Η εξέταση εφ'όλης της ύλης στο τέλος του έτους πρέπει να γίνεται σε 7-8 βασικά μαθήματα σε Γυμνάσιο και Α' Λυκείου. Στα υπόλοιπα (πχ. Καλλιτεχνικά) οι μαθητές να αξιολογούνται με παρουσιάσεις εργασιών σε κάθε εξάμηνο.

Η βαθμολογία πρέπει να κυμαίνεται από 11-12 μέχρι 17-18 για τους περισσότερους μαθητές, φυσικά με διαβαθμίσεις. Η αποτυχία σε κάθε μάθημα δεν μπορεί να ξεπερνά το 5% του πανελλαδικού συνόλου των μαθητών κάθε χρόνο. Στόχος δεν είναι να "χάσουν" τη χρονιά οι πιο αδύναμοι μαθητές αλλά να εντοπιστούν και να καλυφθούν τα κενά ώστε να πλησιάσουν ένα ικανοποιητικό επίπεδο γνώσεων.

Μην ξεχνάμε και τους κοινωνικούς ή οικονομικούς παράγοντες που επίσης παίζουν ρόλο: τα σχολεία πρέπει να ενισχυθούν με υπηρεσίες κοινωνικών λειτουργών και παιδοψυχολόγων.

Καταργήστε τους βαθμούς.. Κάντε τα παιδιά ευτυχισμένα ν αγαπήσουν την γνώση,δώστε εφόδια..

Έλεος κάθε τρεις και λίγο να κάνουμε τα παιδιά πειραματόζωα.

Κάποια παιδιά δεν ενδιαφέρονται στο μάθημα με αποτέλεσμα να δημιουργούν πρόβλημα στην τάξη. Οι εκπαιδευτικοί δεν δείχνουν διάθεση να λύσουν το πρόβλημα οπότε την πληρώνουν και όλοι οι υπόλοιποι. Οι βαθμοί μπαίνουν με το τσουβάλι με αποτέλεσμα το άριστα να έχει χάσει την αξία του.Επίσης οι οικογένειες ας ασχοληθούν λιγάκι με τα παιδιά τους ας τα πάνε σε ένα μουσείο, μία συναυλία, σε ένα πάρκο και κυρίως να απεξαρτηθούν από κινητά τηλέφωνα ίντερνετ και playstation που στην κυριολεξία τους έχουν καταστρέψει την ζωή!

Μία απλή ερώτηση: Εάν οι "καλοί" βαθμοί ενός μαθητή είναι φούσκες, ποιο είναι το πρόβλημά σας; Θα έλθει ο κόφτης των πανελληνίων και η ψυχρολουσία. Τι φοβάστε; Από την άλλη τι θέλουμε; Τα παιδιά μέσα ή έξω από το σχολείο; Επειδή το ερώτημα είναι ρητορικό, καλύτερα να φτιάξουμε ένα σχολείο ελκυστικό για όλους, με σύγχρονα μαθησιακά αντικείμενα, χωρίς κόμπλεξ, με αποδοχή και σεβασμό στην προσωπικότητα του καθένα. Η αυτοβελτίωση να είναι ο στόχος κι όχι οπωσδήποτε η "αριστεία"! Το σχολείο εδώ και πολλά χρόνια έχει χάσει τον στόχο του κι όσο πάει απομακρύνεται όλο και πιο πολύ από τις βιολογικές δυνατότητες των παιδιών και τα πορίσματα της ψυχοπαιδαγωγικής.

Πρακτικό παράδειγμα: απόφοιτος γενικού λυκείου το 1990 με βαθμό 17 (επί δεσμών) και απόφοιτος ΕΠΑΛ 2017 με 19,5 διεκδικούν μια θέση ΥΕ βοηθός κλητήρα. Αν λάβουμε υπόψη (υπόθεση) μόνο τη βαθμολογία, ποιος θα πάρει τη θέση; O δεύτερος.

