Πολλαπλό βιβλίο: Ένα και ΚΑΛΟ βιβλίο που θα λειτουργεί ως ΠΥΞΙΔΑ για τον μαθητή

Σε προηγούμενη ανάρτηση, είχα θέσει το ερώτημα της "καταγωγής" του ενός και μοναδικού σχολικού βιβλίου.
Επειδή ίσως πολλοί να μη γνωρίζουν ή να μη θέλουν να γνωρίζουν περί αυτού του θέματος, παραθέτω συνοπτικά τα πιο κάτω:
..........
Ο νόμος 5045 «περί σχολικών βιβλίων» του 1931, με εισήγηση του τότε υπουργού παιδείας Γεωργίου Παπανδρέου, είναι μοναδικός στην ελληνική εκπαιδευτική ιστορία για τη στάση του απέναντι στη γνώση, στο διδακτικό βιβλίο και στη διαδικασία της μάθησης. Με το νόμο αυτό τόσο ο εκπαιδευτικός όσο και ο μαθητής ενθαρρύνονται να χρησιμοποιήσουν και άλλα διδακτικά και βοηθητικά βιβλία, παράλληλα με το εγχειρίδιο, που συμβουλεύονται καθημερινά. Με τον τρόπο αυτό τους δίνεται η ευκαιρία να διακρίνουν και να σχολιάσουν διάφορες απόψεις πάνω στο ίδιο θέμα, απομυθοποιείται ο τυπωμένος λόγος και βιώνεται το γεγονός ότι για το ίδιο ζήτημα μπορεί να υπάρχουν πολλές και πιθανόν αντικρουόμενες αντιλήψεις. Καταδικάζεται η παθητική αποδοχή και ενθαρρύνεται η ενεργητική και κριτική στάση δασκάλων και μαθητών, που παροτρύνονται να ερευνούν, ώστε να σχηματίζουν δική τους αντίληψη. Αναιρείται έτσι η αυθεντία των διδακτικών βιβλίων και παρέχεται η δυνατότητα κριτικής της παρεχόμενης γνώσης. Το εγχειρίδιο δεν αντιμετωπίζεται ως μοναδική και αλάνθαστη πηγή γνώσης προς απομνημόνευση, αλλά ως όργανο των μαθητών για την περαιτέρω έρευνα και μελέτη τους. Σε κάθε σχολείο δημιουργείται και σχολική βιβλιοθήκη για την οποία αγοράζονται δύο τουλάχιστον αντίτυπα όλων των εγκεκριμένων βιβλίων και κάθε είδους βοηθήματα.

Ο νόμος 5911 του 1937, που θεσμοθετείται από κυβέρνηση του Λαϊκού κόμματος, επαναφέρει το θεσμό της προκήρυξης διαγωνισμού για τη συγγραφή των διδακτικών βιβλίων. Οι προκηρύξεις ορίζουν την ποσότητα και την οικονομία της ύλης και συντάσσονται από κριτικές επιτροπές τις οποίες ορίζει ο υπουργός. Η υποβολή και κρίση των διδακτικών βιβλίων γίνεται ανά διετία και η έγκριση ισχύει επί μία τετραετία. Τα εγχειρίδια που εισάγονται στα σχολεία επιλέγονται βάσει του καταλόγου των εγκεκριμένων βιβλίων, που συντάσσει το Υπουργείο Παιδείας και καταργούνται οι διατάξεις για την αγορά διδακτικών βιβλίων και βοηθημάτων για τις σχολικές βιβλιοθήκες. Επαναφέρει δηλαδή τη συγκεντρωτική πολιτική και αυξάνει τον έλεγχο του υπουργού παιδείας στη διαδικασία συγγραφής και έγκρισης των εγχειριδίων.

