Οι προκυρήξεις πρέπει να γίνονται 2 φορές τον χρόνο.Ο Υ.Δ να χρηματοδοτείτε αναδρομικά από την αρχή του διδακτορικού του και για μια τριετία.Οι 300 διδάκτορες είναι λίγοι για χώρα 12εκατ.

Θυμίζει την πτώση της Πόλης.

To σύστημα έχει εκτροχιαστεί, όπως για παράδειγμα έγινε και στην Αγγλία, όπου το 1998 έγινε εισαγωγή διδάκτρων στην Ανώτατη Εκπαίδευση, τα οποία τριπλασιάστηκαν μετά το 2010. Τώρα, οι σπουδαστές είναι υποχρεωμένοι να πάρουν δάνειο για να καλύψουν τα δίδακτρα και τα έξοδα διαβίωσης για τις σπουδές τους, ενώ περίπου το ένα τρίτο των διδασκόντων στα ΑΕΙ δεν έχει μόνιμη θέση και οι καθηγητές κάνουν κινητοποιήσεις για τις μειώσεις στις απολαβές και τις συντάξεις τους.

Ποιον εξυπηρετεί αυτή η πτώση στο επίπεδο ποιότητας προπτυχιακών σπουδών στα ΑΕΙ;

Αυτό θα είναι το μέλλον και για την Ελλάδα, καθώς βελτίωση δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς αναδιάρθρωση των 400 πανεπιστημιακών τμημάτων σε δέκα το πολύ ΑΕΙ, έλεγχο ποιότητας στα διδακτορικά προγράμματα και τα εκλεκτορικά (ακαδημαϊκό ΑΣΕΠ) και σαφές πλάνο για ανάπτυξη της βασικής και εφαρμοσμένης έρευνας την επόμενη δεκαετία (2020-2030) με ίδρυση Ερευνητικών Ινστιτούτων και Τεχνολογικών Πάρκων, με προσέλκυση καταξιωμένων επιστημόνων από το εξωτερικό (Ελλήνων αλλά και αλλοδαπών).

Το να μοιραστούν πάλι οι ίδιες ομάδες "εσωτερικά" τις 100 ή 200 υποτροφίες από το ΕΛΙΔΕΚ δεν υπάρχει καμία αλλαγή στο καθεστώς απαξίωσης.

Κι όμως υπάρχουν πολλές τέτοιες περιπτώσεις ΥΔ χωρίς ιδιαίτερη ποιότητα έρευνας που λαμβάνουν ενίσχυση μέσω ΕΛΙΔΕΚ ή άλλων προγραμμάτων, καθώς γίνεται κατανομή της χρηματοδότησης σε όλα τα ιδρύματα με τρόπο που να είναι όλοι ικανοποιημένοι.

Πολλοί από τους ΥΔ είναι ήδη μεγάλης ηλικίας για ερευνητική καριέρα άνω των 30 ή 35 ετών και συνήθως εργάζονται παράλληλα με συμβάσεις σε μεταπτυχιακά προγράμματα ή σεμινάρια και πιστοποιήσεις, χωρίς να έχουν ούτε αξιολογη ακαδημαϊκή παραγωγή ούτε σύνδεση με βιομηχανία.

Δεν υπάρχει ούτε εξωστρέφεια μέσω συνεργασίας με ερευνητικές ομάδες του εξωτερικού και είναι απλώς ένα σύστημα που ανακυκλώνει τον εαυτό του. Μόνοι ωφελημένοι όσοι κερδίζουν προϋπηρεσία και τα μόνιμα μέλη ΔΕΠ, που πρόλαβαν να διοριστούν πριν την δεκαετία της κρίσης (2010-2020)

Η Ελλάδα δεν μπορεί να απορροφήσει τους 10.000 κατόχους διδακτορικού που τώρα απλώς περιφέρονται από ίδρυμα σε ίδρυμα - είμαστε από τις τελευταίες χώρες στην Ευρώπη σε επενδύσεις του ιδιωτικού τομέα σε έρευνα και ανάπτυξη.

@ Observator
02 Δεκ 2020 00:18

Ειναι μεγαλος ο αριθμός. Το κανω διδακτορικο δε σημαίνει αυτόματα βρίσκω δουλεια σε ΑΕΙ. Το προβλημα μετά είναι οτι δεν υπάρχουν θέσεις μεταδιδακτορικών ανάλογου πληθους. Συνεπώς οι πιο καλοι θα φύγουν και επομένως καλλιεργείς μια νέα γενιά brain drain. Οσοι θέλουν να κάνουν διδακτορικο για να βελτιωσουν τη θέση τους δεν κάνουν πρόταση στο ΕΛΙΔΕΚ.