Σε παλαιότερο σχόλιο "αγνώστου" διάβασα ότι θα προκύψουν απόφοιτοι δύο ταχυτήτων, καθώς οι νέοι απόφοιτοι θα έχουν απολυτήριο με αισθητά μικρότερο βαθμό από τους σημερινούς, οπότε σε ενδεχόμενη προκήρυξη ΔΕ δεν θα έχουν ίσες ευκαιρίες... Μα μήπως νομίζει κάποιος ότι οι απόφοιτοι προηγουμένων δεκαετιών, κάπου εκεί στα τέλη των δεσμών και πριν την αρχή του ενιαίου τότε λυκείου, είναι όλοι διορισμένοι; Αυτοί δεν έχουν αδικηθεί επανειλημμένως σε προκηρύξεις ΔΕ; Ο βαθμός του απολυτηρίου τους, που τότε είχε μεγάλη αξία, δεν μπορεί με τίποτα να συγκριθεί με τους βαθμούς των σημερινών χιλιάδων αριστούχων αποφοίτων!

Οποιαδήποτε μεταρρύθμιση δεν συνοδεύεται από αξιολόγηση είναι εκτων προτέρων καταδικασμένη. Αξιολόγηση όλων των συντελεστών. Αξιολόγηση του μαθητή και του εκπαιδευτικού. Οι εκπαιδευτικοί να αξιολογούνται με βάση την επίδοση των μαθητών. Απόκλιση της επιτυχίας των μαθητών από το πανελλήνιο μέσο όρο συνεπάγεται κίτρινη κάρτα για τον εκπαιδευτικό. Δεύτερη ή τρίτη ¨κάρτα¨οδηγεί τον εκπαιδευτικό σε επιμόρφωση. Αξιολόγηση και επιμόρφωση διαρκής. Στην παρούσα φάση το σχολείο είναι μαθητοκεντρικό. Η αξιολόγηση και η πίεση περιορίζεται στους μαθητές. 'Ομως, πίσω από κάθε μαθητική αποτυχία κρύβεται η αποτυχία του εκπαιδευτικού συστήματος να βρει τρόπο να μεταδώσει γνώσεις στο μαθητή. Αξιολόγηση και επιμόρφωση για όσους εκπαιδευτικούς κριθεί, αν κριθεί, ότι δεν είναι αποτελεσματικοί.

Οι βαθμολογίες λεει θα συνδεθούν με την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Η οποία προσφάτως αναβλήθηκε επ'αόριστον. Άρα πάλι λόγια του αέρα για 10άρια και 20άρια, εφ'οσον κανένας δεν ελέγχεται και μπορεί να κάνει ότι θέλει σχεδόν.

Να γίνεται τακτική αξιολόγηση και για τους δασκάλους..

To Ολγα
Μπορώ να σε διαβεβαβιώσω ότι τα καλά ιδιωτικά σχολεία ΔΕΝ μοιράζουν 20άρια με τίποτα. Ακόμα και σε πραγματικά άριστους μαθητές.

Διόρθωση. Κι εγώ ανορθόγραφη λοιπόν;
Γνωρίζετε ήθελα να γράψω .
Ας είναι καλά ο αυτόματος λεξιγραφος του έξυπνου τηλεφώνου μου.

Αγαπητοί μου φίλοι
Δυστυχώς έχουμε ένα εκπαιδευτικό σύστημα αλλά και κοινωνικό και επαγγελματικό που προτρέπει, για να μην πω επιβάλλει, μαθητές και γονείς να κυνηγούν βαθμούς και μόνο.
Καταστρέφουμε τις παιδικές ψυχές, δημιουργώντας στίβους,αγώνες δρόμου και φυσικά, έπαθλα,"αριστεία" που πρέπει να κατακτήσουν.
Και σας ρωτώ : ποιός είναι ο άριστος;
Αυτός που για να κατακτήσει το αριστείο διαβάζει στοχευμένα , κάνει φροντιστήριο από το δημοτικό, και φυσικά φοράει πάντα την μάσκα του "καλού" παιδιού;
Και άριστος σε ποιον τομέα;
Γνωρίζεται ότι το σαράντα τοις εκατό
των χαρισματικών παιδιών εγκαταλείπει το σχολείο στα όρια της υποχρεωτικής εκπαίδευσης;
Το σχολείο πρέπει να βοηθάει το παιδί να ανακαλύψει και αναπτύξει τις δικές
του δεξιότητες.ΟΧΙ να βαθμολογεί. Άλλο αξιολόγηση και άλλο βαθμολογία.
Και πάντα κρατάω τις επιφυλάξεις μου, κατά πόσο είναι δυνατόν το παρελθόν να αξιολογήσει το μέλλον....

