Πρύτανις Παντείου: Η αλήθεια για τις διεθνείς κατατάξεις των ΑΕΙ

Δεν είναι αλήθεια αυτό σε γενικές γραμμές. Γράψτε παραδείγματα αν έχετε.

Έγιναν αυτά από τους "προσοντούχους" χάριν του καλυτερότερου? Πέφτω απ' τα σύννεφα.....

Δυστυχώς η κα Χριστίνα Κουλούρη Πρύτανης Παντείου, έχει απόλυτο δίκαιο. Η ισχύς των γλωσσών υπερισχύει των καινοτόμων ερευνών των προτάσεων κλπ.
Ζούμε στον κόσμο των ισχυρών .....

Από την πληθώρα άρθρων που γράφονται καθημερινά ένα 5% έχουν να προτείνουν κάτι...όλα τα άλλα είναι απλώς για να κυνηγάμε την ουρά μας. Φυσικά είναι πολύ δύσκολο, αδύνατο να το σταματήσεις, αφού καθιερώθηκε ότι τάχα έτσι ...πάει μπροστά η επιστήμη!!!
Ας δει ο καθένας στην επιστήμη του του νέο παρουσιάσουν ...τα άρθρα...!!!

1) Η πρόταση ότι υπάρχει μονογραφία που να αντιστοιχεί σε 40 δημοσιεύσεις δείχνει έλλειψη κατανόησης των επιστημών. 2) Μια καλή μονογραφία έχει συνήθως πολλαπλάσιες ετεροαναφορές από ένα άρθρο. 3) Διαβάζω τη δήλωση και δεν προκύπτει αυτό που λέτε -- δεν ισχυρίζομαι ότι δεν το εννοεί όμως. Το πρόβλημα είναι ότι το παραπάνω είναι επίσημη δήλωση πρύτανη ελληνικού ΑΕΙ. Θα μας πάρουν με τις πέτρες αν μεταφραστεί.

Η ΕΘΑΑΕ τα καταγράφει όλα. Αυτό που εννοει ειναι οτι ενα μεγάλο βιβλιο μονογραφία ειναι μια αναφορά. Ενω με 40 εργασίες μπορεις να εχεις 40 αναφορές. Με λιγα λόγια ο αριθμός και ο ρυθμός των αναφορών ανά επιστήμη διαφέρει. Παρόλαυτά η επιστήμη ειναι διεθνοποιημένη, με την ενταξη στην ΕΕ ειμαστε διεθνοποιημένοι και πρέπει όλες οι επιστημες στην Ελλάδα να διεθνοποιηθούν. Το ιδιο προβλημα μη διεθνοποίησης υπάρχει και σε νέους επιστήμονες στο πεδίο οικονομικών στην Ελλάδα.

"Ένα βιβλίο 400 σελ. αντιστοιχεί σε 40 άρθρα αλλά δεν αξιολογείται ως ισότιμο ούτε ενός άρθρου! " Χωρίς άλλο σχόλιο.

Ισως δεν ειναι κατανοητό τι θέλει να πεί η κ. Κουλούρη ή μαλλον για ποιό λόγο κάνει την παρέμβαση. Ο λόγος είναι η διαδικασία κατάξης των ελληνικών ΑΕΙ η οποία γίνεται από την ΕΘΑΑΕ προκειμένουν να μοιραστεί μέρος της χρηματοδότητης των ΑΕΙ. Αυτο που θέλει να πει ειναι οτι τα κριτηρια που χρησιμοποιεί δεν ειναι εναρμονισμένα με το είδος των επιστημών που θεραπεύουν διάφορα πιο μικρά ΑΕΙ.