Ο νόμος 5911 ίσχυσε ως τη δημοσίευση του αναγκαστικού νόμου 952 του 1937, με τον οποίο ιδρύθηκε ο Οργανισμός Εκδόσεως Σχολικών Βιβλίων (ΟΕΣΒ), που υπάγεται στην εποπτεία του υπουργού παιδείας και έχει σκοπό την έγκριση και διάθεση βιβλίων σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, από τα αναγνωστικά του δημοτικού μέχρι και τα πανεπιστημιακά συγγράμματα. Το Υπουργείο Παιδείας μετά από πρόταση του Ανωτάτου Συμβουλίου Εκπαιδεύσεως δημοσιεύει προκήρυξη για τη συγγραφή διδακτικών βιβλίων, στην οποία ορίζεται το είδος του βιβλίου, η τάξη για την οποία προορίζεται, η ποσότητα και η οικονομία της ύλης, η προθεσμία της υποβολής προς κρίση και το βραβείο που θα απονεμηθεί για κάθε είδος βιβλίου. Τα εγκεκριμένα βιβλία περιέρχονται στην κυριότητα του κράτους, ενώ από το σχολικό έτος 1938-1939 δεν επιτρέπεται η χρήση διδακτικών βιβλίων, που δεν έχουν εγκριθεί σύμφωνα με το νέο νόμο.

Μετά από έναν αιώνα συγκρούσεων και εναλλαγής του κρατικού μονοπωλίου και του ελεύθερου ανταγωνισμού ο αναγκαστικός νόμος 952 αποτελεί μια ακραία προσπάθεια ιδεολογικού ελέγχου της εκπαίδευσης από το κράτος. Εκφράζει τη διάθεση της κυβέρνησης Μεταξά να ελέγξει απόλυτα το περιεχόμενο των βιβλίων που φτάνουν στα χέρια των μαθητών και να τα προσαρμόσει στις δικές της αντιλήψεις περί αγωγής. Πολιτική του Οργανισμού ήταν ο αποκλειστικός έλεγχος της έκδοσης και διάθεσης των σχολικών βιβλίων. Την προηγούμενη εικοσαετία υπήρχε δυνατότητα επιλογής ανάμεσα σε περισσότερα εγκεκριμένα από το εκάστοτε Υπουργείο Παιδείας εγχειρίδια. Από δω και πέρα θα υπήρχε ένα σχολικό βιβλίο για όλα τα σχολεία, πολιτική που εφαρμόζεται ακόμη και σήμερα. Το κράτος διασφάλιζε τον απόλυτο έλεγχο του σχολικού βιβλίου και ακύρωνε το κατοχυρωμένο από το 1917 δικαίωμα των εκπαιδευτικών να επιλέγουν το ανθολόγιο που θα χρησιμοποιήσουν, επαναφέροντας το ένα και μόνο «υποχρεωτικό βιβλίο».

Αγαπητέ αρθρογράφε.
Μήπως είναι λάθος η εκ των προτέρων απόρριψη των νέων σχολικών βιβλίων: "δυσνόητα και με άχρηστες πληροφορίες" αναφέρεις... τουλάχιστον για τα υπάρχοντα και υπονοείς ότι έτσι θα είναι και τα καινούργια.
Σε πολλά μαθήματα όπως στα Μαθηματικά τα σχολικά μας βιβλία είναι πάρα πολύ καλά. Αν μάλιστα συνδυαστούν και με το πρόσθετο ασκησιολόγιο του "study4exams" (στην Γ΄ Λυκείου) είναι πάρα πολύ καλά.
Το πρόβλημα είναι οτι πολύ συνάδελφοι αλλά και ολόκληροι εκπαιδευτικοί ορφανισμοί ακυρώνουν το σχολικό βιβλίο.
Οι μεν πρώτοι (συνάδελφοι) γιατί μπαίνουν στη τάξη και διδάσκουν με ό,τι ξέρουν (και οι περισσότεροι ξέρουν) αλλά χωρίς να έχουν αναφορά στο βιβλίο που ο μαθητής αυτό έχει για να μελετήσει στο σπίτι. Διδάσκοντας πολλές δεκαετίες, ανακαλύπτω στα σχολικα βιβλία σημαντικές και αξιόλογες λεπτομέρειες καθώς και πλούτο προβλημάτων που αν τα προσέξει κανείς θα έχει πολύ καλό αποτέλεσμα στη διδασκαλία του.
Οι δε δεύτεροι (εκπαιδευτικοί οργανισμοί) για λόγους marketing δίνοντας φυλλα΄δια χωρίς την δομή του σχολικού βιβλίου με αμφίβολα αποτελέσματα.
Τώρα όσον αφορά το πολλαπλό βιβλίο:
Όλες οι συγγραφικές ομάδες προσπαθούν να είναι σύμφωνες με τα Π.Σ και τα Π.Μ.Α. (Προσδοκώμενα Μαθησιακά Αποτελέσματα) που άλλες ομάδες έχουν ορίσει μετά από μελέτες και έρευνες. Επομένως όλες οι συγγραφικές ομάδες κινούνται στο ίδιο "μήκος" και "πλάτος" βάζοντας τα μέλη τους τις γνώσεις τους, την εμπειρία τους και το ταλέντο τους. Το να ανησυχείς αν θα εγκριθεί και πολύ περισσότερο αν θα προτιμηθεί είναι κίνητρο για να υπάρξει το καλύτερο αποτέλεσμα. Ας έχουν καθηγητές και μαθητές ενναλακτικές πηγές πληροφόρησης. Άλλωστε όταν χρησιμοποιούμε ένα φροντιστηριακό βιβλίο έτσι δεν λειτουργούμε;
Σε όλες τις σεβαστές απόψεις που αναφέρονται προσθέτω και τη δική μου.