Σε ποιο ουράνιο και τόξο ;

Δεν έχετε προσέξει ότι στην πλειοψηφία τους οι νέοι άνθρωποι είναι ανορθόγραφοι; Πού να οφείλεται αυτό άραγε;

ΨΙΤ το χαρτί και το μολύβι δεν αντικαθίσταται επουδενί.

Όπως όλα δείχνουν οι κυβερνήσεις πασοκοΝΔ δεν είχαν, ούτε έχουν σκοπό να αλλάξουν το εκπαιδευτικό σύστημα. Δεν είπαμε να υπάρχει το μπάτε σκύλοι αλέστε, όχι όμως χουντικά καθεστώτα, που παραπέμπουν σε άλλες εποχές. Ο μαθητής δεν είναι εργαζόμενος, ούτε μπαλάκι, ούτε πειραματόζωο. Είναι αδιανόητο εν έτη 2020 να υπάρχει ακόμα το χαρτί και το μολύβι. Η βάση του 10 για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια είναι θετικό. Ο φόρτος όμως των εξετάσεων εν έτη 2020 είναι απαράδεκτος

Μπούρδες.
Αν το θέμα είναι μόνο οι βαθμοί, τότε είμαστε βαθιά νυχτωμένοι.

Θεωρώ πως η υπερβολική βαθμολόγηση προς τα πάνω κάνει πολύ κακό πρώτα πρώτα στα ίδια τα παιδιά. Έτσι δε θα μάθουν ποτέ να είναι υπεύθυνα κ να αναλαμβάνουν ευθύνη για τυχόν δυσκολίες που θα προκύψουν στη μετέπειτα ζωή τους.
Κι αυτό με την τσάντα στο σχολείο πια... Αφήνουν στο Δημοτικό την τσάντα, τάχα για να μη μελετήσουν το σκ, ενώ τη Δευτέρα έχουν άλλα μαθήματα και κουβαλάνε μετά διπλό βάρος ... ρεζιλίκια του προοδευτισμού της προηγούμενης κυβερνησης...

Aν μπει πραγματικά τέρμα στα 10άρια “φούσκες” στα Δημοτικά και στα 20άρια με το “τσουβάλι” στα Γυμνάσια και Λύκεια, ανεξάρτητα από τις τρομερές πιέσεις που θα ασκηθούν στους εκπαιδευτικούς από τους ''κακομαθημένους γονείς, γιαγιάδες, παππούδες τότε θα έχει γίνει πραγματική τομή στην εκπαίδευση.

