Αυτή η τελευταία σχολική εβδομάδα πριν τα Χριστούγεννα μας επιφύλασσε την τραγική είδηση για τον αδόκητο χαμό του συναδέλφου μας Γιάννη, στα πενήντα τέσσερά του χρόνια.
Ο Γιάννης ήρθε στο σχολείο μας τον Σεπτέμβρη και από την πρώτη στιγμή δέθηκε με τους εκπαιδευτικούς, τους μαθητές, τις μαθήτριες του σχολείου. Στο σύντομο αυτό χρονικό διάστημα γνωρίσαμε έναν ξεχωριστό άνθρωπο και ταυτόχρονα βιώνουμε μια σημαντική απώλεια.
Ο Γιάννης ήταν ευσυνείδητος, ενεργητικός και ακούραστος δάσκαλος, πάντα φιλικός και συνεργατικός συνάδελφος! Ο Γιάννης ξεχώριζε για τα πολλά ενδιαφέροντα, την ευρεία αντίληψη, την κοινωνική ευαισθησία. Μετέδιδε στα παιδιά τις αξίες του αθλητισμού και της ζωής, αυτές που και ο ίδιος έκανε πράξη καθημερινά στη δική του ζωή! Ήταν μια εξαιρετική προσωπικότητα, ένας ωραίος άνθρωπος!
Οι σκέψεις μας και τα αισθήματα συμπάθειας και συμπαράστασης ας συνοδέψουν την οικογένειά του στον μεγάλο τους πόνο. Θερμά συλλυπητήρια για τη μεγάλη απώλεια.
Ο Σύλλογος Διδασκόντων του 1ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών
''Ακούραστος δάσκαλος''... δηλαδή ανήσυχος. Ήταν, όπως μπορεί να συμπεράνει κανείς από το κείμενο του Συλλόγου, Έλληνας Δάσκαλος, είδος μοναδικό κατά πάσα πιθανότητα στο παγκόσμιο εκπαιδευτικό σύστημα, που εδώ και δεκαετίες έχει κάνει πράξη το ''ΜΟΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΟΛΛΩΝ'', όπου οι ''πολλοί'' είναι οι ολίγοι συνάδελφοί του στο σχολείο, αφού η Πολιτεία, χρόνια τώρα, έχει αφήσει κι αυτόν ολομόναχο σε ''έρημη γη''. Το είπαν μάλιστα και χθες με τον δικό τους τρόπο, στον κύριο Πρωθυπουργό, οι μαθητές της ΣΤ' τάξης από την Ξάνθη που τους δέχτηκε στο γραφείο του. ΄''Ένα κλειστό γυμναστήριο, κύριε Πρωθυπουργέ!''