@Πιτσιφλής 24 Ιουλ 2023 11:46

Τι δίδασκες αγαπητέ συνταξιούχε δάσκαλε; Αυτό το δεν διδάσκουμε το βιβλίο ούτε το πρόγραμμα σπουδών με μπερδεύει λίγο....

Ας υποθέσουμε ότι δίδασκες αριθμητική
Έφτιαχνες ένα δικό σου πρόγραμμα σπουδών και δίδασκες (ας πούμε) την επίλυση της δευτεροβάθμιας εξίσωσης στην Δ δημοτικού επειδή έτσι έκρινες ;
ή ακολουθούσες το αναλυτικό πρόγραμμα σπουδών και το βιβλίο με κάποιες πιθανές δικές σου παρεμβάσεις ;;

@Πιτσιφλής Καλά που "φύγατε" γιατί αν λέγατε τέτοια στο Σύμβουλο.... Πόσο σωστός και πάλι!

Δεν "διδάσκουμε" βιβλία ούτε προγράμματα σπουδών...

Κατ"αρχάς, για να γραφτούν τα βιβλία που θα δοθούν στους μαθητές, έχουν δουλευτεί τα νέα Προγράμματα Σπουδών και οι στόχοι τους δύο χρόνια και θα δουλεύουν και αυτό το σχολικό έτος (2023-2024),απο τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς, που μπαίνουν στην τάξη πολλά χρόνια τώρα και ξέρουν τις ανάγκες των μαθητών τους, έχουν γραφτεί, από τους ίδιους πολλαπλά διδακτικά σενάρια με τα οποία έχουν γίνει πιλοτικές διδακτικές προσεγγίσεις μέσα στη σχολική πραγματικότητα, έχουν σταλεί ημερολόγια αποτίμησης, τα οποία επισημαίνουν τα θετικά και αρνητικά των νέων Π. Σ.
Έχοντας στα χέρια τους όλα αυτά, οι συγγραφικής ομάδες και όχι μόνον ένας συγγραφέας, θα γράψουν τα καινούρια σχολικά βιβλία. Στη συνέχεια, αυτά θα δοθούν στους συλλόγους διδασκόντων οι οποίοι και θα αποφασίσουν, πάντα με βάση τις συνθήκες των σχολείων τους και το μαθησιακή επίπεδο των μαθητών τους, ποια βιβλία θα διδαχτουν σε κάθε τάξη και μάθημα, τα οποία θα είναι τα ίδια για όλα τα τμήματα της ίδιας τάξης.
Τέλος, να επισημάνω, επίσης, πώς το πολλαπλό βιβλίο των Φυσικών (δύο συγκεκριμένα), που χρησιμοποιούνται μέχρι σήμερα, είναι και τα δύο πολύ αξιόλογα και καθοδηγούν τους μαθητές να βρουν τη γνώση μέσα από πειράματα με απλά υλικά που οι ίδιοι φέρνουν στο σχολείο. Αυτή είναι και η βάση των νέων Προγραμμάτων Σπουδών (Π. Σ.). Μέσα από πολλές πηγές - πληροφορίες και με τη βοήθεια του διαδικτύου, οι μαθητές να οδηγούνται στη γνώση, όχι παπαγαλιζοντας, αλλά ψάχνοντας και μαθαίνοντας.
Αυτά από μια εκπαιδευτικό, που πέρασε τις σχετικές επιμορφώσεις, δούλεψε και έγραψε διδακτικά σενάρια τα οποία στη συνέχεια εφάρμοσε στην τάξη και επισήμανε στο υπουργείο τα θετικά και αρνητικά αυτών.