Σε ένα περιβάλλον όπου η μισή δουλειά γίνεται στο σχολείο και η άλλη μισή στο σπίτι ή στο φροντιστήριο (ή ολόκληρη η δουλειά γίνεται στο φροντιστήριο) η αξιολόγηση των μαθητών και των εκπαιδευτικών έλειπε! Όταν στο εκπαιδευτικό μας σύστημα τα σχολεία λειτουργούν ως τις 1:15 και η εμπέδωση (στην καλύτερη περίπτωση γιατί στην χειρότερη γίνεται η μάθηση) έξω από το σχολείο τι θα αξιολογήσεις; Όταν η Τεχνολογία βρίσκεται κάτι μίλια μακριά από την εκπαίδευση και η ΤΠΕ υπάρχει μόνο στα χαρτιά (ψάξτε να βρείτε σε πόσα τμήματα εφαρμόζεται σε πόσα και ποια σχολεία και με ποιόν τρόπο), όταν υπάρχουν ακόμα απαράδεκτα βιβλία και αποτυχημένες παιδαγωγικές μέθοδοι κάποιοι πιστεύουν ότι φταίνε οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί. Τη μάχη που δίνουν καθημερινά οι εκπαιδευτικοί με αυτές τις συνθήκες και οι γονείς για να διαβάσουν τα παιδιά τους στο σπίτι (για μένα όσοι μπορούν και το κάνουν είναι ήρωες) τη βλέπει κανείς; Ποιες επιδόσεις θα επιβραβεύονται; Η παπαγαλία στα θεωρητικά μαθήματα που είναι απαραίτητη για τις πανελλήνιες; Τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες πώς θα αξιολογούνται και πως θα αντιμετωπίζονται; Και όσα παιδιά δεν πετυχαίνουν τις επιδώσεις τι θα κάνουν. Τα ΕΠΑΛ που σε κάποιες χώρες είναι τα πρώτα λύκεια με τους περισσότερους μαθητές στην Ελλάδα είναι απλά άκρως υποβαθμισμένα (φυσικά γιατί αυτά χρειάζονται πολύ περισσότερα χρήματα λόγο των εργαστηρίων που έχουν) Μήπως ο Καιάδας είναι μια καλή ιδέα;
Νομίζω ότι βλέπουμε ένα δέντρο κάθε φορά και δεν βλέπουμε ποτέ το δάσος. Σε ένα καράβι που μπάζει από παντού εμείς βρήκαμε ότι φταίει… ο καμαρότος.

Ξεχνάτε ότι ο προφορικός έχει πολλές παραμέτρους !καντε τα όλα πανελλήνιες !!!

Προώθηση ιδιωτικών σχολείων. Ο αρθογράφος "ξέχασε" να αναφέρει στα προηγούμενα, ότι τις εξετάσεις στα ιδιωτικά τις διενεργούσαν καθηγητές του δημοσίου.

Είναι απλά τα πράγματα και θα σας δώσω τη λύση αμέσως:
Σχεδιάστε οτι θέλετε, βάλτε όσα μαθήματα και ύλη θέλετε με προϋπόθεση όμως οτι οι εκπαιδευτικοί που θα τα διδάξουν θα αξιολογηθούν για την επάρκεια γνώσεων επί της ύλης, τη μεταδοτικότητα και την αντικειμενικότητά τους. Βάλτε τους τώρα να διδάξουν σε μια τάξη με 25-26 μαθητές ανομοιογενούς σύνθεσης από πλευράς οικονομικού, κοινωνικού, μορφωτικού κλπ υποβάθρου για μια χρονιά. Ανά μήνα βάλτε τους δημιουργούς των προγραμμάτων να βάλουν αυτοί τα θέματα των εξετάσεων. Ξεκινήστε τώρα κυκλική βαθμολόγηση. Δηλαδή Οι σχεδιαστές θα βαθμολογήσουν τους μαθητές, οι μαθητές τους εκπαιδευτικούς και οι εκπαιδευτικοί τους σχεδιαστές. Στο τέλος της χρονιάς κάντε ταμείο. Θα εκπλαγείτε από το αποτέλεσμα. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!

Δηλαδή Νίκο τα ξέρουν οι καλοί μαθητές αλλά δεν τα γράφουν επίτηδες γιατί δεν τους χρειάζεται...
Εξετάσεις σε όλα τα μαθήματα και βάση του 10 για κάθε μάθημα ξεχωριστά.
Έρχονται στο Λύκειο μαθητές που δεν ξέρουν προπαίδεια (Δεν συζητώ το να μπορούν να λύσουν μια εξίσωση 1ου βαθμού) και οι γονείς τους ζητούν 18άρια στον έλεγχο! Και οι καθηγητές για να μην έχουν παράπονα... τα βάζουν!
Μπείτε σε τάξη μαθήματος το οποίο δεν εξετάζετε στο τέλος και πείτε πόσο "παιδαγωγικό" είναι το να μην υπάρχουν βαθμοί...