Πρέπει να υπάρχουν ΕΛΑΧΙΣΤΑ κριτήρια ποιότητας σε κάθε περίπτωση, ανεξάρτητα από την προέλευση της χρηματοδότησης. Δεν μπορούν να δεσμεύονται πόροι στα Δημόσια Πανεπιστήμια (πχ. επιβλέποντες μέλη ΔΕΠ, εργαστήρια, ερευνητικές ομάδες) χωρίς σχέδιο απλώς για να αναβαθμίζουν το βιογραφικό τους ορισμένοι εργαζόμενοι.

Πολύ σωστή η παρατήρηση ότι συνήθως πρόκειται για εργαζομένους στον Δημόσιο Τομέα που ήδη έχουν εξασφαλισμένη επαγγελματική θέση και προσπαθούν να ανελιχθούν (πχ. εκπαιδευτικοί για μετακίνηση στην Τριτοβάθμια, μέλη ΕΤΕΠ/ΕΔΙΠ).

Πολύ σωστό: Επίσης υπάρχουν και ήδη διορισμένοι που απλά θέλουν προσόντα για την εξέλιξη στην ιεραρχία

Ριρίκος --> @ Σχέδιο για μεταδιδάκτορες
02 Δεκ 2020 09:13

η πλειονότητά τους γίνεται για άλλους λόγους (μόρια στο δημόσιο, ανεργία νέων που κάνουν διδακτορικό να δικαιολογήσουν συνεχιζόμενη φοιτητική ιδιότητα, η λανθασμένη πεποίθηση ότι "διδακτορικό είναι ανώτερο του μεταπτυχιακού" και άρα πρέπει να κάνει κάποιος γιατί "όλοι έχουν μεταπτυχιακό", κτλ).

Αν κάποιος θέλει να κάνει διδακτορικό χωρίς χρηματοδότηση, αυτό είναι δικαίωμά του/της. Αυτό που πρέπει να μετράει και, γι αυτό συμφωνώ απόλυτα με την τοποθέτησή σας, είναι πόσα διδακτορικά χρηματοδοτεί το κράτος γιατί τόσα πιστεύει ότι χρειάζεται. Άρα το σωστό νούμερο που πρέπει να μετράμε είναι οι χρηματοδοτούμενες θέσεις διδακτόρων.

Πολύ καλή η πρωτοβουλία, αλλά χρειάζεται μεγάλη προσοχή η υλοποίησή της. Κυρίως, πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα η εξασφάλιση υψηλού επιπέδου διδακτορικών. Διαφορετικά, κινδυνεύουμε να καταλήξουμε σε χαμηλού επιπέδου τίτλους, όπως συνέβη με το τσουνάμι πολλών μεταπτυχιακών επιπέδου μάστερ.

Το πρόβλημα ξεκινάει από το σκοπό που έχει ο κάθε υποψήφιος όταν ξεκινάει διδακτορικό. Η πλειοψηφία έχει την απαίτηση είτε να γίνει καθηγητής πανεπιστημίου/ερευνητής σε δημόσιο ερευνητικό κέντρο ή πλέον μεγάλο ποσοστό το ξεκινάει αποβλέποντας στα έξτρα μόρια του ΑΣΕΠ για μόνιμο προσωπικό του δημοσίου. Επίσης υπάρχουν και ήδη διορισμένοι Δημ. Υπ. που απλά θέλουν προσόντα για την εξέλιξη στην ιεραρχία του δημοσίου.
Πόσοι από τους 8000 διδάκτορες του 2015-2020, ξεκίνησαν μια ιδιωτική επιχείρηση εκμετάλλευσης της γνώσης και των προϊόντων που παρήγαγαν κατά τη διάρκεια του διδακτορικού τους. Μπορεί και να είμαι υπερβολικά αισιόδοξος αν πω 100 (εκατό). Πόσοι επέλεξαν να ασχοληθούν με ένα θέμα που θα είχε μια τέτοια προοπτική? Ακόμα πιο αισιόδοξος αν πω 1000 (χίλιοι).
Όλοι οι υπόλοιποι θέλουν/φιλοδοξούν να γίνουν ΔΕΠ
Και το χειρότερο είναι ότι επειδή το σύστημα δεν μπορεί να τους απορροφήσει....τους φταίει το σύστημα, τους φταίνε οι ΕΔΙΠ, οι ΕΤΕΠ, οι ΕΕΠ τα ΔΕΠ, τους φταίει το ΠΑΣΟΚ, τους φταίει η ΝΔ, τους φταίει το κατεστημένο, τους φταίει η κυβέρνηση, τους φταίνε…τους φταίνε όλοι οι άλλοι και όχι το ξερό τους το κεφάλι...

Λεφτά υπάρχουν, αλλά όχι για τα σχολεία και τους μαθητές.