Στις πρόσφατες επιλογές σχολικών συμβούλων εκπαίδευσης , πλήρωνες 300-400 ευρώ και σου έδιναν ISBN του εκδοτικού οίκου για κάποιο βιβλίο σου . Έτσι έπαιρνες μόρια . Διαφορετικά το ίδιο βιβλίο μηδέν μόρια .
Άρα το θέμα δεν είναι μόνο γλωσσικό ή περιφερειακό ευρωπαϊκά αλλά πολύπλοκο

Τώρα αυτό είναι επιχείρημα από ενήλικα; Γράφουν οι προηγούμενοι ότι τα κορυφαία περιοδικά και εκδοτικοί οίκοι είναι ο πιο ασφαλής τρόπος διασφάλισης ποιότητας και εσείς λέτε "ναι αλλά υπάρχουν και κακά". Δηλαδή σας λένε ότι οι καλύτεροι μπασκετμπολίστες ανά τον κόσμο θέλουν να παίζουν στο NBA και τους απαντάτε, ναι αλλά σε ένα μικρό κολέγιο στο Mississipi δεν έχουν καλή ομάδα. Τι να πω...

Ας κρίνουν ποια αξίζουν μετάφρασης και έκδοσης στα Αγγλικά και ας το κάνουν. Παρόμοιο πρόβλημα αντιμετωπίζουν πολλές χώρες, όπως Πχ η Ιταλία στο ζήτημα αισθητικής και φαινομενολογίας τέχνης, ερμηνευτικής και σημειολογίας, όπου ένα μεγάλο ποσοστό εκπληκτικών εκδόσεων δε θα φτάσει ποτέ στο εξωτερικό. Τα πανεπιστήμια θα έπρεπε να διατηρούν και τη δυνατότητα μεταφράσεων και εκτυπώσεων με δικά τους έξοδα, έστω μικρού αριθμού πονημάτων που θα στέλνονται στις βιβλιοθήκες εξωτερικού.
Επίσης......
Ας μπει και κάτι στο διαδίκτυο. Το «The Participatory Museum» είναι ολόκληρο στο διαδίκτυο και προωθείται με 0 κόστος.
Υπάρχουν συγγραφείς που έχουν επιλέξει όλο το βιβλίο τους να είναι στο διαδίκτυο και γνωρίζει ευρεία διάχυση.

Εγώ γνωρίζω πολλές περιπτώσεις όπου τα peer review δεν είναι peer.
Eπίσης, οι τεράστιοι αριθμοί των ετεροαναφορών συμπεριλαμβάνουν και αρνητικές κρίσεις, οπότε θα έπρεπε να μετρούν ... αρνητικά!

Μια φιλοσοφική εργασία των 400 σελίδων, φυσικά και δεν συγκρίνεται με ένα άρθρο των 30 σελίδων πχ στην ιατρική . Το πρώτο μπορεί να αφορά τον κώδικα του Χαμουραμπί και το άλλο την αντιμετώπιση του καρκίνου. Πείτε μου εσείς κ Καθηγήτρια ποιο έχει μεγαλύτερο "impact" .
Όσο για το γλώσσα δημοσίευσης, πέφτω από τα σύννεφα. Προφανώς και θα πρέπει να χρησιμοποιούνται τα Αγγλικά. Αν ζούσαμε στο 300 μΧ θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα.

Έχει αρχαιολογία το Πάντειο;

Γιατί στα Αγγλικά; Γιατί κ. Θύμιο αυτή είναι η διεθνής γλώσσα της εποχής μας. Αν θέλεις να έχεις απήχηση και να διαβάσουν τις μελέτες σου θα τις γράψεις στα Αγγλικά. Αλλιώς δε θα μπουν στον κόπο να μάθουν αυτοί Ελληνικά για να δουν τι έχασαν που δε διάβασαν την εργασία μου. Έτσι είναι η ζωή. Κάποτε ήταν τα Λατινικά, κάποτε τα Ελληνικά, κάποτε Γαλλικά, τώρα είναι Αγγλικά. Αλλιώς μπορούμε να κλαιγόμαστε εμείς, οι Κινέζοι, οι κάτοικοι της Κορσικής, και πολλοί άλλοι "μα γιατί πρέπει να γράψω στα Αγγλικά".