Το σίγουρο είναι, πώς το πολλαπλό βιβλίο, θα βοηθήσει πολύ περισσότερο τους μαθητές, από τα κακέκτυπα λάθος μεταφρασμένα και για διαφορετικό εκπαιδευτικό σύστημα βιβλία που δίνονται σήμερα στους μαθητές μας. Να επισημάνω, δε, πώς πολλοί από εμάς, έχοντας πάνω από είκοσι πέντε έτη εμπειρίας στην τάξη, έχουμε, ήδη, καταργήσει τα συγκεκριμένα βιβλία στην διδακτική διαδικασία, και λαμβάνοντας, αναγκαστικά υπόψιν τους στόχους που δίνουν, ψάχνουμε και βρίσκουμε τα κατάλληλα διδακτικά μέσα για να βοηθήσουμε τους μαθητές μας να ξεφύγουν από την παπαγαλια και τις κακιστες, πολλές φορές εργασίες των βιβλίων αυτών.
Είναι πολύ υγιές το να γίνονται ανταλλαγές απόψεων, εδώ ή όπου αλλού, θα παρακαλούσα, όμως, πρώτα να έχουμε γνώση του αντικειμένου για το οποίο έχουμε άποψη!

Κατ αρχας δεν διδάσκουμε βιβλία. Διδάσκουμε προγράμματα σπουδών. Το βιβλίο υπηρετεί το πρόγραμμα σπουδών και τους στόχους που θέτει αυτό (το Π.Σ.) και ο διδάσκων προσαρμόζει για την τάξη του. Όποιος διδάσκει βιβλία, διδάσκει παπαγαλία και στείρα γνώση. Είναι αυτονόητο ότι θα έπρεπε για κάθε μάθημα να υπάρχουν 2-3 εναλλακτικές βιβλίων, ας αποφασιζουν οι διδάσκοντες να δώσουν ένα από αυτά και ας υπάρχει ικανός αριθμός αντιτύπων από όλα στις βιβλιοθήκες, ώστε να επιλέγονται δραστηριότητες ανάλογα με τις ανάγκες.

@Γιε-Yes: Φυσικά και το πολλαπλό βιβλίο δεν εί΄ναι ασύμβατο με τις ΒΑΣΙΚΕΣ γνώσεις. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι καθιερώνοντας "πολλαπλό" βιβλίο δεν σημαίνει ότι λύσαμε το πρόβλημα αν τα βιβλία δεν είναι ΣΩΣΤΑ γραμμένα.
@Μερικές απαντήσεις: Έχετε δίκιο σε αυτό που λέτε. Ο συγγραφέας, γράφοντας ένα βιβλίο, τον πρώτο που θα πρέπει να έχει στο νου του είναι αυτόν που θα το μελετήσει, δηλαδή τον μαθητή και φυσικά αυτόν που θα το διδάξει. Το ιδανικό θα ήταν να γραφόταν από εκπαιδευτικούς της μάχιμης εκπαίδευσης, που να μπορούν όμως να μπαίνουν στη θέση του μαθητή και του εκπαιδευτικού. Το πώς δημιουργούνται οι διάφορες επιτροπές, δεν μπόρεσα να το καταλάβω ούτε κατά τη θητεία μου ως Σχολικός Σύμβουλος. Γενικά, πάντως, εκείνο τον καιρό οι αποφάσεις λαμβάνονταν από κλειστούς κύκλους πέριξ της ηγεσίας και ανακοινώνονταν στους υπόλοιπους. Δεν ξέρω αν έχει αλλάξει κάτι από τότε.
@Γιώργος Ζησιμόπουλος: Καλό είναι να λειτουργούμε όχι με "αξιώματα" ή "συνθήματα" αλλά πρακτικά και με βάση το συμφέρον της Εκπαίδευσης, ειδικά της Δημόσιας από την οποία τρώμε "ένα κομμάτι ψωμί", το οποίο και πρέπει να τιμούμε.

