΕΡΙΠΑΤΟΥΣ ΜΕ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ, αλλά ΠΕΖΗ»
Το εκπαιδευτικό κόστος είναι:
«οι περίπατοι στο περπατητό, είναι κατά κανόνα ήσσονος εκπαιδευτικής σημασίας από τον περίπατο σε μακρινότερο μέρος»
Να το λύσετε ως εξής:
«....ειδικά για τους εκπαιδευτικούς ΠΕΡΙΠΑΤΟΥΣ που διεξάγονται με λεωφορείο, η συμμετοχή όλων εκπαιδευτικών και μαθητών είναι υποχρεωτική. Ο γονέας, δεν μπορεί να αρνηθεί την εκπαιδευτική πράξη που διεξάγεται μέσω του περιπάτου και έχει υποχρεωτικό και καθολικό χαρακτήρα. Αν παρ΄όλα ταύτα ο κηδεμόνας επιθυμεί την μη συμμετοχή στον Σχολικό περίπατο του μαθητή, τον κρατάει με δική του ευθύνη στην οικία του, ενώ ο μαθητής λαμβάνει τις απουσίες του ημερήσιου προγράμματος... Το Σχολείο, προγραμματίζει το κόστος των περιπάτων που θα γίνουν με λεωφορείο (<5) και φροντίζει για την οικονομική συμμετοχή όλων και των οικονομικώς αδυνάτων για την συνεισφορά , στα πλαίσια του προγραμματισμού και των δυνατοτήτων του.»
Εάν έχετε καλύτερη λύση συμβατή με το τέρας της Ελληνικής νομολογίας, υιοθετείστε την...

Για όσους θεωρούν άχρηστο αυτό που προτείνει το υπουργείο και πετάνε τι εξυπνάδες τους, για μεταφράσεις ή οτι και τώρα εμπιστεύονται κάποιους τα παιδιά, ή ότι όλα είναι υπό έλεγχο, ας αναρωτηθούν ποιος φταίει για την κατάσταση στο σχολείο τους

Πυροτεχνήματα άνευ ουσίας. Αποσπασματικές λύσεις που δεν στηρίζονται στις ανάγκες και την πραγματικότητα λειτουργίας των σχολείων. Ας ξεκινήσει πρώτα από το διορισμό σχολικών ψυχολόγων και κοινωνικών λειτουργών στα σχολεία που να επαρκούν για τις ανάγκες όλων των σχολικών μονάδων, εσωτερικό κανονισμό λειτουργίας με σαφή πλαίσια και προσανατολισμό και επιμόρφωση των εκπαιδευτικών στη διαχείριση της σχολικής τάξης και της σχολικής βίας γενικότερα. Ομελέτα χωρίς αυγά δεν γίνεται και η λογική ότι τα φορτώνουμε όλα στο μαχόμενο εκπαιδευτικό χωρίς υποδομές και επαρκή στήριξη με επιπλέον εξειδικευμένο προσωπικό απλά επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά τις προθέσεις του υπουργείου για αλλαγές χωρίς κανένα οικονομικό κόστος.

...τη θεσμοθέτηση του «Δασκάλου / Καθηγητή εμπιστοσύνης» με τον οποίο τα παιδιά θα έχουν μεγαλύτερη άνεση να επικοινωνήσουν το οποιοδήποτε πρόβλημα αντιμετωπίζουν...
Πόσο τραγικά άσχετοι είναι ρε παιδιά; Από πότε η εμπιστοσύνη ανατίθεται/εκχωρείται σε ένα συγκεκριμένο πρόσωπο; Δηλαδή ένας μαθητής θα λέει τα σώψυχά του σε όποιον του ορίσει το σχολείο και όχι σε όποιον εκείνος θεωρεί πιο έμπιστό του. Αυτά έχουν μάθει στο Harvard; Είστε άσχετοι!!!!!!!!!!!!!

Γιατί τους υπόλοιπους απαγορεύεται να τους εμπιστευόμαστε........

Οι άλλοι δάσκαλοι και καθηγητές δεν είναι για να τους εμπιστεύεται ο μαθητής δηλαδή;

Σταματήστε να μεταφράζετε απο ξένες γλώσσες.

Σύμβουλος δάσκαλος ή σύμβουλος καθηγητής. Εδω μιλάμε για συμβουλευτική αν έχετε αντιληφθεί.

Μας έχει φλομώσει στις μ @ η δικηγορίνα του χαρβαρντ. Ελα καμία μέρα σε ένα επαλ των 800 μαθητών να δούμε!

Μπουχτίσαμε στα λογια και σε συνθήματα αντιγραμμενα απο ξενογλωσσα βιβλια. Ξεκαθαριζει πια οτι δεν ειχαν σχεδια για αμεση ασκηση κυβερνητικης πολιτικης κι ολα πανε αργα.