«Ένα βιβλίο 400 σελ. αντιστοιχεί σε 40 άρθρα αλλά δεν αξιολογείται ως ισότιμο ούτε ενός άρθρου!»
Πού το είδατε αυτό να ισχύει; Μιλάτε για βιβλία/μονογραφίες που εκδίδουν ακαδημαϊκοί εκδοτικοί οίκοι, όπως πχ Routledge, Edinburgh University Press, Princeton University Press, και διάφορα παρόμοια ή για βιβλία που εκδίδονται από Ελληνικούς εκδοτικούς οίκους; Οι σοβαροί ακαδημαϊκοί εκδοτικοί οίκοι δεν πρόκειται να εκδώσουν κάτι αν δεν περάσει από επιτροπές peer review. Συνήθως απαιτούνται 2 ή 3 κριτές και στη συνέχεια αποδοχή από μια επιστημονική επιτροπή εντός του οίκου, η οποία θα εγκρίνει τα reviews και θα αποφασίσει αν η μπορεί και αξίζει η μονογραφία να εκδοθεί. Στην Ελληνική περίπτωση η έκδοση ενός βιβλίου δεν έχει απολύτως καμία αξία, διότι δεν υπάρχουν peer reviews. Οι επιστημονικές εκδόσεις στην Ελλάδα σφάλουν και οι περισσότεροι οίκοι εκδίδουν βιβλία τα οποία οποιοσδήποτε μπορεί να εκδώσει, αρκεί να πληρώσει. Ένα self-published βιβλίο δεν έχει καμία αξία σε μια ακαδημαϊκή καριέρα. Αν έχεις self-published απλά το βγάζεις από το βιογραφικό σου, εκτός αν είναι μετάφραση έργου σου που σε κάποια άλλη γλώσσα έχει περάσει από επιτροπή peer review.

Εκτός από το MIT PRESS και το HARVARD PRESS υπάρχει η SPRINGER, η WORLD SCIENTIFIC κ.ά.

Ο Μ. Φουκώ έχει το υψηλότερο h-index όλων των εποχών, ξεπερνώντας γιατρούς, φυσικούς, μηχανικούς, δημοσιεύσεις "ερευνητικών ομάδων" κλπ . Και όμως ήταν θεωρητικός.

To ζήτημα που θέτει η κ. Κουλούρη έχει πολλές πτυχές. Η μία πτυχή είναι οτι σε οτι αφορά την ιστορία και την αρχαιολογία ειδικά της ελληνικής αρχαιότητας υπάρχουν πολλά συγγράμματα στα αγγλικά και υψηλου επιπέδου. Υπάρχει μια επιστημονική δραστηριότητα σε όλες τις επιστήμες η οποία αποτυπώνεται στα αγγλικά διεθνώς, και επομένως το ζητουμενο ειναι να υπάρχει μεγαλύτερη συμμετοχή των Ελλήνων ερευνητών σαυτη την πραγματικότητα ώστε να συλλέγουν αναφορές από όλο τον κόσμο και να φαίνεται η συνεισφορά τους. Το δευτερο στοιχείο ειναι οτι σε αρκετές σχολές ανθρωπιστικών επιστημών υπάρχει η απαίτηση για την εξέλιξη απο τη μια βαθμίδα στην άλλη η συγγραφή βιβλίου, αντι η ύπαρξη εργασιών σε διευθνη περιοδικά, επομένως υπάρχει πλαίσιο εξυγχρονισμου. Το τριτο στοιχείο ειναι οτι τελικά υπάρχει μια ελληνικη βιβλογραφία και αυτη εχει αναφορές που δεν καταγράφονται, όποτε μια προσπάθεια καταγραφής θα ηταν χρήσιμη ως πρότυπο για άλλες γλώσσες. Αν δεν καταγράφεται κάτι με συστηματικό τρόπο, γιατί κάποιος μηχανισμός αξιολόγησης να το λάβει σοβαρά υπόψιν. Ακόκαι και η Scopus θα συνεργαστεί με αυτο το μηχανισμό καταγραφής. Το οτι τα βιβλια ειναι ισοδυναμα με 10 ή 30 papers είναι υπερβολές. Υπάρχουν λιγα βιβλία στις θετικές επιστήμες που ειναι στην ουσια μια εργασία αλλά λογω ογκου σελιδων δεν μπορουν να δημοσιευτουν σε περιοδικά. Πέρα απο ολα αυτα οι θετικές επιστήμες στην Ελλάδα ειναι διεθνοποιημένες και γιαυτο καλυπτονται απο τις διεθνεις βιβλιογραφικες βασεις δεδομένων.

