Η ΠΕΚ για την ελεύθερη επιλογή σχολείου

Η κυβερνητική πλειοψηφία αντιλαμβάνεται την άσκηση δημόσιων πολιτικών για την κοινωνία ως μια ευκαιρία συνδυασμού ενός σκληρού ανταγωνισμού και μιας σκληρής  ταξικής επιλογής. Η απουσία κράτους πρόνοιας σε μια κοινωνία που φτωχοποιείται δραματικά, επεκτείνεται με τραγικούς όρους και στην εκπαίδευση.

Στο προεκλογικό πρόγραμμα της ΝΔ για την Παιδεία ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί η «προβαλλόμενη ως καινοτόμα» πρόταση για ελεύθερη επιλογή της σχολικής μονάδας φοίτησης των μαθητών από τον γονέα. Η πρόταση αυτή αποτυπώνει την θεώρηση του κόμματος της Ν.Δ και θα σηματοδοτήσει τον μετασχηματισμό του σχολείου, όπως το γνωρίζουμε σήμερα, τόσο παιδαγωγικά όσο και ως σημείο αναφοράς στην κοινωνία.

Η διακήρυξη αυτή για ένα σχολείο του μέλλοντος καταλήγει στην αποκάλυψη ότι η κυβέρνηση σχεδιάζει  την μεθόδευση της κατηγοριοποίησης των σχολείων με όχημα την εξωτερική αξιολόγηση. Μια επιλογή απροκάλυπτα ταξική και με μόνο κριτήριο την αποθέωση του νεοφιλελεύθερου αφηγήματος.

Αυτή η επιλογή προλειαίνει την εγκατάλειψη της ευθύνης άσκησης δημόσιων πολιτικών για την εκπαίδευση, στο σύνολό της, ως αρμοδιότητα της κεντρικής κυβέρνησης και διαμορφώνει με άξονα την εξωτερική αξιολόγηση την χάραξη ενός οδικού χάρτη που πρώτα θα οριοθετήσει την ανάθεση της αρμοδιότητας της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στην τοπική αυτοδιοίκηση και σε δεύτερη φάση τον ολοκληρωτικό αποχαρακτηρισμό της ως δημόσιο αγαθό.

Η «ευχάριστη» στα αυτιά διακήρυξη ότι οι γονείς θα μπορούν να επιλέγουν ελεύθερα σχολείο  σημαίνει στην πραγματικότητα ότι μεταρρυθμίζεται η πολιτική χρηματοδότησης. Στη θέση μιας προσπάθειας χρηματοδότησης των σχολείων με ορίζοντα την ισότιμη και κοινωνικά δίκαιη αντιμετώπιση τους, οδηγούμαστε σε μια επιλογή ατομική, όπου με όχημα το κουπόνι ο κάθε γονέας θα επιλέγει τα «καλά» στα μάτια του σχολεία. Τα κριτήρια μπορεί να είναι ποικίλα και σύνθετα. Το σίγουρο είναι ότι οδηγούμαστε σε ένα εκπαιδευτικό περιβάλλον όπου τα σχολεία θα λειτουργούν αγοραία , οι γονείς ως πελάτες και το δημόσιο αγαθό της εκπαίδευσης θα γίνει προϊόν χρηματιστηριακής λογικής όπου άλλα σχολεία θα κερδίζουν μαθητές και άλλα θα χάνουν. Η αγοραία και χρηματιστηριακή λογική που εκτίναξε το κόστος της ενέργειας είναι εδώ, στο πεδίο της σχολικής πραγματικότητας.

Η κοινωνία, οι γονείς, οι μαθητές και οι μαθήτριες, οι εκπαιδευτικοί θεωρούμε πως η εκπαίδευση είναι δημόσιο αγαθό, και αυτό σημαίνει πως δεν μπορούμε να αποδεχτούμε τον μετασχηματισμό του σχολείου σε μια αγορά που συνδυάζει τον άκρατο νεοφιλελευθερισμό και την ελεημοσύνη του κουπονιού, δίκην ενός άλλου voucher. Στις χώρες που εφαρμόστηκε η πολιτική αυτή αποδείχθηκε ότι δεν είναι οι γονείς, αλλά τα σχολεία είναι αυτά που επιλέγουν μαθητές ώστε να προσελκύσουν χρηματοδοτικές ροές. 

 Ας αναλογιστούμε όλες και όλοι ποια θα είναι η αντιμετώπιση των ασθενέστερων οικογενειών στο περιβάλλον αυτό, ένα περιβάλλον όπου τα σχολεία θα έχουν μετασχηματιστεί σε οργανισμούς με κριτήριο την κερδοφορία. Η αλλαγή αυτή του πεδίου της εκπαιδευτικής πραγματικότητας σηματοδοτεί την κυριαρχία των ανισοτήτων και την διαγραφή του στόχου: η παιδεία να αγκαλιάσει όλα τα παιδιά, ειδικά των ασθενέστερων οικονομικά και κοινωνικά στρωμάτων.  Η επίδραση δε στα εργασιακά δικαιώματα και στις συνθήκες άσκησης του εκπαιδευτικού έργου  θα είναι δραματικού χαρακτήρα.

Λέμε όχι στο κράτος της ελεημοσύνης, των κουπονιών και των vouchers

Η χρηματοδότηση της εκπαίδευσης δεν είναι δαπάνη αλλά επένδυση.!

Η εκπαίδευση είναι δημόσιο αγαθό.

ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ  ΕΝΟΤΗΤΑ  ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ  (Π. Ε. Κ.)