Οι ιστορίες ενός εκπαιδευτικού είναι ένα πολύπτυχο αφήγημα. Κυρίως ένα αφήγημα προσδοκιών και ματαιώσεων. Πολλές οι καταγραφές του παλίμψηστου και ο καθένας από εμάς μπορεί να διηγηθεί τη δική του εκδοχή.
Συμπλέω με όλες τις ματαιώσεις διορισμένων, αδιόριστων και αναπληρωτών συναδέλφων –πώς μπορεί κάποιος να εκφέρει αντίλογο σε ένα προσωπικό βάσανο/ καημό;- και καταθέτω τη δική μου «φωνή».
Είμαι διορισμένη, εδώ και έντεκα χρόνια, στη Θράκη, στο ίδιο σχολείο-οικογένεια, όμως ο νόστος μου βρίσκεται στη γενέτειρά μου, την οποία, προφανώς, δεν μπορώ να προσεγγίσω με μετάθεση. Ανήκω στις περιπτώσεις που «πουθενά δε χωράω και από παντού περισσεύω» και εξηγούμαι: Δεν έχω κοινωνικά κριτήρια-δεν είμαι παντρεμένη ούτε έχω παιδιά- για να πάρω απόσπαση στο νομό μου ή σε κάποιο όμορο, στα καλλιτεχνικά/μουσικά /πειραματικά σχολεία τα προσόντα μου δεν αρκούν (γλώσσες, μεταπτυχιακό και β’ σχολη επί πτυχίω) και στα ΣΔΕ δεν έχω προϋπηρεσία στην εκπαίδευση ενηλίκων.
Εντούτοις, το τελευταίο διάστημα κάνω αιτήσεις απόσπασης, σχεδόν φέροντας ένα κυνικό μειδίαμα και μη περιμένοντας αίσια έκβαση. Προς έκπληξή μου το όνομά μου για πρώτη φορά μπήκε στη λίστα των αποσπασμένων στα ΔΙΕΚ, για να εξανεμιστεί με ψηφιακή υπογραφή λίγες ώρες αργότερα, Παρασκευή βράδυ (1: 46 βραδυ!!, απορώ με τη διαστροφή του εν λόγω υπαλλήλου) με καινούρια απόφαση, πετώντας στο κενό περίπου εκατό ονόματα ανθρώπων που εντωμεταξύ γιορτάζαμε με φίλους και οικογένεια τη χαρά μας αβίαστα –ποιος μπορεί, εξάλλου, να αμφισβητήσει ένα επίσημο έγγραφο, τον «γραπτό λόγο» που ως πολίτες δυτικού κράτους εμπιστευόμαστε, αφού έχουμε μάθει πως είναι «έγκυρος», «επίσημος» και «αξιόπιστος»; Ήμουν αφελής να το πιστεύω. Τελικά, ίσως, μια απόφαση, ένα επίσημο έγγραφο δεν έχει παραπάνω ισχύ από μια χειραψία ενός αμοραλιστή πολιτικάντη κι ακουμπά πάνω στο ομηρικό «έπεα πτερόεντα» που διδαχθήκαμε ως μαθητές.
Τι λένε, λοιπόν, γι αυτό οι αιρετοί μας;;
Ποιος από το υπουργείο θα αναλάβει την ευθύνη;
Κι αυτή την «ανοιχτή πληγή» τόσων ανθρώπων που κάθε χρόνο προσδοκούν επί ματαίω να γυρίσουν στα σπίτια τους ποιος, επιτέλους, θα την ψηλαφήσει;
Συγχωρέστε το συναισθηματικό μου παραλήρημα.
Έτσι νιώθω, έτσι καταθέτω.
Βουτσ. Αγγελική, ΠΕΟ2
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ
Συκοφαντικά και υβριστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται και διαγράφονται. Επίσης δεν επιτρέπεται στα σχόλια να αναγράφονται links τα οποία διαγράφονται. Το esos δεν φέρει ευθύνη για τα επώνυμα ή ανώνυμα σχόλια που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.