Δεν είναι ακριβώς έτσι.
Ας πούμε οι εκατοντάδες ανασκαφές που γίνονται συνεχώς στην Ελλάδα δημοσιεύονται στο Αρχαιολογικό Δελτίο στα Ελληνικά. Περιμένετε σοβαρά να γράφεται το Αρχαιολογικό Δελτίο στα Αγγλικά;
Επίσης υπάρχουν εκατοντάδες διεθνή περιοδικά που εκδίδονται στα αγγλικά σε μη αγγλόφωνες χώρες, αλλά το σύστημα το rankings επιβραβεύει τους μεγάλους εκδοτικούς οίκους, ακόμα και τους predators, σε βάρος μικρών αλλά αξιόλογων εξειδικευμένων περιοδικών.
Και γιατί ο όγκος της δουλειάς που γίνεται σε ελληνική ιστορία, γερμανική ιστορία, κοκ να γράφεται στα αγγλικά; Αν δεν ξέρεις ελληνικά, γερμανικά, κοκ δεν θα έχεις καν πρόσβαση στις πηγές για να καταλάβεις το θέμα. Γι' αυτό είναι ελάχιστα αγγλόφωνα περιοδικά που ασχολούνται με τέτοια θέματα.

Συμφωνώ απόλυτα με τους/ις ( ΔΕΠ 09 Νοε 2023 09:49 και ΔΕΠ εξωετερικού [sic]
09 Νοε 2023 15:47). Κατά τη γνώμη μου είναι ντροπιαστικά λαϊκιστική η παρέμβαση της Πρυτάνεως. Δεν μπορεί ένας πρύτανης σοβαρού ΑΕΙ να λέει ότι "κυριαρχίας της αγγλικής γλώσσας, το επιστημονικό έργο που παράγεται σε «μειονοτικές» γλώσσες όπως π.χ. τα νορβηγικά, τα δανέζικα, τα ελληνικά αλλά ακόμη και τα γαλλικά και τα γερμανικά πλέον, δεν αξιολογείται ως ισότιμο με το επιστημονικό έργο στα αγγλικά" Ο σκοπός της επιστήμης είναι η διάδοση ιδεών και η διαδιακσία peer review είναι ο καλύτερος τρόπος που έχουμε (χωρίς να είναι και αυτός χωρίς προβλήματα) για έλεγχο της αλήθειας/μεθόδων. Ένα επιστημονικό περιοδικό που εκδίδει στα Ελληνικά, Δανέζικα, Νορβηγικά έχει εκ κατασκευής θεμελιώση προβλήματα : πόσοι επιστημόνες σε ένα επιστημονικό κονωνικών επιστημών ή ακόμα και θετικών επιστημών υπάρχουν σε μια μικρή χώρα 5-10 εκατομυρίων με 5-6 επιστημονικά τμήματα στο πεδίο; Συνεπώς, οι κριτές θα είναι γνωστοί, φίλοι ή και εχθροί. Ο μόνος τρόπος, λοιπόν, διασφάλισης ενός (όσο το δυνατόν) αντικειμενικού ελέγχου ποιότητας είναι τα καλά διεθνή περιοδικά που για προφανείς λόγους είναι στα αγγλικά. Οτιδήποτε άλλο είναι απλά επαρχιωτισμός.

Πολύ εύστοχες παρατηρήσεις της κ. Κουλούρη που απασχολούν σοβαρά την ακαδημαϊκή κοινότητα των ανθρωπιστικών και κοινωνικών επιστημών και πολύ σωστά κινείται προς ανάλογη κατεύθυνση η σύνοδος των πρυτάνεων!