Ερώτηση:
Ποια κυβέρνηση στη χώρα μας καθιέρωσε το ένα και μοναδικό βιβλίο και για ποιο σκοπό;
Περιμένω τις απαντήσεις......

@ Γιώργο Λακέα Αυτό το "ΕΝΑ (καλό όμως) βιβλίο ποιοι θα το επιλέξουν από τα υποψήφια βιβλία; Κάποιοι που ενδεχομένως έχουν να μπουν στην τάξη δέκα χρόνια και θα το φορτώσουν ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΑ σε όλους τους διδάσκοντες και μαθητές;
Ή μήπως οι διδάσκοντες που γνωρίζουν από πρωτο χέρι ποιες δυσκολίες εμφανίζουν οι μαθητές σε κάθε ενότητα και πώς πρέπει να έχει αποδοθεί κάθε έννοια; Και τελικά ακόμα κι αν οι διδάσκοντες επιλέξουν λάθος βιβλίο μπορούν να αλλάξουν επιλογή τον επόμενο χρόνο (αφού όλα τα βιβλία θα επιλέγονται σε ετήσια βάση)!

@ Δημήτρης Έχεις δίκιο ότι συχνά κάποιος γράφει έχοντας στο νου του τους συναδέλφους του και όχι τους μαθητές. Η πιθανότητα να διδάσκεται ένα "κάκιστο βιβλίο" μειώνεται όσο μεγαλύτερη είναι η δεξαμενή επιλογής.

Μπράβο στον κύριο Γιώργο που έγραψε αυτήν την άποψη!

@Γιώργος
Και για ποιον ακριβώς λόγο το πολλαπλό βιβλίο είναι ασύμβατο με τις ΒΑΣΙΚΕΣ γνώσεις ή είναι συνώνυμο με τις επιπλέον και περιττές γνώσεις; Γιατί όχι πχ ο ίδιος πυρήνας ΒΑΣΙΚΩΝ γνώσεων να μην προσεγγίζεται και να παρουσιάζεται με διαφορετικό τρόπο σε κάθε πακέτο κι εκεί ακριβώς να έγκειται ο λόγος ύπαρξης του πολλαπλού βιβλίου; Εδώ ακόμα και ο προσδιορισμός του τι θα συμπεριληφθεί στις "βασικές γνώσεις" είναι κάτι καθόλου σαφές. Πώς μπορούμε να υπερασπιζόμαστε το ένα, μοναδικό ιερό εγχειρίδιο;

