Πρυτανικές εκλογές ΕΜΠ: Έντεκα υποψήφιοι για τις 6 θέσεις του Συμβουλίου Διοίκησης

Μην τρελαθούμε....αρχή αναλογικότητας στη χρηματοδότηση λετε; Δηλαδή αν ένας υποψήφιος έρχεται από χώρα που δεν έχει καθόλου προγράμματα θα κατεβάσουμε τον πύχη στο μηδέν γιατί "αδικείται"; Έλεος. Η ακαδημαϊκή καριέρα δεν έχει σύνορα. Αν θέλω κάνω χαρτιά στις ΗΠΑ, αν θέλω στο Μπανγκλαντες, ή στην Ελλάδα ή στο ΗΒ. Ελεύθερα. Αυτό έλλειπε, να κόβουμε τα πόδια των όποιων έδειξαν μεγαλύτερη σπουδή ή ικανότητα για να τους "εξισώσουμε" με άλλους λιγότερο ικανούς.

Oι αντισυνταγματικότητες του νόμου είναι πάρα πολλές.
Πολύ σωστό αυτό που σημειώνει προηγούμενος σχολιαστής.
Προφανώς και όλα αυτά θα ακυρωθούν στο πολύ κοντινό μέλλον έπειτα από προσφυγές.
Επίσης και στα θέματα εκλογής μελών ΔΕΠ υπάρχουν πολλά αντισυνταγματικά θέματα (π.χ. γίνεται προσόν - τυπικό κατά πολλούς - και για σύγκριση η χρηματοδότηση που έχει κάποιος/α, όμως, οι συγκρίσεις θα πρέπει να γίνονται αποκλειστικά για χρηματοδοτικά εργαλεία που μπορούν όλοι οι υποψήφιοι να έχουν δυνατότητα υποβολής, αλλιώς δεν υπάρχει αναλογικότητα, και μάλιστα στην περίπτωση των δημόσιων υπαλλήλων είναι κάτι πολύ σημαντικό (π.χ. Έλληνας ΔΕΠ έχει εθνικό εργαλείο χρηματοδότησης από ΕΛΙΔΕΚ με 1 εργαλείο ανά 5 χρόνια - ή κάπου τόσο αν λάβουμε υπόψιν μας και την διάρκεια κρίσης - προκηρύξεις και με αστεία έως μηδενικά ποσά χρηματοδότησης ενώ το αντίστοιχο ΕPSRC έχει open funding schemes συνέχεια και τουλάχιστον ανά 3 μήνες χρηματοδοτικά εργαλεία, επομένως δεν μπορεί να αποτελεί κριτήριο η χρηματοδότηση απο τα εθνικά εργαλεία για δύο υποψήφιους απο Αγγλία και Ελλάδα, καθώς δεν υπάρχει αναλογικότητα. Πολύ απλά.).
Ραντεβού στα δικαστήρια λοιπόν, για πολλούς λόγους!

Η διαδικασία εκλογής των εξωτερικών μελών του Συμβουλίου απο τα εσωτερικά ενώ ο μέλλοντικός πρύτανης ειναι κάποιος απο τα εσωτερικά μέλη του Συμβουλίου, είναι αντισυνταγματική διότι αυτό που εκλε΄γεται αποφασίζει γιαυτούς που θα τον ψηφίζουν. Η μόνο διέξοδος ειναι να γίνεται η εκλογή ολων των μελών του Συμβουλίου από τα ΔΕΠ του ιδρύματος. Κανείς δεν μας έχει εξηγήσει γιατί το παρόν συστημα δεν λειτουργεί και πρέπει να αλλάξει.

Αρκεί να έχει κανείς στοιχειώδη πολιτική νοημοσύνη για να κατανοήσει ότι τα ΣΔ είναι ένας αντιδημοκρατικός θεσμός, τόσο λόγω της σύνθεσης τους (6 εκλεγμένα-5 ορισμένα μέλη) όσο και του τρόπου εκλογής τους (ταξινομική ψήφος).
Αρκεί, να έχει κανείς κοινή λογική για να κατανοήσει πως το αφήγημα του «εντός και εναντίον» είναι σαθρό τόσο επί της αρχής όσο και επί του πρακτέου και η χρήση του είναι άστοχη ή προσχηματική. Δεν πρόκειται για συμμετοχή (έστω μειοψηφική-αντιπολιτευτική) σε ένα δημοκρατικό όργανο αλλά σε ένα αριστοδημοκρατικό όργανο απολύτως διαβρωτικό για τους συμμετέχοντες (μέσω των συμφωνιών ορισμού και συνεργασίας με τα ορισμένα μέλη του). Το λεπτομερές και συχνά αντιφατικό νομοθετικό πλαίσιο του Ν-Π αφήνει ελάχιστες δυνατότητες διαφοροποίησης στην εφαρμογή του και επιπλέον αναμένεται να εφαρμοσθεί στην πράξη με πληθώρα υπουργικών εγκυκλίων.
Η αποχή από τις εκλογές των ΣΔ δεν είναι μόνον ζήτημα αρχής αλλά και ορθής στρατηγικής και τακτικής για όσους εναντιώνονται στο Ν-Π. Τα λοιδορούμενα ποσοστά αποχής μπορούν και πρέπει να αποτελέσουν την παρακαταθήκη της αναγέννησης του δημοκρατικού πανεπιστημίου όταν ο Ν-Π καταργηθεί ή οδηγηθεί σε αδιέξοδο η εφαρμογή του. Η αποχή-αντίδραση στα ΣΔ του νόμου Διαμαντοπούλου δεν πήγε χαμένη. Διατήρησε την κρίσιμη εκείνη μάζα της πανεπιστημιακής κοινότητας που στελέχωσε τις δομές και τα όργανα (σε συνδικαλιστικό και πολιτικό/κυβερνητικό επίπεδο) της επαναφοράς της δημοκρατικής ομαλότητας στο πανεπιστήμιο. Αν η μάζα αυτή ενσωματωθεί τώρα στην εφαρμογή του Ν-Π μέσα από τα ΣΙ, θα διαβρώσει για πάντα το κίνημα ενάντια στο Ν-Π και θα αποτελέσει εκ των πραγμάτων και η ίδια τροχοπέδη σε μελλοντικές απόπειρες κατάργησης του.