Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικών

Γιάννης Αμανατίδης, εκπαιδευτικός, Βουλευτής Α' Θεσσαλονίκης

Η 5η Οκτωβρίου καθιερώθηκε το 1994 από την UNESCO ως Παγκόσμια Ημέρα των Εκπαιδευτικών, προκειμένου να τιμήσει πάνω από 60 εκατομμύρια μαχόμενους εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης σε όλο τον κόσμο -160.000 από αυτούς διδάσκουν στην Ελλάδα-, που με το έργο τους συμβάλλουν καθοριστικά στην ανάπτυξη, την πρόοδο και την ευημερία των κοινωνιών.   

Η ραγδαία τεχνολογική ανάπτυξη, η αλλαγή στους κοινωνικούς συσχετισμούς, τις αξίες και τα οικονομικά μεγέθη και η διαρκής μετακίνηση των πληθυσμών, επαναπροσδιορίζει την ταυτότητα του σύγχρονου εκπαιδευτικού και αναδιαμορφώνει το ρόλο του, απομακρύνοντάς τον από τα παραδοσιακά πρότυπα που τον ήθελαν αποκλειστικά τον κάτοχο και μεταλαμπαδευτή της γνώσης.

«Η δουλειά μας δεν τελειώνει στη διδασκαλία των μαθηματικών, της γεωγραφίας, του συντακτικού, της ιστορίας. Η δουλειά μας είναι να διδάξουμε αυτά τα πράγματα με σοβαρότητα και επιδεξιότητα, αλλά και να συμμετέχουμε, να αφιερωθούμε στον αγώνα για να νικηθεί ή κοινωνική αδικία. Είναι αναγκαίο να αποκαλύψουμε το ιδεολογικό περιεχόμενο ενός συγκεκριμένου νεοφιλελεύθερου λόγου που μερικές φορές αποκαλείται εκσυχρονιστικός», όπως λέει ο Φρέιρε.

Στο πλαίσιο αυτού του νεοφιλελεύθερου «εκσυγχρονιστικού» λόγου, οι μετανεωτερικές αντιλήψεις για την εκπαίδευση οδηγούν σε μεταρρυθμίσεις στα σχολεία, με στόχο την εργαλειακή αξιοποίηση της γνώσης, για την υπηρέτηση των αναγκών της αγοράς εργασίας. Ο ρόλος των εκπαιδευτικών σήμερα, παρά την επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης και των συνθηκών εργασίας τους, την ανασφάλεια, το άγχος και τις πιέσεις που καθημερινά βιώνουν και την εκτίμηση από την κοινωνία απέναντι στο επάγγελμά τους που σταθερά φθίνει, είναι σημαντικότερος από ποτέ, καθώς, καλούνται να μεταδώσουν ιδανικά και αξίες, να διαμορφώσουν κριτικά σκεπτόμενους πολίτες που θα αγωνιστούν για την παγκόσμια ειρήνη, για τη δημοκρατία, την ελευθερία, την ισότητα, την αλληλεγγύη, την κοινωνική δικαιοσύνη και όχι «Εργαλεία κέρδους Ανταλλάξιμα Σε ελεύθερες αγορές Σε σκλαβοπάζαρα ανθρώπων Σε αρένες πάλης για μια θέση εργασίας», όπως έχει πει ο Ν. Ποταμιάνος.

Οφείλουμε να προστατεύσουμε τα εκπαιδευτικά μας συστήματα από τις τρέχουσες οικονομικές πιέσεις και τους δημοσιονομικούς περιορισμούς, εξαιρώντας τις δαπάνες κάθε προϋπολογισμού για την εκπαίδευση από τον υπολογισμό του ελλείμματος. Η παιδεία είναι επένδυση για το μέλλον και δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως απλή δαπάνη στον προϋπολογισμό. Οι χώρες που σε περίοδο κρίσης δεν επένδυσαν στην παιδεία, δεν ανέκαμψαν ποτέ. Ήδη από την εποχή του Πλάτωνα έχει συζητηθεί το πόσο σημαντική είναι η επένδυση στην εκπαίδευση της κοινωνίας, ώστε οι πολίτες της να καταστούν «λογικοί άνδρες», άρα και οικονομικά αποτελεσματικοί πολίτες.   

Οφείλουμε να εφαρμόσουμε μια Νέα Εκπαιδευτική Πολιτική, που θα επενδύσει στην εκπαίδευση για μια κοινωνία καμωμένη με τα ιδανικά του ανθρωπισμού και για ένα μέλλον αξιοπρέπειας και ίσων ευκαιριών για όλους.

Οφείλουμε να προσφέρουμε συνεχή στήριξη στους εκπαιδευτικούς, αναβάθμιση του κύρους και αναγνώριση του σημαντικού τους έργου,  αναγνωρίζοντας, ηθικά, οικονομικά και κοινωνικά, το ρόλο και την προσφορά τους, καθώς, «μέσα από την εκπαίδευση που προσφέρουν στις νεότερες γενιές παίρνει σάρκα και οστά το μέλλον των κοινωνιών». (Dumitru Chitoran, σύμβουλος UNESCO για θέματα εκπαίδευσης.