Επειδή εγώ έγραψα το άρθρο (ως σχόλιο το έβαλα) θα ήθελα να επιμείνω στην άποψή μου. Όπως είπαν και κάποιοι από τους σχολιαστές, ο μαθητής σήμερα πρέπει να κάνει κτήμα του τις ΒΑΣΙΚΕΣ γνώσεις και στη συνέχεια να έχει τη δυνατότητα να περιηγηθεί στον κυκεώνα των γνώσεων οι οποίες προσφέρονται από πολλαπλές πηγές, σύμφωνα με τις δυνατότητές του. Η αποστήθιση δεν έχει νόημα, η αυτενέργεια είναι το ζητούμενο. Και η αυτενέργεια επιτυγχάνεται όταν ο μαθητής έχει κάνει κτήμα του ένα στοιχειώδες σύνολο γνώσεων που αφορά ένα συγκεκριμένο αντικείμενο. Καλά και άγια είναι τα εκπαιδευτικά πακέτα αλλά πρέπει να σχεδιάζονται από ειδικούς και για τα ελληνικά δεδομένα. Όχι να εισάγονται έτοιμα "από έξω" και να "προσαρμόζονται". Να τίθενται επίσης σε δοκιμασία πριν δοθούν σε πανελλαδική εφαρμογή. Οπότε ... η άποψή μου είναι... ας ξεκινήσουμε με ΕΝΑ (καλό όμως) βιβλίο και ας προχωρήσουμε στη συνέχεια με εκπαιδευτικά πακέτα.
Με εκτίμηση
Γιώργος Λιακέας
πρώην Σχολικός Σύμβουλος Πληροφορικής
Περιφέρειας Πελοποννήσου

΄΄όπως τα λέει ο κος Χουρδάκης. Έξω ακολουθείται η διαφοροποιημένη διδασκαλία ΄με syllabus και βιβλίο που προσαρμόζεται, Από την άλλη χωρίς υποδομές , εργαστήρια και βιβλιοθήκες , μαθητές ανά τάξη όπως και στη Φινλανδία, σχολεία με υποδομές και αειφόρο σχεδιασμό , μιλάμε πάλι για πεταμένα ΕΣΠΑ και χρηματοδότηση που θα πάει στους γνωστούς αγνώστους. Έργα που συντηρούν τις παθογένειες του Δημοσίου.

Ένα βιβλίο = αγραμματοσύνη, αμορφωσιά. Πολλοί συγχέουν το ΑΠΣ με το διδακτικό εγχειρίδιο και επιβάλλουν στους μαθητές παπαγαλία. Ορισμένοι συνάδελφοι παπαγαλίζουν το εγχειρίδιο επίσης.
Πολλαπλό βιβλίο = κριτική σκέψη, ευρύτητα πνεύματος, μαθητοκεντρικες μέθοδοι διδασκαλίας και εξέτασης/αξιολόγησης.

Το ΑΠΣ πρέπει να εφαρμόζεται, όχι να αναπαράγεται το εγχειρίδιο.
Το πολλαπλό βιβλίο μας απελευθερώνει όλους, διδάσκοντες και διδασκόμενους.

Εννοείται ότι αυτό συνεπάγεται αναδιαμόρφωση της Τράπεζας Θεμάτων (και των ενδεικτικών απαντήσεων), των θεμάτων στις Πανελλαδικές Εξετάσεις, κλπ.

Είναι επιβεβλημένη η αλλαγή νοοτροπίας.

Σε κάθε μάθημα υπάρχουν βιβλία best seller πχ για χημεία Μοrrison, Wade, Cambridge IB chemistry. Ανάλογα για φυσική και μαθηματικά. Μη το κουράζουμε. Εάν αυτό έχουμε πυξίδα δεν θα χαθούμε στην μετάφραση.

Δηλαδή, αν βάλουμε το κατά τον αρθρογράφο "το βιβλίο το καλό", μαζί με μερικά λιγότερο καλά βιβλία, είναι βέβαιο ότι οι εκπαιδευτικοί (που ξέρουν) θα διαλέξουν όλοι το συγκεκριμένο βιβλίο;

Ποιος θα αγοραζε τα σημερινα κακιστα σχολικα εγχειριδια του δημοτικου αν δεν ηταν τα ιερα & μοναδικα ; Ουτε οι ιδιοι οι συγγραφεις τους ! Το πολλαπλο βιβλιο θα αναγκασει τους συγγραφεις να γραψουν καλυτερα βιβλιαμε τοβ φοβο να πανε απληρωτοι κ στον πατο της διαλογης

Φοβου τον άνθρωπο του ενός βιβλίου...

