Γυαλιά καρφιά έκαναν το γραφείο καθηγήτριας του Τμήματος Κοινωνιολογίας, κυρίας Χριστίνας Ζαραφωνίτου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, δύο κουκουλοφόροι.
Συγκεκριμένα σήμερα το πρωί δύο άγνωστα άτομα αφού έσπασαν την πόρτα , κρατώντας στα χέρια τους ένα τροχό και βαριοπούλες, εισέβαλαν στο γραφείο της καθηγήτριας και κατέστρεψαν ότι βρήκαν μπροστά τους.
Ευτυχώς εκείνη τη στιγμή η κ. Ζαραφωνίτου δεν βρίσκονταν στο γραφείο της.
Η Σύγκλητος του Παντείου Πανεπιστημίου με ανακοινωθέν καταδικάζει “την άθλια, βανδαλική διάρρηξη την οποία υπέστη το γραφείο της καθηγήτριας του Τμήματος Κοινωνιολογίας, κυρίας Χριστίνας Ζαραφωνίτου” και ζητά “την τιμωρία των θρασύδειλων ενόχων. Συγκεκριμένα σήμερα το πρωί, δύο κουκουλοφόροι με τροχό και κατέστρεψαν την πόρτα του γραφείου της και τον εσωτερικό χώρο”.
“Η καταστροφή Δημόσιας πανεπιστημιακής περιουσίας, στη συγκεκριμένη περίπτωση, συνιστά εγκληματική ενέργεια κατά της συναδέλφου μας και στρέφεται εναντίον του ύψιστου αγαθού της ακαδημαϊκής ελευθερίας” τονίζει η Σύγκλητος και υπογραμμίζει: “Οι ένοχοι δεν θα μας τρομοκρατήσουν. Δηλώνουμε πως θα σταθούμε με σθένος απέναντι σε όσους αντιμετωπίζουν τις διαφορετικές ιδέες, απόψεις, θεωρίες, με ωμή και φασιστικού τύπου βία, με συμπαραστάτες το σύνολο της ακαδημαϊκής κοινότητας”.
“Τα φαινόμενα βίας και καταστροφής της Δημόσιας πανεπιστημιακής περιουσίας, αποτελούν στοιχεία παρακμής και δεν έχουν καμία σχέση με την διακίνηση ιδεών” σημειώνει στο ανακοινωθέν η Σύγκλητος του Παντείου.
Το υπουργείο Παιδείας
Για την διάρρηξη και τον βανδαλισμό του γραφείου της καθηγήτριας Χριστίνας Ζαραφωνίτου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, το υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων δηλώνει:
«Καμία ανοχή στους βανδαλιστές. Καμία τρομοκρατία δεν μπορεί να εκφοβίσει την έκφραση ακαδημαϊκής ελευθερίας. Κάθε εγκληματική ενέργεια θα πρέπει να αντιμετωπιστεί στο πλαίσιο της νομοθεσίας που προβλέπει εξαιρετικά αυστηρές ποινές. Το Υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων καταδικάζει κάθε πράξη βίας και καταστροφής δημόσιας περιουσίας και στέκεται αλληλέγγυο στην καθηγήτρια κυρία Χριστίνα Ζαραφωνίτου και στη Διοίκηση του Παντείου Πανεπιστημίου».
Τα λόγια δεν πειράζουν κανένα. Οι κάθε λογής καταγγελίες, διαμαρτυρίες είναι ανέξοδες,χωρίς θυσία και κυρίως καμιά ουσιαστική συμπαράσταση στο συνάδελφο. Δεν υπάρχει συνάδελφος όταν δεν υπάρχει διάθεση γιά οικειοθελή παρέμβαση των υπόλοιπων καθηγητών που πρέπει να είναι διατεθειμένοι να τις "αρπάξουν",αλλά να εμποδίσουν τις καταστροφές. Η μη βία είναι μία νοσηρή κατάσταση όταν απειλείται αυτή η ίδια η δημοκρατία. Επιλέγω τη βία γιά να υποστηρίξω τις ιδέες μου, στο χώρο όπου αυτές είναι ελεύθερες. Αν δεν το κάνω, οι συμμορίτες θα χτυπήσουν το γραφείο κι άλλου καθηγητή. Και τότε θα κυριαρχήσει ο φόβος. Είναι αυτό ωραίο; Μήπως είναι πιό νοσηρό αυτό από τη λήψη απόφασης γιά άμεση και βίαιη αντιμετώπιση των τραμπούκων; Η ιστορία είναι πλούσια σε παραδείγματα τέτοιων καταστά σεων. Σας θυμίζω μόνο την επανάσταση των Εβραίων της Βαρσοβίας που παρ΄όλη την αστική τους παιδεία και τις αναστολές, πάλεψαν με τους σιδερόφρακτους Χιτλερικούς και παραλίγο να νικήσουν. Αυτό που τους ένωσε ήταν η πίστη. Υπάρχει σήμερα πίστη μεταξύ των καθηγητών;Αν υπάρχει,οι συμμορίτες θα διαλυθούν σα χάρτινος πύργος.