Υπερβολικό σε πολλά το άρθρο, αλλά όχι για πέταμα τα περισσότερα επιχειρήματα.
οκ, δεν είναι για πέταμα τα citations και τα impact factor στις θετικές επιστήμες ή και σε άλλες όπως η ψυχολογία κλπ. Αλλά δεν είναι και ευαγγέλια. εικάζω οι ασχολούμενοι με την ιατρική για παράδειγμα γνωρίζουν τα "αποτελέσματα" των μεταναλύσεων, δηλαδή ότι τα περισσότερα άρθρα σε περιοδικά με Impact factor πάνω και από 5 και από 8 και βάλε είναι "για πέταμα". και μιλάω όχι μόνο γι' αυτά, όχι για τις "συμμαχίες" εντός και εκτός περιοδικών για να δημοσιευτεί ένα άρθρο, για τις άτυπες ποσοστώσεις για διάφορες χώρες, π.χ. Βραζιλία κλπ., για χίλια δύο πράγματα που όσοι δημοσιεύουν στα "καλά περιοδικά" τα γνωρίζουν. και δεν αναφέρομαι επίσης στο τι δημοσιεύτηκε στα 20άρια plus impact factor τώρα με τον covid. και δεν μιλάω για το τι έχει δημοσιευτεί στο παρελθόν στο nature genetics (δεν αφορά αυτό τη "σταδιακή προοόδο" της επιστήμης, αλλά μεθοδολογική μπουρδολογία και άλλα πολλά)
Η Ελλάδα δεν είναι τίποτα ιδιαίτερο, ούτε λόγω γλώσσας ούτε πολιτιστικής κληρονομιάς, εδω θα διαφωνήσω με το άρθρο.
αλλά πάμε στις κοινωνικές επιστήμες. προφανώς υπάρχουν βιβλία και άρθρα που δεν αντέχουν σε επιστημονική κριτική, προφανώς υπάρχουν ανα΄λογα φαινόμενα με το διδακτορικό Πατούλη (από το ΕΚΠΑ), αλλά υπάρχουν και σοβαρές δημοσιεύσεις. Πολύ σοβαρές και πολλές είναι στα ελληνικά.
αλλά αυτές στα αγγλικά είναι σώνει και καλά καλύτερες; είναι τα βιβλία που εκδίδονται στις κοινωνικές επιστήμες στο "ΜΙΤ press, Harvard Press, Cambridge University Press" καλύτερα; πολλά ναι, τα περισσότερα ίσως, αλλά υπάρχει συγκριτικά ένας όχι ασήματος αριθμός από χαμηλής ποιότητας ή και για πέταμα.κυριολεκτώ. πασαλείμματα, κλοπές από δημοσεύσεις στις γλώσσες των "ιθαγενών", περισπούδαστες χαζοθεωρίες, novelties στα αγγλικά για πράγματα που οι "ιθαγενείς" έχουν πει και αναλύσει 20, 30 χρόνια πριν.
δεν ξέρω ποια είναι η λύση, ούτε και έχω ασχοληθεί σοβαρά. Ξέρω όμως ΄ότι υπάρχουν άρθρα στα ελληνικά που δεν τα ξέρει ούτε η μάνα τους που δεν αντέχουν σε σύγκριση με τα σχετικά αγγλόγλωσσα. προφανώς δεν γενικεύω. δύσκολα να αρνηθεί κανείς τη σημασία των δημοσιεύσεων στα αγγλικά. επικίνδυνο το να φτιαχτεί ένας ελληνόγλωσσος "μηχανισμός" αναπαραγωγής citations (δεν λεει αυτό το άρθρο, αλλά ήδη το κάνουν στην Τουρκία στις κοινωνικές επισ΄τημες). αλλά μην απαξιώνουμε συνολικά το τι δημοσιεύεται στις κοινωνικές επιστήμες σε διάφορες γλώσσες.
-όντως τα βιβλία είναι ζήτημα, αλλά και πάλι όχι γενικεύσεις: ναι, ένα βιβλίο που έχει δημοσιευτεί στα ελληνικά από τις Πανεπιστημιακές εκδόσεις Κρήτης (στις κοινωνικές επιστήμες) συνήθως κάνει για αρκετά άρθρα σε ένα καλο "american journal of ΄ταδε" . θα μου πείτε πάλι ποιος το κρίνει.....