η τάξη μεγέθους είναι σωστή: ο ΥΔ που έχει τύχει χρηματοδότησης από το ΕΛΙΔΕΚ στην προηγούμενη προκήρυξη λαμβάνει 900 ευρώ το μήνα μικτά για 24 μήνες.

Σε καμία χώρα του κόσμου δεν υπάρχει αντιστοιχία πανεπιστημιακών θέσεων με διδακτορικά που ολοκληρώνονται. Στη Γερμανία και τη Βρετανία περίπου το 10% των διδακτόρων βρίσκει δουλειά καθηγητή πανεπιστημίου στην ίδια χώρα. Έχοντας εξετάσει 12 διδακτορικές διατριβές στην Ελλάδα και 21 στο εξωτερικό στην ειδικότητά μου (περιοχή STEM) μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι, ενώ υπάρχουν λαμπρές εξαιρέσεις διδακτορικών διατριβών αιχμής στην Ελλάδα, η πλειονότητά τους γίνεται για άλλους λόγους (μόρια στο δημόσιο, ανεργία νέων που κάνουν διδακτορικό να δικαιολογήσουν συνεχιζόμενη φοιτητική ιδιότητα, η λανθασμένη πεποίθηση ότι "διδακτορικό είναι ανώτερο του μεταπτυχιακού" και άρα πρέπει να κάνει κάποιος γιατί "όλοι έχουν μεταπτυχιακό", κτλ). Αν κάποιος θέλει να κάνει διδακτορικό χωρίς χρηματοδότηση, αυτό είναι δικαίωμά του/της. Αυτό που πρέπει να μετράει και, γι αυτό συμφωνώ απόλυτα με την τοποθέτησή σας, είναι πόσα διδακτορικά χρηματοδοτεί το κράτος γιατί τόσα πιστεύει ότι χρειάζεται. Άρα το σωστό νούμερο που πρέπει να μετράμε είναι οι χρηματοδοτούμενες θέσεις διδακτόρων. Τα υπόλοιπα είναι αποτέλεσμα της δωρεάν παιδείας και άρα, με το υπάρχον σύστημα, είναι δικαίωμα του καθενός/μιας να νομίζει ότι μπορεί να γίνει επιστήμονας. Αλλά όπως και σε όλες τις χώρες ο κάθε διδάκτορας δεν μπορεί να περιμένει να γίνει καθηγητής στο πανεπιστήμιο.

Περιορισμός των διδακτορικών και των μεταπτυχιακών στο μισό. Η βιομηχανία και η οικονομία της χώρας απλά δεν μπορεί να τα απορροφήσει (ούτε το δημόσιο πλέον). Συνεπώς αν συνεχιστεί αυτό, η μετανάστευση θα συνεχιστεί, ή απλά θα έχουμε μπουφετζήδες με μεταπτυχιακά και διδακτορικά.

Από το 1990 μέχρι το 2015, είχαν κατατεθεί πάνω από 40.000 διδακτορικές διατριβές, ενώ η πλειονότητα των διδακτόρων (86%) απέκτησε τον τίτλο από ελληνικά πανεπιστήμια. Δεν υπάρχει λογική σε αυτούς τους αριθμούς για μια χώρα με την οικονομία της Ελλάδας, όπου μάλιστα πολλοί απλοί πτυχιούχοι ή κάτοχοι μεταπτυχιακού μεταναστεύουν διότι δεν μπορούν να εργαστούν στο αντικείμενό τους.

Το διδακτορικό δίπλωμα έχει γίνει τρόπος εύρεσης απασχόλησης και ενίσχυσης του βιογραφικού.

@ Σχέδιο για μεταδιδάκτορες
01 Δεκ 2020 19:48

Αυτή είναι η τρίτη προκήρυξη του ΕΛΙΔΕΚ, που ξεκίνησε το 2017, άρα συνολικά θα χρηματοδοτηθούν επιπλέον πάνω από χίλιοι υποψήφιοι. Υπάρχουν ακόμη δεκάδες υποψήφιοι χρηματοδοτούμενοι από ανεξάρτητα ερευνητικά προγράμματα, καθώς και Έλληνες που ολοκληρώνουν διδακτορικό στο εξωτερικό.

Συνολικά, στην Ελλάδα πάνω από 8.000 νέοι διδάκτορες, ηλικίας από 30 έως 45 ετών, ολοκλήρωσαν τη διατριβή τους την περίοδο 2015-2020. Ενδεικτικά, το 2017 αναγορεύθηκαν 1.649 νέοι διδάκτορες, 1.702 το 2016, 1.810 το 2015 και 2.055 το 2014.

