Γιατί θεωρήθηκε αυτός ο νόμος (σ.σ. της Α. Διαμαντοπούλου)  η ιερή αγελάδα του πανεπιστημιακού, του ακαδημαϊκού συστήματος; Κανένας δεν έχει καταλάβει, είπε σήμερα στη Βουλή η Αν. υπουργός Παιδείας Σία Αναγνστοπούλου, κατά τη συζήτηση , στη Βουλή, επίκαιρης επερώτησης Βουλευτών του ΠΑΣΟΚ για την παιδεία και σημείωσε τα εξής:

Α. Σ’ αυτή την κοινωνία η τριτοβάθμια εκπαίδευση λειτούργησε πάνω σ’ ένα χαρακτηριστικό, η ακαδημαϊκότητα ταυτίστηκε με τη δημοκρατία. Δημοκρατία ίσον ακαδημαϊκότητα και το αντίστροφο.

Β. Ξέρουμε πάρα πολύ καλά ότι με το νόμο Διαμαντοπούλου υπονομεύτηκε ακριβώς αυτό το πράγμα. Εγώ δεν θα πω ότι ήταν με κακή πρόθεση. Θα πω όμως ότι ήταν από την ιδεοληψία μερικών ανθρώπων που ήταν σ’ αυτό τον περίγυρο. Και είδαμε ότι στην εκλογή πρυτάνεων είχαμε τεράστια προβλήματα. Τα ξέρετε εδώ όσοι ήσασταν πρυτάνεις.

ΓΙΑ Θ. ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ

Γ. Αφήστε, κύριε Παπαθεοδώρου (σ.σ. πρώην Πρύτανης και π. υφυπουργός παιδείας), που σας βλέπω απέναντί μου και θυμάμαι ότι ήμασταν μαζί στο Σύνταγμα και διαδηλώναμε κατά του νόμου Διαμαντοπούλου, για τους ίδιους ακριβώς λόγους για τους οποίους μιλάμε. Μου προκαλεί γέλιο τώρα και θυμάμαι την επιχειρηματολογία σας, γιατί μιλάγαμε για αυτό το θέμα πάρα πολύ. Είχαμε όλοι τις ίδιες αγωνίες.

ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ ΙΔΡΥΜΑΤΩΝ

Δ. Θέλω, λοιπόν, να πω με αυτό ότι τα Συμβούλια δημιούργησαν προβλήματα και να θεωρήσω ότι δεν ήταν με κακές προθέσεις. Δημιούργησαν, όμως, προβλήματα. Και δημιούργησαν ένα μείζον πρόβλημα γιατί υπονόμευσαν αυτό που αποτελεί παράδοση του ελληνικού πανεπιστημίου. Τι να κάνουμε;

Ε. Κάθε περιοχή έχει μια δική της παράδοση, την οποία οφείλει να σεβαστεί και πατώντας πάνω σε αυτή, να πάει κάπου αλλού. Και αυτή η παράδοση έχει να κάνει με τη συμμετοχή και τη δημοκρατία στο ελληνικό πανεπιστήμιο. Είναι κεκτημένο αυτό το πράγμα. Η προεπιλογή πρύτανη από όλες τις παρατάξεις –δεξιές, αριστερές, οτιδήποτε- θεωρήθηκε ως αντιδημοκρατικό πράγμα.

Ζ. Η ΠΝΠ, λοιπόν, την οποία εκδώσαμε, απάντησε σε επείγοντα προβλήματα και λόγω του ότι υπήρχαν προσφυγές και λόγω του ότι επέκειντο πέντε εκλογές πρυτάνεων. Άρα, αυτό με τα συμβούλια ας μην γίνεται προϋπόθεση διαλόγου. Ας γίνεται βάση για να πάμε στον διάλογο.

ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΝ 200 ΠΡΟΕΔΡΙΚΑ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΑ

Η.  Ξέρετε ότι χρειάζονταν -και δεν έγιναν ποτέ βέβαια και γι’ αυτό υπήρξε αυτή η παραλυσία- περί τα διακόσια περίπου Προεδρικά Διατάγματα, για να μπορέσει να εφαρμοστεί ο νόμος; Έγιναν γύρω στα έξι-επτά-οκτώ και πάλι δεν μπορούσε να εφαρμοστεί.

Θ. Ξέρετε ότι ο Αρβανιτόπουλος αναθεωρούσε συνέχεια ή έφερνε υπουργικές αποφάσεις ή διατάξεις για να μπορέσει να λειτουργήσει αυτό το πράγμα; Γιατί αυτή η εμμονή; Αυτό πραγματικά δεν το καταλαβαίνω και το λέω με την καλύτερη πίστη ως πανεπιστημιακός κι εγώ.

