Η Β. Κορέα επείσθη και ίδρυση ιδιωτικό Πανεπιστήμιο, ενώ στην Ελλάδα εκκρεμεί λόγω ιδεολογικής θέσης ενός μέρους  της  αντιπολίτευσης, είπε σήμερα στη Βουλή ο υπουργός Παιδείας Κ. Πιερρακάκης , κατά τη συζήτηση επί του νομοσχεδίου για τα Κυπριακά Πανεπιστήμια, , ενώ ανέφερε τα εξής:

• Η Κίνα που διοικείται από Κομουνιστικό Κόμμα  έχει ιδιωτικά Πανεπιστήμια.
• Για το Βιετνάμ υπήρχε κάτι το οποίο λέγαμε ως ανέκδοτο στις παρέες: Μόνο η Ελλάδα και η Βόρειος Κορέα δεν έχουν μη Κρατικά Πανεπιστήμια.
• Ενημερώνω το σώμα ότι η Βόρειος Κορέα έχει Ιδιωτικό  Πανεπιστήμιο.
• Εμείς ακόμη έχουμε ιδεολογικές θέσεις.Η Κυβέρνηση τς Βορείου Κορέας δεν έχει.
• Η συζήτηση για τα μη κρατικά πανεπιστήμια, την οποία διαρκώς ανοίγουμε, έχει επίσης έναν καφκικό χαρακτήρα. Επιτρέψτε μου να το πω. Δεν είναι η κύρια στρατηγική σε καμία των περιπτώσεων, αλλά σας καλώ να ανοίξετε τα κινητά σας και να κάνετε «Google». 
• Η συζήτηση, λοιπόν, πρέπει να είναι το πώς κάνει κανείς αυτό, ποια είναι η γενική στρατηγική. Εγώ δέχομαι αυτό που είπατε, κύριε Χρηστίδη, η συζήτηση πρέπει να είναι ολιστική. Δεν προλαβαίνω στον σημερινό χρόνο να πω τα πάντα, αλλά μπορούμε με κινηματογραφικούς όρους να κάνουμε ένα τρέιλερ, δηλαδή να κάνουμε μια σύνοψη.

Ο υπουργός Παιδείας σχετικά με το νέο Σχέδιο Νόμου που θα φέρει τον τίτλο «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο», εξήγησε τα εξής:

• Γιατί χρησιμοποιούμε τον όρο «ελεύθερο»; Διότι πρέπει να γίνει μια διπλή απελευθέρωση. Η μία είναι αυτή που συζητάμε, από το κρατικό μονοπώλιο.
•  Στη συνταγματική συζήτηση, εδώ επίσης να προσθέσω ότι υπάρχει και μια οργανωμένη υποκρισία από μεριάς μας. Για τη συνταγματική συζήτηση σας παραπέμπω στο άρθρο του πρώην προέδρου του ΠΑΣΟΚ κ. Ευάγγελου Βενιζέλου , στην οποία περιγράφει νομίζω πάρα πολύ γλαφυρά και χαρακτηριστικά τη συνταγματική περίμετρο σε συνάρτηση με το ενωσιακό δίκαιο.
• Ποια είναι η υποκρισία από μεριάς μας; Η συζήτηση γίνεται για τον εξής λόγο: Μέσω του ενωσιακού δικαίου αυτή τη στιγμή σε ό,τι αφορά τα επαγγελματικά δικαιώματα αναγνωρίζονται τα κολέγια. Παράγουν επαγγελματικά δικαιώματα. Αυτή είναι η αλήθεια, χωρίς στρουθοκαμηλισμό.
• Τώρα, διεθνώς, εν πολλοίς, ακαδημαϊκά αναγνωρίζονται. Και η συζήτηση βασικά γίνεται για το αν εμείς θα φτιάξουμε ένα πλαίσιο το οποίο θα έχει να κάνει με την εγχώρια αναγνώριση των ακαδημαϊκών δικαιωμάτων, δηλαδή το πλαίσιο αναγνώρισης των είκοσι τεσσάρων δημοσίων ιδρυμάτων της χώρας, των είκοσι τεσσάρων ελληνικών πανεπιστημίων.
• Όλο αυτό έχει παραχθεί από το ενωσιακό δίκαιο και όλη αυτή η κατάσταση έχει γίνει, επειδή δεν την έχουμε ρυθμίσει, επειδή δεν έχουμε εγκύψει, επειδή δεν έχουμε δημιουργήσει στρατηγική στόχευση στην ελληνική τριτοβάθμια εκπαίδευση.
• Ε, λοιπόν, οι Κύπριοι το έκαναν. Αν δείτε τι συντελείται στην Κύπρο αυτή τη στιγμή, η τριτοβάθμια εκπαίδευση τους είναι αναπτυξιακός πόλος και πόλος κοινωνικής συνοχής, όπως οφείλει να είναι.
• Διότι πολύ σωστά ειπώθηκε και από την Αντιπολίτευση ότι η εκπαίδευση, η παιδεία είναι ο βασικός ιμάντας κοινωνικής κινητικότητας της χώρας. Συμφωνούμε. Είναι το μεταπολεμικό παράδειγμα στην κάθε ελληνική οικογένεια, να σπουδάσει τα παιδιά της, να κάνει το παν για να σπουδάσει τα παιδιά της. Αυτό μας ενώνει, δεν μας χωρίζει.
• Το ερώτημα όμως είναι πώς αυτό το διαφυλάσσεις μέσα στον χρόνο. Γιατί ισχύει ο Tομάζι Ντι Λαμπεντούζα, «για να μείνουν όλα ίδια όλα πρέπει να αλλάξουν». Δεν μπορούμε να μείνουμε στατικοί, ελπίζοντας ότι θα μείνει στατική η παγκόσμια πραγματικότητα. Διότι μια λογική μεγάλης δυσκολίας στα πάντα, παλαιού τύπου, ΔΙΚΑΤΣΑ, μόνο κρατικό πανεπιστήμιο, είναι μια λογική κλειστών συνόρων.
• Να θυμίσουμε και λίγο ποια είναι η καταγωγή του άρθρου 16. Είναι από το «συνταγματικό», εντός πολλών εισαγωγικών, κείμενο της δικτατορίας. Εκεί ξεκινάει, το 1968, και μετά επαναλαμβάνεται στο Σύνταγμα της δημοκρατίας του 1975, μέσα από τις κρατικές προσλαμβάνουσες της εποχής, που είχαμε όλοι, τα παλαιότερα κόμματα, και στην πορεία γίνεται τοτέμ από άλλο κομμάτι του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Αλλά πού ξεκινάει; Εκεί, αυτή είναι η καταγωγή του. Για να μην υπάρχει άλλη φωνή πέρα από την ελεγχόμενη τότε κρατική φωνή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Να μην τα ξεχνάμε αυτά.
• Να προσθέσω όμως ότι ο πυρήνας της στρατηγικής, η διπλή απελευθέρωση, είναι και σε ό,τι αφορά το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο. Διότι πρέπει να απελευθερωθεί από την υπερβολική κρατική γραφειοκρατία, από τον υπερβολικό κρατικό έλεγχο για να μπορέσει το κάθε πανεπιστήμιο να αναπτύξει τη στρατηγική του, σε μια ευρύτερη λογική διεθνοποίησης.
• Βγήκαν πρόσφατα αποτελέσματα ότι η Ελλάδα είναι όγδοη, αν δεν κάνω λάθος, σε ό,τι αφορά τον αριθμό Αμερικανών φοιτητών που δέχεται. Αυτό είναι σπουδαίο. Γιατί να μην είμαστε τρίτοι, μετά τη Γαλλία και την Ιταλία; Μπορούμε. Αν δείτε τα νούμερα είναι ένας επιτεύξιμος στόχος και είναι ένας επιτεύξιμος στόχος ανοίγοντας το παιχνίδι, διεθνοποιώντας το σύστημα, ανοίγοντας τα ελληνικά δημόσια πανεπιστήμια με ακόμη και περισσότερα αγγλόφωνα πτυχία και μεταπτυχιακά, δημιουργώντας και την προοπτική των μη κρατικών πανεπιστημίων, αλλά κυρίως αναγνωρίζοντας και τη δυνατότητα, γιατί να μην παρέχουμε τα μαθήματα τα αγγλόφωνα του ERASMUS που σήμερα παρέχουμε σε Ευρωπαίους φοιτητές και σε Αμερικανούς φοιτητές; Να έρθουν περισσότεροι, όχι μόνο για οικονομικούς λόγους, για λόγους που έχουν να κάνουν και με την ήπια ισχύ της χώρας μας. Διότι τα συστήματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης θεμελιώνουν αυτή τη δυνατότητα της ήπιας ισχύος. Αν σπουδάσεις κάπου έρχεσαι πιο κοντά με εκείνο το μέρος.
• Η Κύπρος το έκανε. Εμείς όχι. Αυτή είναι η αλήθεια, τελεία, παύλα, παράγραφος. Τώρα θα το κάνουμε κι εμείς. Και η ιδέα είναι ότι πρέπει να το κάνουμε όλοι μαζί. Το ενωσιακό δίκαιο λέει -επειδή επικαλέστηκα το άρθρο του κ. Βενιζέλου- ότι όχι απλώς επιτρέπεται να ερμηνευτεί έτσι, ο όρος που χρησιμοποιεί είναι ότι επιβάλλεται να ερμηνευθεί έτσι. Και υπό αυτή την έννοια αυτό θα κάνουμε κι εμείς, αξιοποιώντας μετά και τη συνταγματική μεταρρύθμιση. Διότι η διαφορά θα είναι ως προς το ότι δεν θα μπορούμε, χωρίς συνταγματική μεταρρύθμιση, να έχουμε εγχώριες πρωτοβουλίες, αυτοτελείς. Θέλουμε και αυτές. Θέλουμε «όλα τα λουλούδια να ανθίσουν», με κανόνες σκληρούς, ισχυρούς, ψηλά τον πήχη. Διότι ο πήχης πολύ απλά δεν είχε μπει. Κι εδώ είναι η υποκρισία. Αυτό λοιπόν είναι που πρέπει να λύσουμε. Ιδανικά πρέπει να το λύσουμε όλοι μαζί.