Μήπως η κ. Υπουργός, που με τόση θέρμη μιλά για αξιολόγηση, θα πρέπει πρώτα να αξιολογήσει τα φαινόμενα παραβατικής συμπεριφοράς και να προτείνει λύσεις τολμηρές; Γιατί το κακό έχει παραγίνει και στα σχολεία επικρατεί ο νόμος του τσαμπουκά, του ανάγωγου, του είρωνα, του θρασύ μαθητή. Μας προβληματίζει ότι πλέον οι μαθητές δε σέβονται τίποτα και στην παραμικρή τιμωρία μιλούν, με ύφος χιλίων καρδιναλίων, για τα δικαιώματά τους; Μήπως έχουμε παρεξηγήσει τον όρο δημοκρατία και ελευθερία στο σχολείο και αφήνουμε τους εκπαιδευτικούς να βγάλουν μόνοι τους τα κάστανα απ' τη φωτιά; Τα περί παιδαγωγικών μεθόδων τα ακούω βερεσέ. Όταν έχεις να αντιμετωπίσεις φαινόμενα σαν αυτά των τελευταίων ημερών (ΕΠΑΛ Θεσ/νίκης, Λύκειο Βύρωνα, κ.ά.) η παιδαγωγική πρέπει να δώσει τη θέση της στη λογική. Και η λογική λέει ότι δεν μπορεί 12χρονα και 15χρονα να συμπεριφέρονται έτσι και η τιμωρία τους να είναι η παρατήρηση, η επίπληξη και εσχάτως η αποβολή (στη Δευτεροβάθμια). Τον τσαμπουκά ορισμένων δεν τον σταματάς με τριαντάφυλλα. Γι' αυτό χρειάζεται πιο αυστηρό πλαίσιο, με επιλογές στα χέρια των εκπαιδευτικών που θα καταπολεμούν τέτοια φαινόμενα. Ακόμη και στην Πρωτοβάθμια απαιτείται τώρα πια. Οι νουθεσίες επιδρούσαν θετικά τα προηγούμενα χρόνια. Όχι στα ελληνόπουλα του 2020. Εκτός αν το σχολείο το θέλουμε μόνο για τη γνώση και όχι για την αγωγή.

Μέσα στα καθήκοντα στις υποχρεώσεις στην κουλτούρα του εκπαιδευτικού δεν είναι και η καλλιέργεια κλίματος εμπιστοσύνης με τους μαθητές; Επικοινωνία, προσέγγιση, κατανόηση, υποστήριξη, ..... Όλα αυτά συμβαίνουν όπου τα σχολεία λειτουργούν στοιχειωδώς.

Πρέπει να γυρισουμε δυστυχως στην παλαιά μέθοδο του χάρακα και του φόβου του μαθητή απέναντι στον δάσκαλο. Η άκρα <<ελευθερία>> μας διέλυσε το σχολείο.

Ας αφήσει τις μεγαλοστομίες η υπουργός και ας ξεκινήσει με απλούστερα που δίνουν τον τόνο.
Ας εγκρίνει εσωτερικό κανονισμό στις σχολικές μονάδες στον οποίο ξεκάθαρα θα προβλέπονται οι συμπεριφορές που θα θεωρούνται κολάζουσες.
Ας ξεδιαλύνει πράγματα της σχολικής καθημερινότητας π.χ
ποιος έχει την ευθύνη της αποχώρησης από το δημοτικό σχολείο του μαθητή, τι θα συμβαίνει όταν καθυστερεί ο γονιός να παίρνει το παιδί του από το σχολείο, όταν αργεί να προσέλθει.
Ας προνοήσει για τις περιπτώσεις γονέων που δεν συναινούν στην παραπομπή του παιδιού τους στα ΚΕΣΥ παρ΄ όλο που οι εκπαιδευτικοί το προτείνουν.
Ας γενικεύσει τη λειτουργία των ΕΔΕΑΥ σε όλες τις σχολικές μονάδες με μόνιμο προσωπικό ώστε να υπάρχει συνέχεια
Και τέλος να καταργηθεί το σύνθημα Πρώτα ο μαθητής.
Πρώτα μπαίνει το σχολείο.

Λυπάμαι για τις μεγαλόσχημες ανακοινώσεις.
Ανακοινώσεις από άτομα που δεν έχουν καμία σχέση με την καθημερινότητα σε ένα σχολείο.
Σχέδια επί χάρτου στο κεφάλι του κασίδη.

Αν θέλει να είναι "αμείλικτη" στην αντιμετώπιση, τότε τα "παιδαγωγικά" μέτρα δεν έχουν καμιά θέση. Δεν έχει νόημα η τιμωρία με επίπληξη ή μια-δύο μέρες αποβολή ή το πολύ η αλλαγή περιβάλλοντος. Και στο νέο περιβάλλον τα ίδια θα συμβούν.
Τα θέματα αυτά τα αναλαμβάνει η δικαιοσύνη και οι υπεύθυνοι αποκλείονται εντελώς από την πρόσβαση σε οποιοδήποτε εκπαιδευτικό ίδρυμα.
Το πολύ το χάιδεμα όλα αυτά τα χρόνια έχει οδηγήσει εδώ.
Ο "Δάσκαλος" εμπιστοσύνης είναι ο κάθε δάσκαλος και καθηγητής μέσα στο σχολείο. Δεν φταίει η απουσία του για τα φαινόμενα αυτά.
Φταίει η γενικευμένη ατιμωρησία η οποία δίνει το μήνυμα ότι όλα μπορούν να γίνουν χωρίς καμιά συνέπεια.

η υπουργος......μας ταραξε στο μπλα μπλα μπλα

Οι υπόλοιποι εκπαιδευτικοί της σχολικής μονάδας δηλαδή είναι λιγότερο εμπιστοσύνης; Τα παιδιά στο Γυμνάσιο / Λύκειο έχουν πολλούς διδάσκοντες, ούτε ένας από αυτούς δεν μπορεί να τους ακούσει; Αμφιβάλλω. Μάλλον κάτι άλλο συμβαίνει στις εν λόγω μονάδες.

Ο εκπαιδευτικός δεν πρέπει να ξεχνά ότι είναι παιδαγωγός πάνω από όλα.και να μην επικεντρώνεται μόνο στο μαθησιακό του αντικείμενο. Ειδικά στην Β/θμια υπάρχει έλλειμμα σε αυτό το κομμάτι.