Επιτέλους μια λογική άποψη.
Το αυτονόητο δηλαδή που όμως έχει γίνει το πιο δύσκολο να το λέει κανείς

Πολύ σωστά. Αλλά αφού έτσι έχει αποφασιστεί και εξαγγελθεί προεκλογικά από την κυβέρνηση, ο σχεδιασμός δεν αλλάζει. Κάποιος ή κάποιοι σύμβουλοι έκαναν ένα ακόμη Λάθος. Το λέω καλόπιστα, γιατί υπάρχει και η κακόπιστη κριτική που δε θα σχολιάσω. Θεωρώ λογικό ότι οι πολιτικοί δεν τα ξέρουν όλα και γι' αυτό έχουν τους ειδικούς συνεργάτες. Ποιος τους έχει πει για παράδειγμα ότι δε νοείται η αναβάθμιση της παιδείας όσο εθελοτυφλούμε και δεν ενισχύεται η μεταγυμνασιακή τεχνική εκπαίδευση; Δεν εννοώ τα ΕΠΑΛ που είναι ισότιμα των ΓΕΛ Λύκεια και δίνουν τη δυνατότητα εισαγωγής στα πανεπιστήμια. Μιλάω για τις ΕΠΑΣ, οι οποίες θα κάλυπταν την μεγάλη ανάγκη για τεχνικό δυναμικό που χρειάζεται σε πολλούς τομείς η αγορά εργασίας. Τα ΕΠΑΛ δεν μπορεί να συνεχίσουν να είναι αχταρμάς μαθητών που κυμαίνονται στις επιδόσεις τους κυριολεκτικά από το μηδέν μέχρι το άριστα. Πρέπει επιτέλους μετά από δεκαετίες συζητήσεων και αναζητήσεων να καταλήξουμε τι εκπαίδευση θέλουμε. Είτε να πάρουμε ένα ξένο μοντέλο και να το αντιγράψουμε ακριβώς, είτε να φτια΄ξουμε το δικό μας σύμφωνα με τις εμπειρίες μας. Εάν προκρίνουμε το δεύτερο τότε ας υποστηριχθεί σωστά με αντικειμενική αξιολόγηση η διαδρομή: Δημοτικό>Γυμνάσιο>ΕΠΑΣ ή Λύκειο (ΓΕΛ/ΕΠΑΛ)>ΙΕΚ ή Πανεπιστήμιο.

Άριστο άρθρο .
Το σχολείο δεν απευθύνεται σε ερευνητές ,δεν παρουσιάζει απόψεις και προβληματισμούς .
Η μάθηση και η κοινωνικοποίηση είναι ο βασικός στόχος .
Ο εντυπωσιασμός και οι εκδοτικές σκοπιμότητες μόνο ζημιά κάνουν .
Τα παιδιά δεν είναι πειραματόζωα .
Ούτε η παιδική ηλικία ξανάρχεται πίσω .

Χωρίς να θέλω να διαφωνήσω με το συγγραφέα, θέλω να βάλω στη συζήτηση ένα άλλο θέμα:
Με το ΕΝΑ βιβλίο οι μαθητές (και οι γονείς τους) αναζητούν τα θέματα και τις λύσεις τους μέσα σε αυτό και ό,τι ξεφεύγει από το ΕΝΑ βιβλίο θεωρείται "εκτός ύλης".
Τρανό παράδειγμα το ατυχές φετινό θέμα στην Οικονομία των Πανελλαδικών Εξετάσεων όπου θεωρήθηκε σωστή η λανθασμένη διατύπωση του σχολικού βιβλίου έναντι κάθε άλλης (λογικής κατά τα άλλα) φωνής διαμαρτυρίας.
Σκέφτομαι λοιπόν μήπως το πολλαπλό βιβλίο μας βοηθήσει έστω να ξεφύγουμε από την παραπάνω λογική...
Προς συζήτηση η άποψη...