Υπάρχει Δανέζικο ή Πορτογαλικό Google scholar, κ. Πρύτανι του Παντείου;

Όσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια!

Θέλεις να δημοσιεύσεις βιβλιο;; Μάλιστα. Πήγαινε ΜΙΤ press, Harvard Press, Cambridge University Press.

θέλεις να δεις πόσα απίδια πιάνει ο σάκος;;; να εκτεθείς στον ανελέητο διεθνή ανταγωνισμό και να φας "ξύλο" απο review; πηγαινε στα μεγάλα περιοδικά του γνωστικού σου αντικειμένου.

Όλα τα άλλα ειναι να είχαμε να λέγαμε!

Συγνώμη κα. Πρυτανις, αλλά στις κοινωνικές επιστήμες υπάρχουν ΜΙΑ ΧΑΡΑ peer reviewed περιοδικά, σημαντικότατα και με διεθνή εμβέλεια.

Αν το "παράπονό" μας είναι ότι γράφουμε στα Ελληνικά οπότε δε μας διαβάζει κανένας διεθνώς, αυτό κατά τη γνώμη μου δεν είναι σοβαρό επιχείρημα. Ούτε τα περι Ελληνικού google scholar.

Καλώς ή κακώς η lingua franca της εποχής μας είναι η Αγγλική. Καλά κάνουμε και γράφουμε εμείς στα Ελληνικά, οι άλλοι στα Νορβηγικά, οι άλλοι στα Σουαχίλι. Αλλά το να παραπονιόμαστε για "μεροληψία" είναι σα να μην καταλαβαίνουμε την εποχή στην οποία ζούμε.

Η επιστήμη είναι διεθνής. Αν θέλεις να κάνεις "μεγάλη" συμβολή με "μεγάλο" αντίκτυπο, στοχεύεις ανάλογα. Αν η συμβολή μου αφορά μια μικρότερη ομάδα/χώρα/πληθυσμό/ζήτημα, είναι αντίστοιχα "μικρή" και σωστά αξιολογείται έτσι.

Όσο για τη σύγκριση βιβλίων/άρθρων, δε νομίζω ότι βγάζει κανένα νόημα. Μπορώ αύριο να εκδώσω όποιο βιβλίο θέλω χωρίς έλεγχο από κανε΄ναν. Είτε είναι μέτριο, είτε κακό, είτε άριστο. Πότε ήταν η τελευταία φορά που τμήμα ΑΕΙ έκανε ουσιαστικό έλεγο ποιότητας και απέρριψε σύγγραμμα; Ιδιαίτερα όταν ο συγγραφέας είναι μέλος ΔΕΠ του τμήματος; Ποτέ.
Άρθρα σε περιοδικά - όσοι γράφουμε - έχουμε δει να απορρίπτονται συνέχεια. Μη συγκρίνετε μήλα με πορτοκάλια.

