"H αυστηροποίηση των ποινών που προκρίθηκε από το υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού ως λύση για την αντιμετώπιση της σχολικής βίας θεωρούμε ότι αγνοεί τις πραγματικές αιτίες του προβλήματος και απαξιώνει τον παιδαγωγικό και διδακτικό ρόλο του σχολείου, ενοχοποιώντας και καθιστώντας αβοήθητους γονείς και εκπαιδευτικούς".
Αυτό επισημαίνει το Παιδαγωγικό τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, σχετικά με το νέο "ποινολόγιο" των μαθητών και υπογραμμίζει τα εξής:
- Επιπλέον, βασίζεται σε ένα αντι-επιστημονικό και τιμωρητικό μοντέλο, το οποίο αντί να μειώσει, αναμένεται να αυξήσει με γεωμετρική πρόοδο τα φαινόμενα της βίας, καθώς δεν περιλαμβάνει κανένα ουσιαστικό μέτρο που θα μπορούσε να αλλάξει το σχολικό κλίμα και να ενισχύσει το αίσθημα ασφάλειας όλων των παιδιών.
- Ως πανεπιστημιακοί δάσκαλοι των αυριανών εκπαιδευτικών εκφράζουμε την έντονη διαφωνία μας με τα μέτρα που προτείνονται από το Υπουργείο και υποστηρίζουμε ότι η αξιοποίηση των εργαλείων της παιδαγωγικής επιστήμης και η συνέργεια πολιτείας, επιστημονικής κοινότητας, οικογένειας και σχολείου σε συνδυασμό με πολιτικές άρσης των ανισοτήτων και του κοινωνικού αποκλεισμού είναι η μόνη λύση για την αντιμετώπιση της ενδοσχολικής βίας.
- Σύμφωνα με τη σύγχρονη επιστημονική έρευνα, η έξαρση της βίας που ασκούν παιδιά και έφηβα άτομα σχετίζεται άμεσα με το κοινωνικό πλαίσιο στο οποίο αυτά μεγαλώνουν, τον τρόπο που λειτουργούν οι θεσμοί, τη φτωχοποίηση μεγάλου μέρους του πληθυσμού, την ποιότητα της διακυβέρνησης και της δημοκρατίας, την υποτίμηση του σχολείου και της εκπαιδευτικής κοινότητας.
Δεν διαφωνούμε στην ουσία του θέματος. Στο μόνο που μάλλον δεν συμφωνούμε είναι ότι κατά τη γνώμη σας "η εστίαση σε πρακτικές λύσεις και όχι στη θεωρία" προτείνει ως λύση κυρίως το 'καρότο και μαστίγιο'. Η εφαρμογή αυτού του μέτρου είναι αναγκαίο κακό και καλό μαζί για τη σημερινή κατάσταση, δεν μπορεί να αποτελεί όμως τη λύση. Αντιμετωπίζει μεν άμεσα τα αρχικά συμπτώματα αλλά δεν θεραπεύει τις αληθινές αιτίες. Η μόνη πρακτική και ουσιαστική λύση μπορεί να έρθει μέσα από δράσεις στις μικρές ηλικίες των μαθητών που έχουν πάρει άλλες χώρες πιο μπροστά από εμάς .
Ο νέος απλά 'δεν μας βλέπει' καν με την κατάσταση που βιώνει στην Ελλάδα και κυρίως την έλλειψη αληθινής δικαιοσύνης. Όταν ένας μαθητής βλέπει ότι μπορεί να καούν 110 άτομα και οι ένοχοι να την γλυτώσουν με ένα απλό πρόστιμο ή βλέπει ότι σκοτώνονται 57 συνομίληκοί του στο τρένο και τίποτα δεν γίνεται, δεν μπορεί να πειστεί με τίποτα ότι ακόμα και αν παραβεί τους σχολικούς κανόνες θα πρέπει να εξαντληθεί όλη η αυστηρότητα επάνω του. Οφείλουμε να δείξουμε πίστη στους νέους και όχι να τους αντιμετωπίζουμε ως εν δυνάμει παραβάτες, οπότε χρειάζονται οι ποινές αλλά δεν αποτελούν την πραγματική λύση. Ας υιοθετήσει επομένως το υπουργείο λύσεις που όχι μόνο τιμωρούν αλλά και διαπαιδαγωγούν.