Για την διαφορά βαθμολογίας μεταξύ προφορικών - γραπτών: ξέρουν οι φωστήρες του υπουργείου οτι μία σημαντική μερίδα μαθητών, έχοντας εξασφαλίσει υψηλό προφορικό βαθμό, δίνει λευκή κόλλα στις εξετάσεις ή γράφει χαμηλό βαθμό, ίσα για να πιάσει τη βάση; Και δεν αναφέρομαι σε μαθητές που πήραν υψηλό προφορικό χατιστικά, αλλά σε μαθητές που πήραν τον βαθμό με την αξία τους. Συνηθισμένη συζήτηση μεταξύ μαθητών είναι το οτι έχουν x βαθμό στα προφορικά και πρέπει να γράψουν για π.χ. 3 ή 4 στις εξετάσεις για να περάσουν. Κατά πόσο τέτοιου είδους διαφορές βαθμολογίας μπορεί να κρίνουν τον εκπαιδευτικό στην αξιολόγηση;

Απαράδεκτη η βαθμολόγηση.Χαϊδεύουν πολύ τα αυτιά των παιδιών και η βία στο ζενίθ!

δηλαδή σε μια τάξη αν ένας μαθητης απαντήσει σωστά στην ερώτηση του
" επιθεωρητή " και ένας αλλος μαθητής όχι , τότε τι γίνεται με τον δάσκαλο; είναι ή όχι καλός;;;
θα γίνονται εξετάσεις λοιπόν στο δημοτικό,,θα παίρνουν οι μαθητές το βαθμό που τους αξίζει , το ίδιο στο γυμνάσιο κι στο λύκειο........και μετά μαθητές που έχουν φτωχό απολυτήριο 12 και 13 αλλά πλούσια τσέπη θα φεύγουν έξω και θα γίνονται γιατροί ,,βιολόγοι κλπ ...ΔΟΥΛΕΥΟΜΑΣΤΕ!!!!!

Αντίστροφη ποσοτική αξιολόγηση!!! Αυτό έχω να προτείνω στα "τσακάλια" του υπουργείου. Να δίνει ο καθηγητής κάθε χρόνο εξετάσεις και ανάλογα με το βαθμό του καθηγητή, να περνά στην επόμενη τάξη ανάλογο ποσοστό των μαθητών του. 10 ο προφέσορ? 100% στην επόμενη τάξη οι μαθητές του. Ομοίως και για τις Πανελλαδικές....

@Evi
Από όλο το σχολείο και από όλο το εκπαιδευτικό σύστημα, εσείς στους καθηγητές εντοπίζετε ΟΛΟ το πρόβλημα? Όλα τα άλλα είναι τέλεια σαν Ελβετικό ρολόι και είναι κακοί οι καθηγητές? Σε ποιά σημεία δεν σας ικανοποιούν και τί είδους "καινοτομίες" προτείνετε εσείς.... για αυτούς?
Τα δικά μας παιδιά πάντως, ΔΕΝ κάνουν "κάθε μέρα ιδιαίτερα μαθήματα για να εμβαθύνουν και να μπορούν να καταλάβουν" το μάθημα. Τα παιδιά που κάνουν ιδιαίτερα, και μάλιστα κάθε μέρα, είναι για να περάσουν στα Πανεπιστήμια. Και πάλι δεν είναι όλα τα παιδιά αλλά τα παιδιά των οποίων, οι γονείς, το έχουν επιλέξει.... και μπορούν.
Θα συμφωνήσω μαζί σας αγαπητή κυρία, ότι "έχουμε χάσει το νόημα της δημόσιας εκπαίδευσης". Μα εδώ έχουμε χάσει, όχι μόνο το νόημα (γενικώς) αλλά τα αυγά και τα πασχάλια μας, τα τελευταία 10 χρόνια. Θα προσθέσω μόνο, ότι πάμε να χάσουμε και το "δημόσιας", εκτός από το "νόημα" της εκπαίδευσης. Τώρα βέβαια αυτό μπορεί και να αρέσει σε κάποιους, έτσι δεν είναι?