Την Ελληνίδα “μαχόμενη” εκπαιδευτικό Αλαξάνδρα Δήμου, κλάδου φιλολόγων, η οποία πασχίζει για τη διάσωση και τη διάδοση της ελληνικής γλώσσας τόσο σε σχολεία της Γερμανίας, όπου υπηρέτησε πολλά χρόνια, όσο και στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου δίπλα στον γνωστό αρχαιοελληνιστή καθηγητή Laurent Pernot, βράβευσε η Académie des Inscriptions et Belles Lettres.
Μάλιστα η Πανηγυρική συνεδρίαση της γαλλικής Ακαδημίας είχε και ελληνικό χρώμα, αφού ο γνωστός ελληνιστής Laurent Pernot, αναφέρθηκε στο « Διάλογο μεταξύ κειμένου και εικόνας στην ελληνορωμαϊκή αρχαιότητα» .
Παράλληλα ο Πρόεδρος της Ελληνικής Πρόεδρος, Προκόπης Παυλόπουλος, τηλεφώνησε στην Αλεξάνδρα Δήμου και την συνεχάρη για τη μεγάλη διάκρισή της λέγοντάς της ότι «τιμά την Ελλάδα γιατί γνωρίζω πόσο αυστηρή είναι η επιλογή στην Ακαδημία» και της ζήτησε να τον επισκεφτεί στο Προεδρικό Μέγαρο, όταν θα έλθει στην Ελλάδα.
Ο κ. Laurent Pernot
Η Πανηγυρική συνεδρίαση της γαλλικής Ακαδημίας είχε και ελληνικό χρώμα, αφού ο γνωστός ελληνιστής Laurent Pernot, αναφέρθηκε στο « Διάλογο μεταξύ κειμένου και εικόνας στην ελληνορωμαϊκή αρχαιότητα» .
Ο κ. Laurent Pernot αναφέρθηκε στο ερώτημα εάν οι δύο μορφές της τέχνης, η λογοτεχνία και η ζωγραφική, λειτουργούν μεταξύ τους ανταγωνιστικά κατά την περίοδο αυτή , και τόνισε τα εξής∷
Η αρχαία ελληνική γλώσσα χρησιμοποιεί, όπως είναι γνωστό, το ρήμα «γράφειν» τόσο για την απόδοση της γραφής, όσο και για την ζωγραφική δημιουργία.
Είναι αξιοσημείωτο ότι η ελληνική αρχαιότητα διέθετε όχι μόνο γλυπτική και αρχιτεκτονική, αλλά και ζωγραφική. Διέθετε επίσης συλλέκτες και στοές, γκαλερί θα λέγαμε σήμερα, στις οποίες παρουσιάζονταν τα έργα τέχνης. Απεικονίσεις μυθολογικών σκηνών μάς είναι γνωστές για παράδειγμα από την αγγειογραφία αλλά και από την τοιχογραφία.
Ποίηση και τέχνη ανθούσαν στην αρχαιότητα και ανθούσαν παράλληλα. Πολύ συχνά, μάλιστα, τα εικαστικά έργα της αρχαιότητας σχολιάζουν συγκεκριμένα χωρία λογοτεχνικών έργων, όπως ο κρατήρας του Ευφρονίου, που φέρει στη μία του όψη παράσταση του θανάτου του Σαρπηδόνα, ο οποίος αποτελεί μεταφορά στην εικονογραφία του αντίστοιχου χωρίου της « Ιλιάδας». Τοιχογραφία που προέρχεται από την Πομπηία, εμπνευσμένη από ελληνικό πρότυπο, παριστάνει τη θυσία της Ιφιγένειας, σύμφωνα με την ομώνυμη τραγωδία του Ευριπίδη, ενώ μία τρίτη τοιχογραφία, και αυτή από την Πομπηία, εμπνέεται από συγκεκριμένο απόσπασμα της « Μήδειας» του Ευριπίδη.
Αν όμως η ζωγραφική απηχεί ή σχολιάζει λογοτεχνικά έργα, κατά τον ίδιο τρόπο η ποίηση επιχειρεί συχνά να αποτυπώσει την εικόνα. Ο Οράτιος χαρακτηρίζει την ποίηση «ζωγραφική», ενώ ο Αριστοτέλης περιγράφει με τον όρο « μίμησις» τόσο τη λογοτεχνική όσο και την εικαστική αναπαράσταση.
Ο υπερρεαλιστής ποιητής Γκιγιώμ Απολλιναίρ διάλεξε στον μεσοπόλεμο τον νεολογισμό «καλλίγραμμα» για τίτλο ποιητικής του συλλογής. Τα δύο συνθετικά της λέξης είναι ελληνικά και αποδίδονται από την ιστορία της λογοτεχνίας με τον όρο «παραστατική ποίηση». Στην περίπτωση αυτή οι λέξεις σχεδιάζουν και το ίδιο το αντικείμενο.
Μολονότι ο όρος έχει συνδεθεί με τη μοντέρνα ποίηση, η ελληνική αρχαιότητα πρωτοπόρησε και σε αυτό, αφού πρόδρομος των «καλλιγραμμάτων» ή «καλλιγραφημάτων», (όπως αποδίδεται συνήθως ο όρος στη Νέα Ελληνική), θεωρούνται τα ελληνιστικά τεχνοπαίγνια. Τα ποιήματα αυτά «ζωγράφιζαν» με τους στίχους τους φτερά, βωμούς ή μουσικά όργανα, όπως στην περίπτωση του βουκολικού ποιητή Θεόκριτου, ο οποίος σε ένα ποίημά του σχηματίζει με τους στίχους του τη «σήριγγα» του Πανός. Το ποίημα ταυτίζεται λοιπόν με το ίδιο το αντικείμενο που περιγράφει.
