Οδηγίες εισαγγελέως σε εκπαιδευτικούς όταν διαπιστώνουν αλλαγή συμπεριφοράς μαθητών

Οδηγίες προς τους εκπαιδευτικούς όταν διαπιστώνουν αλλαγή συμπεριφοράς μαθητών, έδωσε η Εισαγγελέας Ανηλίκων Ρεθύμνου Ιωάννα Δημητρίου , μιλώντας στην επιμορφωτική ημερίδα με τίτλο Παιδική παραμέληση και κακοποίηση Αναγνώριση Πρόληψη Διαχείριση από τους εκπαιδευτικούς που διοργάνωσαν η Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης και οι Σύμβουλοι Εκπαίδευσης Ρεθύμνου.

Η Εισαγγελέας Ανηλίκων προέτρεψε τους εκπαιδευτικούς να δείχνουν ιδιαίτερη προσοχή στην αλλαγή συμπεριφοράς των παιδιών, δίνοντας τς ακόλουθες οδηγίες:

• να είστε σε εγρήγορση σε περίπτωση που αντιληφθείτε ότι κάτι δεν πάει καλά πρέπει να είστε ψύχραιμοι
• θα πρέπει να κερδίσετε την εμπιστοσύνη τον παιδιού
• θα πρέπει να συλλέξετε όσα περισσότερα στοιχεία μπορείτε ό,τι περισσότερο μπορείτε να συλλέξετε εγγράφως αυτό θα βοηθήσει πάρα πολύ τη δουλειά του εισαγγελέα
• θα πρέπει να εξασφαλίσετε ότι το παιδί θα μιλήσει να το πείσετε ότι πρέπει να μιλήσει και να μην φοβηθεί
• όταν υπάρχουν ενδείξεις θα πρέπει να ενημερώνετε τον εισαγγελέα 
• οι εκπαιδευτικοί θα πρέπει να ζητούν τη συνεργασία του εισαγγελέα να δουν πώς θα χειριστούν ένα περιστατικό για το οποίο έχουν ενδείξεις ή υποψίες.

"Είστε η κύρια πηγή της πληροφόρησης μου εσείς και η Κοινωνική Υπηρεσία" είπε η κ. Δημητρίου, απευθυνόμενη στους εκπαιδευτικούς και πρόσθεσε: "Αν εγώ δεν μάθω δεν θα παρέμβω ποτέ".

"Η βία δεν έχει χρονικά οικονομικά και ταξικά όρια ούτε φύλο" τόνισε η Εισαγγελέας Ανηλίκων και σημείωσε τα εξής:

• Συμβαίνει παντού και οι μορφές της ποικίλουν.
• Η βία παραμένει στις περισσότερες περιπτώσεις ανομολόγητη.
• Όπως έχει γραφτεί κρύβεται πίσω από τα μαύρα γυαλιά.
• Η αντιμετώπιση της κακοποίησης και της παραμέλησης είναι κυρίως κοινωνικό θέμα το οποίο προϋποθέτει την ιδιαίτερη μέριμνα του κράτους και ενίσχυση των κοινωνικών δομών σε κάθε περίπτωση αλλαγή νοοτροπίας ενημέρωση και αποδοχή.
• Τα παιδιά δεν είναι ανθρωπάκια με περιορισμένης εμβέλειας δικαιώματα αλλά ότι αντίθετα είναι αυτόνομες οντότητες που πρέπει να απολαμβάνουν πλήρως τα δικαιώματα που αφενός μεν τους αναγνωρίζονται από τους νόμους το Σύνταγμα και τις υπέρ νομοθετικής ισχύος διατάξεις αφετέρου δεν κατοχυρώνονται μέσω της δικαστικής αντιμετώπισης η οποία έχει σημαντική προληπτική κατασταλτική και εν γένει δικαστική λειτουργία.
• Ωστόσο η νομοθετική κατοχύρωση των δικαιωμάτων των παιδιών δεν αρκεί αν δεν συνοδεύεται από τον ουσιαστικό σεβασμό τους στην πράξη .
• Τα παιδιά περιμένουν τη σωστή καθοδήγηση την ενδυνάμωση και τη μεταλαμπάδευση του μηνύματος της ισότητας της υπευθυνότητας της ανάγκης σεβασμού προς τον συνάνθρωπο μας και της συνολικής προσπάθειας για εξάλειψη και καταπολέμηση της βίας απ΄ όπου κι αν προέρχεται.

Πρόκειται για ένα έγκλημα αφανές, σκοτεινό

Η  Όλγα Θεμελή, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Εγκληματολογικής, στο Τμήμα Ψυχολογίας Πανεπιστημίου Κρήτης, αναφερόμενη στον ρόλο του εκπαιδευτικού στην αποκάλυψη της κακοποίησης των ανήλικων θυμάτων τόνισε τα εξής:

• Οι εκπαιδευτικοί πρέπει να κατανοήσουν πως πρόκειται για ένα έγκλημα αφανές, σκοτεινό. Είναι στον πάτο του παγόβουνου. Είναι από τα πιο αφανή εγκλήματα που μελετά η επιστήμη, η Εγκληματολογία.
• Άρα, οι εκπαιδευτικοί πρέπει να κατανοήσουν το γιατί τα παιδιά δεν θα μιλήσουν.
• Η πλειονότητα των παιδιών δεν θα μιλήσει ποτέ, ειδικά τα αγόρια, γιατί υπάρχει ένα ιδιαίτερο στίγμα, υπάρχουν αυθαίρετες γραμμικές σχέσεις – όποιο αγόρι μιλήσει, θα θεωρηθεί μελλοντικός παιδόφιλος ή θα αλλάξει σεξουαλικό προσανατολισμό κλπ.
• Άρα, για τα αγόρια αντιμετωπίζουμε πάρα πολλές δυσκολίες και είμαστε πάρα πολύ απαισιόδοξοι.
• Τα αγόρια – θύματα δεν μιλούν ακριβώς επειδή υπάρχουν αυτά τα στερεότυπα και οι προκαταλήψεις, που δεν έχουν κιόλας καμία επιστημονική εγκυρότητα.
• Έχουμε, λοιπόν, αμέσως - αμέσως μία κατηγορία που θα παραμείνει στο βαθύ σκοτάδι: τα αγόρια .
• Είναι πάρα πολύ δύσκολο να βοηθήσουμε τα παιδιά με ειδικές ανάγκες – αυτές είναι εξαιρετικά ευάλωτες κατηγορίες. Θα έπρεπε η Πολιτεία να κάνει ένα ιδιαίτερο έργο, να σταθεί δίπλα στις πιο ευάλωτες των ευάλωτων κατηγοριών που είναι τα παιδιά.
• Μιλάμε για παιδιά προσχολικής ηλικίας, παιδιά με ειδικές ανάγκες, παιδιά – πρόσφυγες, ασυνόδευτοι ανήλικοι και αγόρια.
• Όλες αυτές οι κατηγορίες έχουν μία ιδιαίτερη ευαλωτότητα και οι δείκτες αποκάλυψης είναι πάρα πολύ χαμηλοί.
• Τα παιδιά αυτά, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, δεν θα μιλήσουν ποτέ.
• Αλλά και στα υπόλοιπα παιδιά, που δεν ανήκουν σε αυτές τις ευάλωτες κατηγορίες, από τα 100 θα μιλήσουν τα 5-6. Αν δεν ξέρουμε πώς να τα ακούσουμε, θα τα χάσουμε και αυτά!” προειδοποίησε.
•  Η αποκάλυψη είναι μία δυναμική διαδικασία, χρονοβόρα, με αμφιθυμία, με στενοχώρια, με “μπρος – πίσω” και με ανακλήσεις.
• Ένα παιδί που ανακαλεί πιστοποιεί ότι λέει την αλήθεια του και φοβάται τα αντίποινα.
• Φοβάται ότι αργά ή γρήγορα θα τιμωρηθεί. Νιώθει ενοχές και τύψεις αν αυτός που πρόκειται να μπει στη φυλακή ενδεχομένως ή να δικαστεί, είναι ένα πολύ οικείο πρόσωπο.
• Δεν μπορεί να το σηκώσει όλο αυτό στους παιδικούς του ώμους.
• Μπορεί να είναι θέμα δωροδοκίας.
• Πάντα μελετάμε την ανάκληση, γνωρίζοντας ότι πολλές φορές είναι το τελευταίο στάδιο μίας τρομακτικής προσπάθειας ενός παιδιού να αποκαλύψει.
• Η ανάκληση ισχυροποιεί την αλήθεια και όχι το ψεύδος των ισχυρισμών.
• Κανείς δεν είναι εκπαιδευμένος: εκπαιδευτικοί, δικαστές, εισαγγελείς, προανακριτικοί υπάλληλοι, πραγματογνώμονες, τεχνικοί σύμβουλοι- κανένας!
• Είναι λίγο πολύ ένα… λόττο: σε τίνος τα χέρια θα πέσεις!.
•  Πολλά παιδιά τρομάζουν απ’ την αδυναμία μας να τα ακούσουμε όπως θέλουν, όπως περιμένουν.  Τα ματαιώνουμε, τα απογοητεύουμε. Κάνουμε πολλά λάθη: μπορεί να τα μαλώσουμε, να τα αμφισβητήσουμε, να τους υποσχεθούμε και στο τέλος να τα αφήσουμε “παγωμένα”. Να διαλαλήσουμε αυτό που ακούμε.
• Υπάρχει άλλη χώρα, στο δυτικό πολιτισμό, που να διαρρέουν οι καταθέσεις των ανηλίκων; Γιατί λοιπόν ένα παιδί να μιλήσει σε έναν εκπαιδευτικό όταν το βράδυ δει την κατάθεσή του στο δελτίο ειδήσεων; 
•  Γιατί να μιλήσει, όταν την επόμενη στιγμή όλη η κοινωνία θα γνωρίζει και θα πάει στο σχολείο και θα πέσει θύμα bullying; Όταν κανείς δεν θα μπορεί αυτό το παιδί να το αγκαλιάσει.
•  Η εμπιστοσύνη δεν χτίζεται με μια αγκαλιά κι ένα χαϊδευτικό όνομα. Απαιτείται ένας ζωντανός δίαυλος επικοινωνίας.
• Πρέπει να υπάρξει από τη μία ένας πομπός κι από την άλλη ένας δέκτης
• Τα παιδιά “μιλούν” με τον δικό τους τρόπο: με τη καλή σχολική τους επίδοση, με την επιθετική τους συμπεριφορά, με την κοινωνική τους απόσυρση, με τη διακεκομμένη φοίτηση. Είναι πολλά πράγματα.
• Τα παιδιά έχουν το δικό τους τρόπο. Πώς τα πλησιάζω είναι το θέμα. Πώς θα τους πώς ότι “είμαι εδώ για να σε ακούσω”.
• Η αποσιώπηση, η απόσχιση, η απομόνωση και η απόκρυψη επιλέγονται στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων.