Η ακαδημαϊκή κοινότητα του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας με έκπληξη πληροφορήθηκε την ανακοίνωση της αντιστοίχισης Τμημάτων που χρησιμοποιείται για τον καθορισμό της δυνατότητας μετεγγραφής των φοιτητών. Παρακολούθησε επίσης τις διευκρινίσεις που δόθηκαν αναφορικά με τη σχετική εισήγηση της ΕΘΑΑΕ, τις παρουσιάσεις «αναλυτών» που έχουν ήδη αποφανθεί περί Τμημάτων δύο ταχυτήτων, καθώς και την αναμενόμενη δημιουργία εντυπώσεων και κλίματος ανησυχίας κατά την κρίσιμη αυτή περίοδο συμπλήρωσης των μηχανογραφικών. Έγινε επίσης δέκτης πολυάριθμων ερωτημάτων, καθώς και της έκδηλης ανησυχίας φοιτητών, γονέων και μαθητών.
Η διευκρίνιση (εκ μέρους του Υπουργείου) για την αποσύνδεση της αντιστοίχισης Τμημάτων από τα επαγγελματικά δικαιώματα είναι καλοδεχούμενη. Όμως η ανακοίνωση των κριτηρίων που χρησιμοποιήθηκαν για τη διάκριση των Τμημάτων σε παλαιά και νέα δημιουργεί έντονη ανησυχία.
Ναι μεν αυτά είναι ορθά ως κριτήρια αξιολόγησης, ωστόσο η σύνδεσή τους με τις μετεγγραφές των φοιτητών δημιουργεί ερωτήματα. Μέχρι σήμερα γνωρίζαμε ότι οι μετεγγραφές χρησιμοποιούνται ως μέσο κοινωνικής πολιτικής, σήμερα μαθαίνουμε ότι – με εισήγηση της ΕΘΑΑΕ – μπορούν να χρησιμοποιηθούν και για τη θέσπιση μέτρου ακαδημαϊκής ποιότητας.
Δυστυχώς η αντιστοίχιση με τη χρήση των παρουσιασθέντων κριτηρίων εκπέμπει ένα αρνητικό μήνυμα για όλα τα νέα Τμήματα, οδηγεί σε απομόνωσή τους και δημιουργεί δεδικασμένα. Εάν πάντως ο σκοπός ήταν ο εξορθολογισμός των μετεγγραφών, θεωρούμε ότι αυτός ήδη επιτυγχάνεται με τη θεσμοθέτηση του ακαδημαϊκού κριτηρίου των 2750 μορίων, το οποίο μπορεί να μεταβληθεί ώστε να υπάρξει ένα αυστηρότερο πλαίσιο.
Στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας λαμβάνει χώρα μια τεράστια προσπάθεια για να στηθεί ένα Ίδρυμα που στα επόμενα χρόνια θα παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στην αλλαγή του οικονομικού μοντέλου της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας, καθώς αυτή θα μεταβαίνει στη «μετά λιγνίτη» εποχή. Τα έως τώρα μηνύματα για την πορεία του εγχειρήματος είναι υπερ- ενθαρρυντικά, καθώς η ενίσχυση και η στήριξη του Ιδρύματος προβάλλονται από την Πολιτεία ως ένα από τα αντισταθμιστικά-αναπτυξιακά μέτρα που λαμβάνονται προκειμένου η μετάβαση να είναι όσο το δυνατόν πιο δίκαιη.
Δυστυχώς, η ανακοίνωση της εν λόγω αντιστοίχισης Τμημάτων είναι ένα βήμα προς την αντίθετη κατεύθυνση, καθώς παραπέμπει σε ένα Πανεπιστήμιο που περιλαμβάνει και Τμήματα δεύτερης διαλογής.
Τασσόμαστε αναφανδόν υπέρ της αξιολόγησης και απαιτούμε την επίσπευση των προβλεπόμενων διαδικασιών από την ΕΘΑΑΕ. Δεν επικροτούμε την επιχειρούμενη στοιχειώδη και πρόωρη αξιολόγηση, καθώς αυτή διαιρεί όχι μόνο τα Τμήματα, αλλά και την ίδια την ακαδημαϊκή κοινότητα πανελλαδικά.
Ζητάμε την τροποποίηση της Υπουργικής Απόφασης και τη συζήτηση του θέματος στη Σύνοδο των Πρυτάνεων ώστε να τοποθετηθούν όλα τα Πανεπιστήμια.
Ζητάμε επίσης, για λόγους διαφάνειας, να πληροφορηθούμε αναλυτικά για τα συγκεκριμένα κριτήρια που ικανοποιούνται ή όχι από κάθε Τμήμα.
Ο ΠΡΥΤΑΝΗΣ
Καθηγητής Θεόδωρος Θεοδουλίδης
Αυτοί οι φοιτητές δε θα σπουδάσουν πραγματικά στα περιφερειακά ΑΕΙ, απλώς θα κάνουν εγγραφή. Είναι απογοητευτικό να θεωρειται σωστό να "παγιδεύονται" φοιτητές σε τμήματα που δεν επιθυμούν και απλώς τα δηλώνουν για το δικαίωμα της μετεγγραφής.
Με αντιακαδημαϊκά τεχνάσματα (σχολές χωρίς αντιστοιχία με άλλες) δε διορθώνεται τίποτα, αντιθέτως επιδεινώνεται η άσχημη κατάσταση στην Ανώτατη Εκπαίδευση: οι βάσεις θα είναι ακόμα χαμηλότερες, η εγκατάλειψη σπουδών θα αυξηθεί, οι περιορισμένοι πόροι για την εκπαίδευση θα συνεχίσουν να σπαταλώνται σε μη βιώσιμα τμήματα και σχολές.
Η κυβέρνηση και τα ΑΕΙ δεν μπορούν να υποχρεώσουν κανένα να παραμείνει ως φοιτητής ή καθηγητής σε σχολές που δεν έχουν κανένα λόγο ύπαρξης: Ακόμα και αν ήταν δυνατόν να στελεχώσουμε 40 τμήματα Ιατρικής δε θα έπρεπε να τα ιδρύσουμε γιατί οι ανάγκες της χώρας καλύπτονται από πολύ λιγότερα.
Εξάλλου, οι μετακινήσεις των καθηγητών εδώ και 30 χρόνια από σχολές της περιφέρειας προς κεντρικές σχολές αποδεικνύουν ότι το πρόβλημα είναι βαθύτερο και δεν οφείλεται στις μετεγγραφές.
Οι φοιτητές δεν μπορούν να περιφέρονται σε όλη την Ελλάδα επειδή ορισμένοι επιθυμούν να διατηρήσουν τις θέσεις εργασίας τους στο Δημόσιο Πανεπιστήμιο, αδιαφορώντας για την ποιότητα σπουδών και έρευνας.