Το πολλαπλό βιβλίο μαζί με τα ΝΠΣ αποτελούν την πιο σημαντική μεταρρύθμιση για τον εκπαιδευτικό, τον μαθητή και τηνν μάθηση. Όταν σε όλο τον δυτικό κόσμο η επιλογή του περιεχομένου των Αναλυτικών Προγραμμάτων αποτελεί προτεραιότητα και αρμοδιότητα του εκπαιδευτικού εμείς συζητάμε ακόμη παλαιολιθικές θέσεις που θεωρούν το βιβλίο ΠΥΞΙΔΑ; Ένα βιβλίο όπως το ιερό της εκκλησίας που κρύβει μέσα την μία και μοναδική Αλήθεια, την μία και μοναδική Γνώση των πραγμάτων; Αναρωτιέμαι ποιος μπορεί να έχει συντάξει αυτό το κείμενο. Μόνο εκδότη θα μπορούσε να είναι που φοβάται τις συγκρίσεις πολλαπλών συγγραφέων.

Οι εννοιες βιβλίο και επικαιροποιημενη γνώση είναι πλέον ασύμβατες. Ένα βιβλίο δεν μπορεί ποτέ να είναι επικαιροποιημενο.

Αυτό που θέλει είναι ένα βιβλίο με τις βασικές γνώσεις και από εκεί και ύστερα το ιντερνετ ή ότι άλλο.

Και βασικά δε θέλει τίποτα άλλο. Είναι ματαιοπονια η εκπαίδευση να προσπαθεί να προλάβει την τεχνολογία. Τις βαθιες βασικες γνωσεις χρειάζονται τα παιδιά.

Ποιος υπογράφει το άρθρο, το οποίο λέει τα αυτονόητα. Το μεγαλύτερο κακό στην ελληνική εκπαίδευση (στη β/θμια τουλάχιστον) είναι τα -όχι κακά - αλλά τα κάκιστα βιβλία. Καθώς διαβάζεις ένα σχολικό εγχειρίδιο, το βλέπεις καθαρά λίγη πείρα αν έχεις, ότι ο συντάκτης, την ώρα που γράφει, δεν έχει στο νου του το μαθητή στον οποίο απευθύνεται, αλλά τους ομοτέχνους του και την πιθανή κριτική τους. Εκεί χάνεται η μπάλα και τα θύματα είναι οι μαθητές, οι δάσκαλοι και η εκπαίδευση συνολικά. Με ένα λόγο: ή ξέρεις να γράφεις και γράφεις ή δεν είσαι ικανός, οπότε κάτσε στ' αβγά σου.

Το πρόβλημα ξεκινάει με τη συγγραφή.
Ένα βιβλίο σημαίνει ανύπαρκτος ανταγωνισμός και ανύπαρκτη εξέλιξη.
Πάντως είναι εντυπωσιακό ότι προσπαθούμε σε αυτή τη χώρα, με αργά και βασανιστικά βήματα να κατακτήσουμε αυτό που σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες είναι κανόνας.
Και μόνο το γεγονός ότι μιλάμε για βιβλία είναι λάθος.
Έπρεπε η συζήτηση να έχει στραφεί σε διδακτικά πακέτα το οποία θα περιλαμβάνουν ευέλικτα φυλλάδια εργασιών, παραμετροποιήσιμο λογισμικό χειραπτικό υλικό διαθέσιμο επικουρικά και πολλά ακόμα.
Αυτό το ένα βιβλίο για όλους και παντού δεν λειτούργησε ποτέ ούτως ή άλλως. Το αποτέλεσμα , του ενός βιβλίου, ήταν κάθε εκπαιδευτικός να βασανίζεται δημιουργώντας ερασιτεχνικό υλικό δικό του , σε μία προσπάθεια να ανταποκριθεί στις σύγχρονες ανάγκες των μαθητών του.

επικαιροποιούμενο , με επιπλέον κεφάλαια (προαιρετικά), με ασκήσεις πολλες και όχι να τα ξαναγράφουν οι εκπαιδευτικοί λόγω της αχρηστίας πολλών εγχειριδίων. πλατφόρμα για παρατηρήσεις από μάχιμους (περιττά τα πειραματικά δηλααδη, γνωμη έχουν όλοι οι διδασκοντες). χιλιες φορές τα γράφουμε