Η παράδοση των «καλλιγραφημάτων» συνεχίζεται στη λατινική ποίηση, αλλά και αργότερα, και συνεχίζει τον διάλογο μεταξύ ζωγραφικής και ποίησης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο Optatianus, ποιητής του τρίτου μεταχριστιανικού αιώνα, ο οποίος ορκίστηκε στο εαυτό του ότι θα ξεπεράσει τον Απελλή, τον περίφημο ζωγράφο της πρώιμης Ελληνιστικής εποχής, έναν ζωγράφο που είχε ζήσει έξι αιώνες νωρίτερα.
Ποια είναι η Αλεξάνδρα Δήμου
Αποφοίτησε από το Πρότυπο Κλασικό Λύκειο Ιωαννίνων και έλαβε το πτυχίο από το Φιλολογικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων (ειδίκευση στην Κλασική Φιλολογία).
Πραγματοποίησε σπουδές στο Παρίσι (D.E.A., 1988, διευθυντής σπουδών Pierre Vidal-Naquet, ειδίκευση στην αρχαία Ιστορία στην Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales) και στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου (διδακτορικό κλασικής φιλολογίας, 2012, με διευθυντή σπουδών τον Laurent Pernot).
Έχει συμμετάσχει σε πλήθος δημοσιεύσεις και επιστημονικά συνέδρια, στο εξωτερικό και υπήρξε εξωτερική αξιολογήτρια σε πρόγραμμα του Εθνικού Ιδρύματος Eρευνών του Καναδά.
Από το 1999 μέχρι σήμερα εργάζεται ως καθηγήτρια φιλόλογος και μάχιμη εκπαιδευτικός στην ελληνική Μέση Εκπαίδευση στην Ελλάδα, και στα ελληνικά σχολεία στη Γερμανία. Για το έτος 2017-18 έχει διατεθεί, μετά από αίτημα του Πανεπιστημίου, στο Ινστιτούτο Ελληνικής της φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Στρασβούργου και διδάσκει αρχαία Ελληνική γλώσσα και λογοτεχνία σε προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς φοιτητές. Είναι συγγραφέας και μεταφράστρια. Διαμένει μόνιμα στη Γερμανία.
Συγχαρητήρια στην άξια συνάδελφο μας που τιμά τον κλάδο και την χώρα.Και εγώ είμαι όμως μάχιμος .Σήμερα έβρεχε και έκανε πολύ κρύο αλλά εγώ πιστός στο καθήκον έκανα την εφημερία μου στη βροχή και στο κρύο γιατί τα παιδιά πήγαιναν να πιουν νερό και ότι και να τους λες δεν καταλαβαίνουν.Μαζί τους έξω γιατί με το νόμο Γαβρόγλου αν γίνονταν κάτι θα με τραβολογούσαν στα δικαστήρια και τα πειθαρχικά.Έβγαλε και προχθές την ανακοίνωση ότι δεν κάνει μόνο εφημερία ο Δ/ντής και ο Υπο/ντής.Την ώρα εκείνη της εφημερίας σκεφτόμουν τον Γερμανό συνάδελφο ,τον Αυστριακό ή τον Νορβηγό ή τον Μογγόλο που στο διάλειμμα ήταν μέσα στη ζέστη και τον Κογκολέζο συνάδελφο μου που ήταν στην σκιά λόγω κλίματος και αναρωτιόμουν πόσο μας έχει απαξιώσει και μας σιχαίνεται το πολιτικό σύστημα να μας βάζει να κάνουμε μόνο εμείς από όλες τις χώρες του ΟΗΕ εφημερία.Μόνο εμείς παγκόσμια.Μετά σκεφτόμουν τώρα που θα έρθει να μοιρασθεί το γεύμα στους μαθητές,όπως τότε που με έλεγε ότι γίνονταν στην κατοχή και στον εμφύλιο ο πατέρας μου που του έδιναν,τι θα κάνουν οι δοκιμαστές των φαγητών συνάδελφοι αν το φαγητό έχει κάποιο πρόβλημα και τι θα κάνω εγώ σαν επιτηρητής των μαθητών που θα το μοιράζω και θα το τρώνε στην τάξη.Και αυτό είναι παγκόσμια πρωτοτυπία και αποκλειστικά του Υπουργού και του πολιτικού συστήματος που λέει ότι μας σέβεται.Το φαγητό στις άλλες χώρες το μοιράζουν ειδικοί εργαζόμενοι και όχι οι εκπαιδευτικοί.Έχουν και τους τραπεζοκόμους.Κανένας Τατζίκος Υπουργός ή Χιλιανός ή Αμερικανός δεν θα τολμούσε καν να το σκεφτεί.
Επειδή λοιπόν είμαι εκπαιδευτικός,φύλακας ασφαλείας στα διαλείμματα,αστυνομικός αυλής,δοκιμαστής τροφίμων,επιβλέπων σίτισης,σάκος του μποξ για κάθε ιδιότροπο γονέα και κάθε άλλο αυτοπροτείνομαι και εγώ για βραβείο που στο πρόσωπο μου θα βραβευτεί ο ήρωας Έλληνας εκπαιδευτικός.Ταυτόχρονα προτείνω το αντιβραβείο να δοθεί στην ΔΟΕ και την ΟΛΜΕ για την πλήρη απάθεια τους στην συνεχή υποβάθμιση και εξευτελισμό της προσωπικότητας του Έλληνα(μόνο του Έλληνα,γιατί αν ήταν του Ζιμπαμπουανού θα είχαν αντιδράσει) εκπαιδευτικού και σε όλους τους συναδέλφους που έχουν την υπομονή ή την αδιαφορία να τους ανέχονται όλους τους τόσα χρόνια.