Λυπάμαι που διαβάζω τέτοια πράγματα. Ακου λεει ένα βιβλίο ίσο με 10 άρθρα. Η αξιότιμη κα. Κουλούρη γνωρίζει φαντάζομαι ότι
α) το άρθρο σε περιοδικό περνάει κρίση peer review, ενίοτε πολύ "σκληρή" και ότι η ποιότητα των περιοδικών και των άρθων είναι μετρήσιμη με ετεροαναφορές, IF, h-index κλπ.
β) βιβλίο μπορώ να εκδώσω και 400 και 1000 σελίδων αν διδάσκω το μάθημα στο οποίο το προτείνω και όλοι οι εκδότες είναι πολύ χαρούμενοι να μου το εκδώσουν. Το βιβλίο δεν περνάει κρίση από κανέναν. Οπότε δεν πάει με τη σελίδα κ. Πρύτανις, ούτε με το κιλό. Η δημοσίευση του A. Einstein για την Ειδική Σχετικότητα ήταν "μόνο" 20-κάτι σελίδες. Το βιβλίο των 400 σελίδων πως συγκρίνεται με αυτό;
γ) Έχω διδάξει στις ΗΠΑ, στο ΗΒ, και στην Ελλάδα (ΔΕΠ παντού). Πουθενά δεν έχω δει τόσους καθηγητές να γράφουν πανεπιστημιακά συγγράμματα όσο στην Ελλάδα (και τον λόγο τον ξέρουμε). Στις δε ΗΠΑ και ΗΒ το να ανακοινώσει ένας χαμηλόβαθμος καθηγητής ότι θα ασχοληθεί με γράψιμο βιβλίου αντί για έρευνα και δημοσίευση άρθρων ισοδυναμεί με "αυτοκτονία" στα υψηλής στάθμης πανεπιστήμια.
δ) αυτά με τα "μικρά άρθρα" και τους "πολλούς συγγραφείς" επίσης μαρτυρούν ίσως άγνοια του τι συμβαίνει σε πολλούς επιστημονικούς χώρους. Δεν είναι κακό, αλλά ως Πρύτανις οφείλετε νομίζω να ενημερωθείτε καλύτερα ώστε να μην γίνονται άστοχες γενικεύεσις. Στην Ιατρική π.χ. δε είναι εφικτό πλέον 1-2 άτομα να κάνουν κάτι σημαντικό μόνοι τους. Χρειάζονται ομάδες, "σύμπνοια" από πολλές ειδικότητες, κ.α. Δεν είναι κακό αυτό ούτε μειώνει τη συμβολή των εργασιών. Στις επιστήμες Μηχανικών ή στα Μαθηματικά υπάρχουν μια χαρά σημαντικότατα άρθρα με 1,2,3 συγγραφείς.

Πολλά άλλα θα μπορούσα να γράψω, αλλά δεν θέλω να κάνω κατάχρηση του χώρου. Ας μην απαξιώνουμε το σύστημα των rankings, έχει τα προβλήματά του αλλά δεν είναι δυνατό - ιδιαίτερα στην Ελληνική "πραγματικότητα" να συγκρίνουμε τα βιβλία που γράφουν οι ΔΕΠ - πολλές φορές για βιοπορισμό - με peer reviewed άρθρα.

Ευχαριστώ για τη φιλοξενία.

Τα επιχειρήματα που δίνονται από την Πρύτανη του Παντείου είναι από διάτρητα έως και παραπλανητικά. Τα άρθρα και οι μονογραφίες προσμετρώνται ως προς τις βιβλιογραφικές τους ετεροαναφορές με ακριβώς τον ίδιο τρόπο. Δεν ξέρω ούτε μια μονογραφία στον κόσμο με ισοδύναμο κύρος 40 άρθρων, εκτός αν μιλάμε για άρθρα που δημοσιέυονται σε περιοδικά της γειτονιάς, των φίλων του κυνηγιού ή predator journals από οίκους όπως η Hidawi ή MDPI. Όλα αυτά λοιπόν είναι αοριστολογίες. Τα τμήματα του Παντείου δεν είναι μοναδικά ως προς το γνωστικό τους αντικείμενο ανά την υφήλιο και, συνεπώς, οι βιβλιομετρικές τους δυνατότητες δεν είναι επίσης μοναδικές. Το κείμενο μου δίνει την αίσθηση της παλιάς ρήσης: ότι δε φτάνει η αλεπού...

Ένα βιβλίο πχ δεν θα μπορούσε να εκδίδεται σε πολλά αντίτυπα κάθε έτος επειδή διανέμεται από ένα Τμήμα στους φοιτητές του από έναν καθηγητή του ίδιου Τμήματος που το έχει συγγράψει και διδάσκει τους συγκεκριμένους φοιτητές? Με το άρθρο μπορεί να γίνει αυτό?

Θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψιν ότι αξιολογείται από ανεξάρτητους κριτές , γνωστές του αντικειμένου και όχι οτιδήποτε αξιολογείται εμπορικά (από εκδοτικούς οίκους βάσει κέρδους, από αρπακτικά περιοδικά κ.α..).