Συνεπώς, ακόμα και αν υποθέσουμε ότι κάθε χρόνο θα διορίζονται 500 νέα μέλη ΔΕΠ, οι θέσεις στα πανεπιστήμια για τα περισσότερα γνωστικά αντικείμενα έχουν ήδη υπερκαλυφθεί αριθμητικά για τα επόμενα 15 (!) χρόνια, χωρίς καν να συνυπολογίσουμε τους σημερινούς ΥΔ ή τους ΥΔ της επόμενης δεκαετίας (σημερινοί φοιτητές κάτω των 25 ετών).

Φυσικά, οι νέοι καθηγητές θα εκλέγονται και διατηρούν τη θέση τους για 20-25 χρόνια, ενώ μόνιμες θέσεις εργασίας σε ερευνητικά κέντρα ή βιομηχανία προσφέρονται ελάχιστες. Οι συνταξιοδοτήσεις είναι ήδη περισσότερες από τις προσλήψεις και οι περισσότεροι μεταδιδάκτορες απλώς εργάζονται με συμβάσεις ανά εξάμηνο, χωρίς ελπίδα μόνιμης θέσης.

Άρα προφανώς δεν υπάρχει καμία απολύτως λογική πέρα από τη συντήρηση μιας ροής νέων αποφοίτων σε θέσεις συμβασιούχων διδασκόντων.

@ @ Σχέδιο για μεταδιδάκτορες
H παρατήρηση ειναι σωστή και δεν εχει σχεση με τη χρηματοδοτηση. 1453 αιτήσεις σημαίνει 1453 διδακτορικές διατριβές που έχουν ξεκινήσει στον τελευταίο 1.5 χρόνο (αν δεν εχει αλλάξει κατι στους όρους της προκυρηξης).
Ειναι μεγαλος ο αριθμός. Το κανω διδακτορικο δε σημαίνει αυτόματα βρίσκω δουλεια σε ΑΕΙ. Το προβλημα μετά είναι οτι δεν υπάρχουν θέσεις μεταδιδακτορικών ανάλογου πληθους. Συνεπώς οι πιο καλοι θα φύγουν και επομένως καλλιεργείς μια νέα γενιά brain drain. Οσοι θέλουν να κάνουν διδακτορικο για να βελτιωσουν τη θέση τους δεν κάνουν πρόταση στο ΕΛΙΔΕΚ.

#Σχέδιο για μεταδιδάκτορες
αν κατάλαβα καλά, το 21% των 1453 αιτούντων είναι 305
8.000.000/305=26.230 ευρώ ανά χρηματοδοτούμενο
Σωστά?

Μπορεί η οικονομία και οι ερευνητικές υποδομές της Ελλάδας να απορροφήσουν τόσο κόσμο;

Μάλλον διαβάστε λάθος: 1453 είναι οι αιτώντες και όχι οι χρηματοδοτούμενοι. Αν κρίνουμε από την προηγούμενη προκήρυξη, το 21% χρηματοδοτήθηκε στο τέλος. Αν συμβεί το ίδιο και τώρα θα έχουμε περίπου 300 χρηματοδοτήσεις.

Αν πάλι μιλάτε για τους 1500 που θα χρηματοδοτηθούν συνολικά, αυτό είναι σε όριζοντα 6ετίας και άρα τα διδακτορικά θα ολοκληρωθούν σε ορίζοντα 10ετίας, δηλ, περίπου 150 το χρόνο. Αυτό είναι μικρότερο νούμερο από τις συνταξιοδοτήσεις και μόνο μελών ΔΕΠ στην επικράτεια.

Το 2019 στο Δημόσιο έγιναν προκηρύξεις για 1.823 θέσεις, από αυτές 336 ΠΕ (ΙΔΑΧ με σειρά προτεραιότητας και επιλαχόντες παλιότερων προκυρήξεων), 567 ΤΕ, 703 ΔΕ και 204 ΥΕ.

Σε ποιους απευθύνονται όλα αυτά τα μεταπτυχιακά προγράμματα, τα σεμινάρια, οι πιστοποιήσεις και ακόμα και τα διδακτορικά; Σε ανθρώπους που ήδη έχουν κάποια μόνιμη θέση και προσπαθούν να αναβαθμιστούν;

Υπερβολικά μεγάλος αριθμός διδακτορικών σε μια χώρα που δεν έχει ερευνητική παράδοση στην βιομηχανία. Ούτε πλεον τα ΑΕΙ μπορούν να απορροφήσουν μεταδιδάκτορες. Αυτός ο κορεσμός δεν ευνοεί ούτε τις σπουδές ούτε την έρευνα ούτε την καινοτομία.

Υπάρχει σκέψη για την πορεία των 1.500 υποτρόφων μετά την ολοκλήρωση του διδακτορικού, το 2025-2030;