ΝΕΟ ΧΑΡΤΗ ΑΕΙ

Ι. Αν θέλουμε να ξεκινήσουμε τον εθνικό διάλογο και αν θέλουμε να βάλουμε τα μεγάλα προβλήματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης –που εκεί όντως θα χρειαστούν συναινέσεις- έχουμε το θέμα της χαρτογράφησης των ιδρυμάτων και τι ιδρύματα θέλουμε. Εκεί όντως χρειάζεται να γίνει μια μεγάλη συναίνεση.

Κ. Γιατί, όπως πολύ καλά ξέρετε -κι εγώ δεν θα αρχίσω «εσείς κι εμείς»- γέμισε μια Ελλάδα με διάσπαρτα τμήματα, χωρίς καμιά ούτε οικονομοτεχνική ούτε ακαδημαϊκή ούτε απολύτως καμιά πρόβλεψη, κι έχει δημιουργήσει το χάος που έχει δημιουργήσει.

ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΜΕΡΙΜΝΑ

Λ. Σε συνθήκες, λοιπόν, όπου χρειάζεται οικονομική επιβίωση και δημοκρατία για τα ανώτατα ιδρύματα, αυτό για εμένα είναι το μεγάλο στοίχημα του εθνικού διαλόγου για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Το άλλο μεγάλο στοίχημα είναι η φοιτητική μέριμνα, οι εστίες. Όταν έχεις φτιάξει τόσα διάσπαρτα τμήματα, αυτό είναι ένα επίσης μεγάλο ζήτημα. Τα μεταπτυχιακά, η εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Έχουμε μεγάλα θέματα να συζητήσουμε.

Ο  ΝΙΚΟΣ ΦΙΛΗΣ

Νωρίτερα ο υπουργός Παιδείας Ν. Φίλης, σχετικά με το νόμο «Διαμαντοπούλου» για τα ΑΕΙ,  είπε:

1. Άκουσα προηγουμένως από τους συναδέλφους του ΠΑΣΟΚ την επίκληση του μαγικού αριθμού διακόσια πενήντα πέντε, που είναι οι βουλευτές που ψήφισαν τον νόμο της κ. Διαμαντοπούλου. Προφανώς είναι εντυπωσιακός αριθμός. Όμως, τι συνέβη και κατέρρευσε μαζί με το διακόσια πενήντα πέντε της εκπαίδευσης και το διακόσια σαράντα τόσο της κυβέρνησης Παπαδήμου;

2. Προφάνως όσοι επικαλούνται αυτούς τους αριθμούς κάνουν σαν να μην καταλαβαίνουν ότι υπήρξε μια τομή στις πολιτικές εξελίξεις της χώρας, ότι αυτοί οι αριθμοί δεν υφίστανται σήμερα πουθενά, όχι τεχνητά μέσα στη Βουλή, αλλά ούτε στην κοινωνία.

3. Είμαστε σε μια φάση κρίσης αντιπροσώπευσης, που σήμερα ο λαός δίνει την πρωτοβουλία των κινήσεων σε μια κυβέρνηση της Αριστεράς, σε μια κυβέρνηση συνεργασίας με τους ΑΝΕΛ και μας δίνει την πρωτοβουλία των κινήσεων όχι για να εγκαθιδρύσουμε εμείς αυτάρεσκα κομματικό καθεστώς –αλίμονο!- αλλά να τείνουμε το χέρι συνεργασίας σε όλους. Και αυτό είναι ο διάλογος και αυτό είναι οι πρωτοβουλίες που θα αναλάβουμε στο χώρο της εκπαίδευσης.

4. Αλλά, ξεχάστε τα νούμερα διακόσια πενήντα πέντε. Ανταποκρίνονται στην προϊστορία, όχι στη σημερινή πραγματικότητα της κοινωνίας και της πολιτικής στη χώρα μας. Τα ίδια νούμερα –επαναλαμβάνω- τα θηριώδη αυτά νούμερα υπήρχαν και για την κυβέρνηση Παπαδήμου. Πού είναι; Πού είναι το πολιτικό προσωπικό, οι πρωταγωνιστές αυτών των μεγάλων αριθμών στη Βουλή. Για ψάξτε μεταξύ σας. Πού είναι τα κόμματα και οι προσωπικότητες αυτές; Πουθενά.

5.Κάτι σημαίνει αυτό. Σημαίνει μια λαϊκή εντολή, μια δημοκρατική εντολή οι αλλαγές να συνεχιστούν. Να συνεχιστούν. Καμία αντίρρηση. Αλλά με τομές, με συνειδητοποίηση μιας νέας κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής πραγματικότητας. Στη βάση αυτή θα υπάρξει συναίνεση και όχι στην επιστροφή στο παρελθόν.